ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ φ.1732
ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ Β’
ΠΟΝΤΟΣ: Κάθε γειτονιά ,είτε αρμένικη , είτε τουρκική ,είτε ελληνική είχε τα δικά της ήθη και έθιμα και τον δικό της τρόπο ζωής στην περιοχή του Πόντου στις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι κάτοικοι του Πόντου και ειδικότερα της Τραπεζούντας ανέπτυξαν την οικονομία, τον πολιτισμό και την παιδεία τους. Διαμορφώθηκε μια ελληνική αστική τάξη , η οποία κρατούσε την οικονομία στα χέρια της. Επιχειρηματίες , βιομήχανοι, βιοτέχνες, έμποροι , τραπεζίτες. Το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας θεωρήθηκε πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο όσο και επίπεδο υποδομών , αφού το 1900 διέθετε ακόμα και κεντρική θέρμανση .
Η ανάπτυξη των Ελλήνων ενόχλησε τους Οθωμανούς και «ξύπνησε» τον εθνικισμό .
Οι Πόντιοι δεν το γνώριζαν ακόμη, αλλά είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την εξόντωσή τους.
Στις 19 Μαΐου του 1919 η άφιξη του Κεμάλ στη Σαμψούντα σηματοδότησε την έναρξη της βίαιης φάσης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου .
Οι κεμαλικοί , για να μη βρουν εμπόδια στο σχέδιο τους για τον αφελληνισμό του Πόντου , άφησαν «ακέφαλη» την ελληνική Κοινότητα του Πόντου ,στήνοντας ειδικά δικαστήρια τον Αύγουστο του 1921 ,στα οποία σκόπιμα καταδικάστηκαν σε θάνατο πολλές δεκάδες εξέχοντα μέλη του ποντιακού ελληνισμού . Στη συνέχιση της γενοκτονίας συνετέλεσε και η ήττα των Αρμενίων , έναν χρόνο νωρίτερα. Οι απώλειες των Ελλήνων του Πόντου εξαιτίας των σκληρών μέτρων που έλαβαν εναντίον τους οι Νεότουρκοί με τη μέθοδο των εξοριών ,ταγμάτων εργασίας στα βάθη της Τουρκίας, βιασμών , σφαγών , εξανδραποδισμών και απαγχονισμών ανέρχονται σε 353.000.
Πρόκειται για ένα ποσοστό που φτάνει το 50% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων στην περιοχή , ο οποίος σύμφωνα με υπολογισμούς ανερχόταν στις 697.000. Το επίσημο τουρκικό κράτος ,που διαδέχτηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρνείται, ότι διαπράχθηκε γενοκτονία. Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για το λαμπρό παράδειγμα εκείνων των Ελλήνων που κατάφεραν με το φιλότιμο,την εργατικότητα ,την εξυπνάδα και την ακούραστη θέλησή τους να διαπρέψουν και να μεγαλουργήσουν σε δύσκολες περιόδους της ιστορίας . Ας μην ξεχνάμε τις γενναίες δασκάλες του Μακεδονικού αγώνα που δε λογάριασαν τους κινδύνους και τόνωσαν το εθνικό φρόνημα μικρών και μεγάλων με τίμημα την ίδια την ζωή. Ας μιμηθούμε στην αυταπάρνηση τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη , που παρά το νεαρό της ηλικίας του έκανε πράξη την υπόσχεση που έδωσε στους στίχους του ποιήματος του:
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά ,θα πάρω μονοπάτια , να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».
Ας διδαχτούμε από την ανιδιοτέλεια του Ζώη Καπλάνη της προεπαναστατικής εποχής , ο οποίος παρά τα πλούτη που απέκτησε ζούσε σαν ασκητής και τα έδωσε όλα για την πατρίδα. Ας εμπνευστούμε από τον ιερό ζήλο του εθναπόστολου Κοσμά του Αιτωλού για το φωτισμό του Γένους . Και τέλος με αφορμή τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου Ας πάρουμε ένα παντοτινό δίδαγμα απόρριψης του μίσους, του ρατσισμού και της τυφλής βίας. Γιατί η λήθη του κακού ανοίγει δρόμο για την επανάληψή του.
