O «ΧΟΡΟΣ» ΤΩΝ «ΠΟΝΤΙΚΩΝ» ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ φ.1708
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Όλοι γνωρίζουμε, τί είναι τα ποντίκια και πόσο βλαβερά είναι στη ζωή μας από πολλές απόψεις. Και εάν θέλαμε να τα περιγράψουμε με ένα από τα πολλά γνωρίσματα που έχουν, θα λέγαμε ότι το πιο χαρακτηριστικό από αυτά είναι το δυσανάλογο με το μέγεθός τους θράσος τους. Και τούτο, διότι «ροκανίζουν» αυθαίρετα ό,τι βρουν μπροστά τους, χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Και χωρίς να φοβούνται επίσης κανένα, εκτός από τις γάτες και τα φίδια, των οποίων αποτελούν προσφιλές έδεσμα. Την μεγαλύτερη ζημιά όμως τούς την κάνουν οι γάτες, αφού συνυπάρχουν μαζί τους σε χώρους αστικών περιοχών, στους οποίους δεν έχουν, κατά κανόνα, πρόσβαση τα φίδια. Την σπουδαιότητα που έχει η γάτα στην ζωή των ποντικών μάς την υπογραμμίζει γνωστή ελληνική παροιμία, η οποία μάς λέει, τί ακριβώς κάνουν τα ποντίκια, όταν λείπει η γάτα. Χορεύουν. Ο χορός αυτός για τα ποντίκια είναι μια επιβεβαίωση της ελευθερίας τους να «ροκανίζουν» ατιμώρητα ό,τι θέλουν. Αρκεί αυτό να ικανοποιεί τα παιχνίδια τους και τις ανάγκες τους. Από κει και πέρα δεν λογαριάζουν τίποτε. Ούτε την αξία αυτού που «ροκανίζουν». Ούτε την ζημιά που προκαλούν τα «ροκανίδια» τους. Και αυτό είναι ένα άλλο ακόμη γνώρισμα των ποντικών, συναφές με το προηγούμενο: Τα ποντίκια έχουν τους δικούς τους κανόνες, με τους οποίους «σέρνουν» τον χορό τους, όταν βρουν βολική αυλή. Και αλίμονο στην αυλή που θα εκδηλωθεί ο σχετικός χορός των ποντικών, αν αυτή δεν έχει γάτα έτοιμη να φοβερίσει τα ποντίκια, για να σταματήσουν τον χορό τους.
Όλα αυτά που γράφουμε εδώ για τα ποντίκια δεν θα είχαν καμιά αξία, εάν δεν μας πρόσφεραν υλικό, για να κατανοήσουμε την συμπεριφορά κάποιων άλλων σύγχρονων «ποντικών», που κυκλοφορούν με άλλη μορφή αναμεσά μας και «ροκανίζουν» και αυτοί κατά το δοκούν ό,τι τους βολεύει. Μιλάμε εδώ για τους Τούρκους, που έχουν στήσει τον «χορό» τους στη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου και κάνουν την ζωή δύσκολη σε όλους τους κατοίκους της περιοχής αυτής. Πρωτίστως βέβαια σε εμάς τους Έλληνες που είχαμε την ατυχία να τους δούμε να «χτίζουν» τις «φωλιές» τους στα μέρη μας και να εγκαθιστούν σε αυτά τις αναρίθμητες αποικίες τους αναγκάζοντας την Ελλάδα και τον Ελληνισμό να μαζεύουν συνεχώς από το 1453 μέχρι σήμερα τα «ροκανίδια» τους. Ιδίως τα τελευταία 100 χρόνια, όταν οι «ποντικοί διαπίστωσαν ότι οι «γάτες» του πολιτισμού μας όχι μόνο δεν τους κυνήγησαν από την περιοχή μας, για να τους αναγκάσουν να γυρίσουν στις «τρώγλες» της Μογγολίας, από όπου κατηφόρησαν στα μέρη μας, αλλά αντιθέτως τους βοήθησαν να εδραιώσουν το κράτος τους, «κράτος των ποντικών», και να πολλαπλασιασθούν αφάνταστα γρήγορα, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα ποντίκια.
