Η αρθρογραφία του «Κορίνθιου» (Φ.1890)

 

 

 

Για ποια ΜΟΕ μιλάμε;

Για τη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 13 Μάϊου και το τι περιμένουμε από αυτή, μίλησε σήμερα στο ΕΡΤNews και στην εκπομπή ΝEWSROOM ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Δημήτρης Καιρίδης. Ο υπουργός τόνισε ό,τι : «Προφανώς η Τουρκία είναι ένας δύσκολος γείτονας, ο οποίος εμμένει. Δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις στην επιθετική ρητορική, όμως η πραγματικότητα μας δείχνει ό,τι έχει αλλάξει συμπεριφορά σε σχέση με τα πολύ άσχημα που είχαμε την προηγούμενη περίοδο. Ωστόσο, για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολίτευσης έχουμε ένα μεγάλο διάστημα, χωρίς παραβιάσεις. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και δημιουργεί ένα κεκτημένο για το μέλλον, διότι δίνει το επιχείρημα και προς τη διεθνή κοινότητα να λέμε ότι η Τουρκία όταν θέλει, μπορεί να συμπεριφερθεί εντός του διεθνούς νόμου».

Εντωμεταξύ στην Αθήνα θα έρθει ο Αιγύπτιος πρέσβης μαζί με μέλη της αιγυπτιακής κυβέρνησης όπου θα συζητηθούν θέματα της παράνομης μετανάστευσης καθώς και άλλα ζητήματα συνεργασίας. «Η Αίγυπτος είναι κρίσιμος παίκτης για πολλά ζητήματα και θέλουμε συνεργασία μαζί της», δήλωσε ο κ. Καιρίδης.

Αυτό που δεν μπορούμε εμείς οι μη ειδικοί στον διπλωματικό τομέα είναι πως γίνεται και κάθε φορά που πρόκειται να συναντηθούν οι Μητσοτάκης – Ερντογάν, η Τουρκία θυμάται την ανάγκη αναθεώρησης την Άλωση της Πόλης και την  Συνθήκης της Λοζάνης, την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, την Γαλάζια Πατρίδα, την Άλωση της Πόλης, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων από τις πατρογονικές εστίες της Μικράς Ασίας, της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και Τενέδου, τις σφαγές της Σμύρνης και τόσα άλλα.

Και ακόμη περισσότερο απορούμε γιατί εμείς, ως κυβέρνηση δεν αντιδρούμε με επιθετική επιστροφή για όλα αυτά που ήταν δικά μας και μας τα άρπαξαν, ακόμα και τη μισή Κύπρο με τη βοήθεια της τότε Μεγάλης Βρετανίας και ΗΠΑ. Πενήντα χρόνια και βάλε η παράνομη κατοχή της Κύπρου, χωρίς κανείς να αντιδρά γιατί το θέλει η Τουρκία του Ερντογάν.

Κοντά σε όλα αυτά που συμβαίνουν κάθε φορά που συνέρχεται η διμερής Επιτροπή για τα διαβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, η Τουρκία κάτι κερδίζει, ενώ εμείς φεύγουμε πάντα με άδεια χέρια. Μέχρι πού θα πάει αυτή κατάσταση; Μέχρι πού και πότε;

 

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ» 

 

 

Πού το πάνε οι Αμερικανοί;

«Οι ΗΠΑ πιστεύουν ακράδαντα ότι η ενέργεια πρέπει να είναι οδηγός συνεργασίας και όχι αντιπαράθεσης. Δεν θέλουμε να δούμε ξανά περιόδους όπως η ένταση μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας το 2020. Και νομίζω ότι σήμερα η « σε βάρος κατάσταση έχει πλέον βελτιωθεί δραστικά από τότε», τόνισε ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τους Ενεργειακούς Πόρους Τζέφρι Πάιατ από το βήμα του συνεδρίου του Economist στη Νέα Υόρκη για την Ανατολική Μεσόγειο, απαντώντας σε σχετική ερώτηση από το κοινό.