(Πηγή: Εκπαιδευτήρια «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Κορίνθου») (Ελένη Κ. Αρμπή)
Εορταστικές εκδηλώσεις για μεταγενέστερους αγώνες του Ελληνισμού
ΠΟΝΤΟΣ: Κάθε γειτονιά ,είτε αρμένικη , είτε τουρκική ,είτε ελληνική είχε τα δικά της ήθη και έθιμα και τον δικό της τρόπο ζωής στην περιοχή του Πόντου στις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι κάτοικοι του Πόντου και ειδικότερα της Τραπεζούντας ανέπτυξαν την οικονομία, τον πολιτισμό και την παιδεία τους. Διαμορφώθηκε μια ελληνική αστική τάξη , η οποία κρατούσε την οικονομία στα χέρια της. Επιχειρηματίες , βιομήχανοι, βιοτέχνες, έμποροι , τραπεζίτες. Το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας θεωρήθηκε πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο όσο και επίπεδο υποδομών , αφού το 1900 διέθετε ακόμα και κεντρική θέρμανση .
Η ανάπτυξη των Ελλήνων ενόχλησε τους Οθωμανούς και «ξύπνησε» τον εθνικισμό .
Οι Πόντιοι δεν το γνώριζαν ακόμη, αλλά είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την εξόντωσή τους.
Στις 19 Μαΐου του 1919 η άφιξη του Κεμάλ στη Σαμψούντα σηματοδότησε την έναρξη της βίαιης φάσης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου .
Οι κεμαλικοί , για να μη βρουν εμπόδια στο σχέδιο τους για τον αφελληνισμό του Πόντου , άφησαν «ακέφαλη» την ελληνική Κοινότητα του Πόντου ,στήνοντας ειδικά δικαστήρια τον Αύγουστο του 1921 ,στα οποία σκόπιμα καταδικάστηκαν σε θάνατο πολλές δεκάδες εξέχοντα μέλη του ποντιακού ελληνισμού . Στη συνέχιση της γενοκτονίας συνετέλεσε και η ήττα των Αρμενίων , έναν χρόνο νωρίτερα. Οι απώλειες των Ελλήνων του Πόντου εξαιτίας των σκληρών μέτρων που έλαβαν εναντίον τους οι Νεότουρκοί με τη μέθοδο των εξοριών ,ταγμάτων εργασίας στα βάθη της Τουρκίας, βιασμών , σφαγών , εξανδραποδισμών και απαγχονισμών ανέρχονται σε 353.000.
Πρόκειται για ένα ποσοστό που φτάνει το 50% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων στην περιοχή , ο οποίος σύμφωνα με υπολογισμούς ανερχόταν στις 697.000. Το επίσημο τουρκικό κράτος ,που διαδέχτηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρνείται, ότι διαπράχθηκε γενοκτονία. Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για το λαμπρό παράδειγμα εκείνων των Ελλήνων που κατάφεραν με το φιλότιμο,την εργατικότητα ,την εξυπνάδα και την ακούραστη θέλησή τους να διαπρέψουν και να μεγαλουργήσουν σε δύσκολες περιόδους της ιστορίας . Ας μην ξεχνάμε τις γενναίες δασκάλες του Μακεδονικού αγώνα που δε λογάριασαν τους κινδύνους και τόνωσαν το εθνικό φρόνημα μικρών και μεγάλων με τίμημα την ίδια την ζωή. Ας μιμηθούμε στην αυταπάρνηση τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη , που παρά το νεαρό της ηλικίας του έκανε πράξη την υπόσχεση που έδωσε στους στίχους του ποιήματος του:
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά ,θα πάρω μονοπάτια , να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».
Ας διδαχτούμε από την ανιδιοτέλεια του Ζώη Καπλάνη της προεπαναστατικής εποχής , ο οποίος παρά τα πλούτη που απέκτησε ζούσε σαν ασκητής και τα έδωσε όλα για την πατρίδα. Ας εμπνευστούμε από τον ιερό ζήλο του εθναπόστολου Κοσμά του Αιτωλού για το φωτισμό του Γένους . Και τέλος με αφορμή τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου Ας πάρουμε ένα παντοτινό δίδαγμα απόρριψης του μίσους, του ρατσισμού και της τυφλής βίας. Γιατί η λήθη του κακού ανοίγει δρόμο για την επανάληψή του.
(Πηγή: Εκπαιδευτήρια «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Κορίνθου») (Ελένη Κ. Αρμπή)
Αφήστε ένα σχόλιο