Σύμφωνα με στατιστικές εκτιμήσεις, που βασίζονται στον ρυθμό πολλαπλασιασμού των «ποντικών» της απέναντι όχθης, οι αποικίες τους πριν από το 2100 θα αριθμούν πάνω από 100 εκατομμύρια, ενώ ο πληθυσμός ημών των νοικοκυραίων της περιοχής, που πλήττεται από τις αδιάκοπες επιδρομές των «ποντικών» σε αυτήν, θα έχει κατεβεί κάτω από τα 5 εκατομμύρια. Εξωφρενικοί αριθμοί και από τις δυο μεριές. Άντε ύστερα να βρεις τρόπο να αντιμετωπίσεις τους «ποντικούς» ή να πείσεις τις «γάτες» να τούς επιτεθούν και να τούς διαλύσουν. Εδώ δεν το κάνουν σήμερα που το μέγεθός τους είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από το μέγεθος των «ποντικών». Θα το κάνουν τότε που θα έχουν «γιγαντώσει» τα «ποντίκια»; Και δεν αντιδρούν σήμερα οι «γάτες» με τον τρόπο που ταιριάζει στην «φύση» και στην «δύναμή» τους, επειδή έχουν μαλθακέψει τόσο πολύ, ώστε δεν έχουν διάθεση ούτε καν να «νιαουρίσουν» δείχνοντας τα «δόντια» τους στους «ποντικούς», για να τους φοβερίσουν και να τους αναγκάσουν να πάψουν τουλάχιστον να «ροκανίζουν» τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Αυτό βλέπουν και οι ίδιοι οι «ποντικοί», οι οποίοι, όσο διατηρείται αυτή η κατάσταση, αποθρασύνονται περισσότερο. Και, αντί να περιορίσουν τον «χορό» τους, βαθμιαία με την πάροδο του χρόνου τον επεκτείνουν και σε άλλες περιοχές, για να «ροκανίσουν» και σε αυτές τα αγαθά τους που τους βολεύουν.
Τί να πρωτοθυμηθούμε από τον «χορό» των «ποντικών» του πολιτισμού μας. Πώς «ροκάνιζαν» ανέκαθεν τις ζωές και το βιός των νοικοκυραίων ή όσων δεν ήσαν «ποντικοί» σαν αυτούς; Πώς «ροκάνισαν» κατά καιρούς σύνορα, για να «τρυπώσουν» σε γειτονικές χώρες (Κύπρο,Συρία, Ιράκ) και να αφήσουν και εκεί τα «ροκανίδια» τους από το «ροκάνισμα» Διεθνών Συνθηκών που κατοχυρώνουν ανθρώπινα δικαιώματα και ρυθμίζουν τους κανόνες διεξαγωγής του πολέμου; Πώς «ροκανίζουν» σήμερα υφαλοκρηπίδες και Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, για να φτάξουν τις «φωλιές» τους και σε αυτές; Ή πώς «ροκανίζουν» ακόμη και χώρους αλλόδοξης λατρείας, μιάς και όλοι οι ποντικοί δεν έχουν ευαισθησίες απέναντι σε πολιτισμικές αξίες; Μήπως κοπίασαν άλλωστε να τις δημιουργήσουν; Τις βρήκαν έτοιμες από άλλους. Από εμάς τους Έλληνες, τους νοικοκυραίους του πολιτισμού μας. Και τις «ροκανίζουν». Αυτή είναι η δουλειά τους. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι κάθε είδους ποντικοί μπορεί να ζούν μέσα στον κόσμο, από τον οποίο τρέφονται, η δράση τους όμως βρίσκεται έξω από το θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του ενεργώντας πάντα με γνώμονα τις υπαγορεύσεις των δικών τους κανόνων.
Αναλογιζόμενοι τις ευθύνες που έχουμε όλοι για την διατήρηση των αξιών του σύγχρονου πολιτισμού μας, που τις κατέκτησε η ανθρωπότητα μέσα από «ποταμούς» αίματος και δακρύων, οφείλουμε να αντισταθούμε – ο καθένας με τον τρόπο του – στον «χορό» των «ποντικών» της εποχής μας που δεν διστάζουν να μεταρέψουν το λαμπρό «οικοδόμημα» του πολιτισμού μας σε «ροκανίδια». Είναι κρίμα στα ερείπια αυτού του «οικοδομήματος» να αφήσουμε τους «ποντικούς» να θεμελιώσουν τον δικό τους πολιτισμό. Η επικράτηση του «πολιτισμού των ποντικών» θα είναι όνειδος για όλους μας. Πρωτίστως βέβαια για τις «γάτες», στις οποίες θα αναλογεί το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για αυτή την κατάντια μας. Είναι λοιπόν καιρός να αφυπισθούν από τον λήθαργο της απραξίας οι «γάτες» και να πράξουν αυτό που υπαγορεύει η φύση τους έναντι των «ποντικών», διότι μόνον αυτές μπορούν να χαλάσουν τον «χορό» τους, αν δεν είναι διατεθειμένες να τους κυνηγήσουν από τις «αυλές» των νοικοκυραίων.
*Ο κ. . Αλέξανδρος Π. Κωστάρας, είναι Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης, από την Κόρινθο.
