ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Σχετικά με τα μεγάλα και σπουδαία…

Της Γιώτας Μπάγκα* 

Όσοι υποστήριζαν πως η προσεχής προεκλογική ανα­μέτρηση του Μαΐου θα είχε δυσκολίες και ιδιαίτερα χα­ρακτηριστικά δεν είχαν ά­δικο. Από τη μια οι πολλοί συνδυασμοί και οι ακόμα πε­ρισσότεροι υποψήφιοι, από την άλλη η καχυποψία των πολιτών για τις προθέσεις ό­σων εκτίθενται, η απάθει­α και η απαξίωση άλλων και τέλος η συσσωρευμένη κό­πωση όλων καθιστούν ακό­μα πιο δύσκολη την εκλογι­κή μάχη. Κι ακριβώς εδώ ε­ντοπίζεται το διακύβευμα : να μην αντιμετωπίσει ισοπε­δωτικά ο πολίτης τους πά­ντες, να μπορέσει ν’ αφου­γκραστεί , να σκεφτεί, να δι­ακρίνει και να αποφασίσει τον τρόπο με τον οποίο θέ­λει να διοικηθεί. 
Μέσα στον ορυμαγδό λοιπόν των αντεγκλήσεων, των αντιπαραθέσεων, των επιχειρημάτων ή των υπο­σχέσεων που αναδύονται αυτήν την περίοδο, ένα – δυο κεντρίζουν την προσο­χή. Αρχικά, το λεγόμενο «ε­μείς είμαστε για τα μεγάλα, για τα μικρά είναι οι δήμαρ­χοι». Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το επιχεί­ρημα αυτό όσο γίνεται πιο νηφάλια. Τι είδους υποψή­φιος είναι αυτός που επαγ­γέλλεται πως υπάρχουν μι­κρά και μεγάλα έργα μικρές και μεγάλες ανάγκες, μι­κρές και μεγάλες προσδο­κίες, μικρές και μεγάλες ελ­πίδες; Και ποιος είναι αυτός που ορίζει το μεγάλο και το μικρό; Ένας σύλλογος, για παράδειγμα, ενός μικρού χωριού που προσδοκά κι ερ­γάζεται να μετατρέψει το παλιό σχολείο σε Μουσεί­ο που να διασώζει την ιστο­ρία του τόπου του είναι κάτι μικρό; Ένας σύνδεσμος επι­στημόνων που διοργανώνει ένα Πανελλαδικό Συνέδρι­ο και φέρνει στο Νομό εκα­τοντάδες επιστημόνων είναι κάτι μικρό; Ένας σύλλογος που παράγει Τέχνη και πολι­τισμό, θέατρο, χορό, μουσι­κή, παράδοση και το μοιρά­ζει απλόχερα στους συμπο­λίτες του είναι κάτι μικρό; Παρακολούθησα πρόσφα­τα μια εκδήλωση στο Κα­λογεροπούλειο Ίδρυμα μια σπουδαία εκδήλωση με ση­μαντικούς ομιλητές κι ένα ε­ξαιρετικό κουαρτέτο εγχόρ­δων σε έργα κλασικών. Είναι αυτό μικρό; 
Είναι οι σύλλογοι, οι εθε­λοντές και οι τοπικές δρά­σεις μικρά; 
Και τελικά τι είναι τα με­γάλα; 
Μεγάλα δημόσια έργα α­κόμα μεγαλύτερων και α­πρόσωπων τεχνικών εται­ρειών και υπέρογκων κεφα­λαίων; 
Αλλά ας προχωρήσουμε και σ΄ ένα ακόμα επιχείρημα: Ο τάδε ή ο δείνα υποψήφι­ος είναι σπουδαίος, είναι ε­πιτυχημένος. Αυτό λέγεται κι ακούγεται. Κι αφού φημο­λογείται μάλλον θα είναι α­λήθεια. Ποιος όμως το λέει; Αυτό το απρόσωπο «λέγε­ται» είναι τόσο ισχυρό, γιατί αντέχει στη βάσανο της κρι­τικής σκέψης. Το λένε πολ­λοί και κανείς συγκεκριμένα. Κι αν ο λογικός ζητήσει απο­δείξεις, τότε ξεκόβει από το κοπάδι. 
Δεν θέλω να μου πουν πως κάποιος είναι επιτυχη­μένος. Θέλω να το δω και να το διαπιστώσω μόνος μου. Θέλω να έχω ξεκάθαρη εικό­να. Όχι να μου το πουν… όχι να με πειθαναγκάσουν.. 
Και πώς κρίνεται η αξιο­σύνη; Αξιολογείται από την ωφέλεια και από την έκταση που έχει η ωφέλεια ( ωφε­λούνται οι περισσότεροι;), από το κίνητρο, από την ποι­ότητα και από το αποτέλε­σμα. Πόσων πολιτικών το έργο προσμετράται πραγμα­τικά; Πόσοι έχουν ταυτότητα και πρόσωπο ανάμεσά μας; Ποιοι είναι διαρκώς παρό­ντες και όχι μόνο στα εύκο­λα και με στηρίγματα; Πόσοι πραγματικά είναι αυτόνομοι και ανεξάρτητοι από πάσης φύσεως δεσμεύσεις; 
Αυτό θα πρέπει να έχουμε κατά νου και στην καρδιά ό­ταν πάμε να ψηφίσουμε στις 26 Μαΐου για τις αυτοδιοικη­τικές εκλογές. Να στηρίξου­με ανθρώπους που είναι πά­ντα εδώ, ανάμεσά μας κι όχι αυτούς που επιβάλλονται ά­νωθεν, έξωθεν, πόρρωθεν… Να στηρίξουμε αυτούς που μιλάνε στο νου και στην καρδιά μας. Να στηρίξουμε αυτούς που στηρίζουν εμάς και τον τόπο μας… 

* Η κα Γιώτα Μπάγκα, εί­ναι Φροντιστηριούχος Φι­λόλογος από το Ξυλόκα­στρο και ήταν Υποψήφια Βουλευτής στις τελευταίες Εκλογές με τη Ν.Δ.