Ο «χορός» των «ποντικών» του πολιτισμού μας
 |
του Αλέξανδρου Κωστάρα*
|
Όλοι γνωρίζουμε, τί είναι τα ποντίκια και πόσο βλαβερά είναι στη ζωή μας από πολλές απόψεις. Και εάν θέλαμε να τα περιγράψουμε με ένα από τα πολλά γνωρίσματα που έχουν, θα λέγαμε ότι το πιο χαρακτηριστικό από αυτά είναι το δυσανάλογο με το μέγεθός τους θράσος τους. Και τούτο, διότι «ροκανίζουν» αυθαίρετα ό,τι βρουν μπροστά τους, χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Και χωρίς να φοβούνται επίσης κανένα, εκτός από τις γάτες και τα φίδια, των οποίων αποτελούν προσφιλές έδεσμα. Την μεγαλύτερη ζημιά όμως τούς την κάνουν οι γάτες, αφού συνυπάρχουν μαζί τους σε χώρους αστικών περιοχών, στους οποίους δεν έχουν, κατά κανόνα, πρόσβαση τα φίδια. Την σπουδαιότητα που έχει η γάτα στην ζωή των ποντικών μάς την υπογραμμίζει γνωστή ελληνική παροιμία, η οποία μάς λέει, τί ακριβώς κάνουν τα ποντίκια, όταν λείπει η γάτα. Χορεύουν. Ο χορός αυτός για τα ποντίκια είναι μια επιβεβαίωση της ελευθερίας τους να «ροκανίζουν» ατιμώρητα ό,τι θέλουν. Αρκεί αυτό να ικανοποιεί τα παιχνίδια τους και τις ανάγκες τους. Από κει και πέρα δεν λογαριάζουν τίποτε. Ούτε την αξία αυτού που «ροκανίζουν». Ούτε την ζημιά που προκαλούν τα «ροκανίδια» τους. Και αυτό είναι ένα άλλο ακόμη γνώρισμα των ποντικών, συναφές με το προηγούμενο: Τα ποντίκια έχουν τους δικούς τους κανόνες, με τους οποίους «σέρνουν» τον χορό τους, όταν βρουν βολική αυλή. Και αλίμονο στην αυλή που θα εκδηλωθεί ο σχετικός χορός των ποντικών, αν αυτή δεν έχει γάτα έτοιμη να φοβερίσει τα ποντίκια, για να σταματήσουν τον χορό τους.
Όλα αυτά που γράφουμε εδώ για τα ποντίκια δεν θα είχαν καμιά αξία, εάν δεν μας πρόσφεραν υλικό, για να κατανοήσουμε την συμπεριφορά κάποιων άλλων σύγχρονων «ποντικών», που κυκλοφορούν με άλλη μορφή αναμεσά μας και «ροκανίζουν» και αυτοί κατά το δοκούν ό,τι τους βολεύει. Μιλάμε εδώ για τους Τούρκους, που έχουν στήσει τον «χορό» τους στη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου και κάνουν την ζωή δύσκολη σε όλους τους κατοίκους της περιοχής αυτής. Πρωτίστως βέβαια σε εμάς τους Έλληνες που είχαμε την ατυχία να τους δούμε να «χτίζουν» τις «φωλιές» τους στα μέρη μας και να εγκαθιστούν σε αυτά τις αναρίθμητες αποικίες τους αναγκάζοντας την Ελλάδα και τον Ελληνισμό να μαζεύουν συνεχώς από το 1453 μέχρι σήμερα τα «ροκανίδια» τους. Ιδίως τα τελευταία 100 χρόνια, όταν οι «ποντικοί διαπίστωσαν ότι οι «γάτες» του πολιτισμού μας όχι μόνο δεν τους κυνήγησαν από την περιοχή μας, για να τους αναγκάσουν να γυρίσουν στις «τρώγλες» της Μογγολίας, από όπου κατηφόρησαν στα μέρη μας, αλλά αντιθέτως τους βοήθησαν να εδραιώσουν το κράτος τους, «κράτος των ποντικών», και να πολλαπλασιασθούν αφάνταστα γρήγορα, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα ποντίκια.
Σύμφωνα με στατιστικές εκτιμήσεις, που βασίζονται στον ρυθμό πολλαπλασιασμού των «ποντικών» της απέναντι όχθης, οι αποικίες τους πριν από το 2100 θα αριθμούν πάνω από 100 εκατομμύρια, ενώ ο πληθυσμός ημών των νοικοκυραίων της περιοχής, που πλήττεται από τις αδιάκοπες επιδρομές των «ποντικών» σε αυτήν, θα έχει κατεβεί κάτω από τα 5 εκατομμύρια. Εξωφρενικοί αριθμοί και από τις δυο μεριές. Άντε ύστερα να βρεις τρόπο να αντιμετωπίσεις τους «ποντικούς» ή να πείσεις τις «γάτες» να τούς επιτεθούν και να τούς διαλύσουν. Εδώ δεν το κάνουν σήμερα που το μέγεθός τους είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από το μέγεθος των «ποντικών». Θα το κάνουν τότε που θα έχουν «γιγαντώσει» τα «ποντίκια»; Και δεν αντιδρούν σήμερα οι «γάτες» με τον τρόπο που ταιριάζει στην «φύση» και στην «δύναμή» τους, επειδή έχουν μαλθακέψει τόσο πολύ, ώστε δεν έχουν διάθεση ούτε καν να «νιαουρίσουν» δείχνοντας τα «δόντια» τους στους «ποντικούς», για να τους φοβερίσουν και να τους αναγκάσουν να πάψουν τουλάχιστον να «ροκανίζουν» τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Αυτό βλέπουν και οι ίδιοι οι «ποντικοί», οι οποίοι, όσο διατηρείται αυτή η κατάσταση, αποθρασύνονται περισσότερο. Και, αντί να περιορίσουν τον «χορό» τους, βαθμιαία με την πάροδο του χρόνου τον επεκτείνουν και σε άλλες περιοχές, για να «ροκανίσουν» και σε αυτές τα αγαθά τους που τους βολεύουν.
Τί να πρωτοθυμηθούμε από τον «χορό» των «ποντικών» του πολιτισμού μας. Πώς «ροκάνιζαν» ανέκαθεν τις ζωές και το βιός των νοικοκυραίων ή όσων δεν ήσαν «ποντικοί» σαν αυτούς; Πώς «ροκάνισαν» κατά καιρούς σύνορα, για να «τρυπώσουν» σε γειτονικές χώρες (Κύπρο,Συρία, Ιράκ) και να αφήσουν και εκεί τα «ροκανίδια» τους από το «ροκάνισμα» Διεθνών Συνθηκών που κατοχυρώνουν ανθρώπινα δικαιώματα και ρυθμίζουν τους κανόνες διεξαγωγής του πολέμου; Πώς «ροκανίζουν» σήμερα υφαλοκρηπίδες και Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, για να φτάξουν τις «φωλιές» τους και σε αυτές; Ή πώς «ροκανίζουν» ακόμη και χώρους αλλόδοξης λατρείας, μιάς και όλοι οι ποντικοί δεν έχουν ευαισθησίες απέναντι σε πολιτισμικές αξίες; Μήπως κοπίασαν άλλωστε να τις δημιουργήσουν; Τις βρήκαν έτοιμες από άλλους. Από εμάς τους Έλληνες, τους νοικοκυραίους του πολιτισμού μας. Και τις «ροκανίζουν». Αυτή είναι η δουλειά τους. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι κάθε είδους ποντικοί μπορεί να ζούν μέσα στον κόσμο, από τον οποίο τρέφονται, η δράση τους όμως βρίσκεται έξω από το θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του ενεργώντας πάντα με γνώμονα τις υπαγορεύσεις των δικών τους κανόνων.
Αναλογιζόμενοι τις ευθύνες που έχουμε όλοι για την διατήρηση των αξιών του σύγχρονου πολιτισμού μας, που τις κατέκτησε η ανθρωπότητα μέσα από «ποταμούς» αίματος και δακρύων, οφείλουμε να αντισταθούμε – ο καθένας με τον τρόπο του – στον «χορό» των «ποντικών» της εποχής μας που δεν διστάζουν να μεταρέψουν το λαμπρό «οικοδόμημα» του πολιτισμού μας σε «ροκανίδια». Είναι κρίμα στα ερείπια αυτού του «οικοδομήματος» να αφήσουμε τους «ποντικούς» να θεμελιώσουν τον δικό τους πολιτισμό. Η επικράτηση του «πολιτισμού των ποντικών» θα είναι όνειδος για όλους μας. Πρωτίστως βέβαια για τις «γάτες», στις οποίες θα αναλογεί το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για αυτή την κατάντια μας. Είναι λοιπόν καιρός να αφυπισθούν από τον λήθαργο της απραξίας οι «γάτες» και να πράξουν αυτό που υπαγορεύει η φύση τους έναντι των «ποντικών», διότι μόνον αυτές μπορούν να χαλάσουν τον «χορό» τους, αν δεν είναι διατεθειμένες να τους κυνηγήσουν από τις «αυλές» των νοικοκυραίων.
*Ο κ. . Αλέξανδρος Π. Κωστάρας, είναι Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης, από την Κόρινθο.
Αφήστε ένα σχόλιο