Ο πρώην Πρέσβης στην Ελλάδα μας είχε απασχολήσει και στο παρελθόν. Είχαμε πει ό,τι από όποια χώρα κι αν πέρασε, άφησε πίσω του «Μαύρες Επιχειρήσεις» για αυτές. Και νάσου πάλι ξεπετάγεται σαν λαγός της Κυβέρνησης Μπάϊντεν προς όφελος της Τουρκίας. Επιμένουν οι Αμερικανοί να τηρούν ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μεταξύ θύματος και θύτη. Πάντοτε βάζουν μπροστά τα καλά και συμφέροντα για το κράτος τους. Χωρίς να είμαι αντιαμερικανός, δεν τους έχω εμπιστοσύνη.

Στο ίδιο πλαίσιο υπογράμμισε: «Είναι σημαντικό η Ευρώπη να μην αντικαταστήσει τα ορυκτά καύσιμα της Ρωσίας με αλυσίδες εφοδιασμού που βρίσκονται υπό κινεζικό έλεγχο. Η διαφοροποίηση των πηγών είναι πολύ σημαντική και η Τουρκία είναι μια χώρα η οποία μπορεί να παίξει ρόλο εδώ μέσα από τους κρίσιμους ορυκτούς πόρους της και τη μεγάλη βιομηχανική της ικανότητα».

Από ό,που να το δεις το θέμα μυρίζει από μακριά η πάγια Αμερικανική στάση της Εξωτερικής Πολιτικής. Οφείλουμε πολλά στους Πάτρωνές μας, αφού το έφερε η μοίρα να είμαστε Προτεκτοράτο των ΗΠΑ, μετά την παράδοσή μας από τη Μεγάλη Βρετανία το 1948. Και καλά και δυσμενή γεγονότα. Σ΄ αυτούς οφείλουμε το γεγονός ότι παραμείναμε εκτός Σοβιετικής Ένωσης στον Εμφύλιο 1946- 1949 και στον αγώνα του Εθνικού Στρατού, αλλά και οι ίδιοι ξεπούλησαν την Κύπρο στην Τουρκία και άλλα πολλά συν και πλην.

Η Ελληνική Κυβέρνηση, έστω και με κόστος, οφείλει να μη δίνει απλόχερα τη συναίνεσή της στις απαιτήσεις των ΗΠΑ για παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας στις απαιτήσεις της Τουρκίας, προκειμένου να έχουν μαζί τους, αν θα την έχουν, την διπολική Τουρκία είτε είναι ο Ερτντογάν,  είτε  κάποιος άλλος στα πράγματα.

Πού το πάνε όμως πάλι; «Τι λάκο έχει η παραίνεση του Πάϊατ;»

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

 

 

Στα σχολικά βιβλία η Γαλάζια Πατρίδα Τούρκων 

Σύμφωνα με άρθρο της Μαρίας Ζαχαράκη στο 5Apostagma, από την επόμενη σχολική χρονιά οι Τούρκοι μαθητές θα εμπλουτίσουν την "εθνική τους συνείδηση" με μαθήματα για την ΑΟΖ, την, που προσβλέπουν στην εφαρμογή υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα. Στα σχολικά βιβλία θα περιλαμβάνονται επίσης η ανατολική Μεσόγειος, το Αιγαίο και η Πατρίδα των Αιθέρων, αλλά και η σημασία της Κύπρου για την Τουρκία και τον τουρκικό κόσμο. Η ενσωμάτωση υποδηλώνει μια αλλαγή προσέγγισης προς ένα πιο εθνικιστικό πλαίσιο.

Επισήμως πλέον και χωρίς ενδοιασμό θα διδάσκεται στα σχολεία της Τουρκίας το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», σύμφωνα με τουρκική εθνικιστική εφημερίδα. ΄Αυτά μετέδωσε και  ο ΑΝΤ1. Ακόμη, στα σχολικά βιβλία αναδεικνύεται η σημασία της Κύπρου για την Τουρκία και γενικά για τον τουρκικό κόσμο.

Ο απόστρατος υποναύαρχος Τζιχάντ Γκιαϊτζί, ο οποίος είναι μέλος της ειδικής επιτροπής στο συμβούλιο εκπαίδευσης και κατάρτισης, ανέφερε ότι η «Γαλάζια Πατρίδα» είναι το «Εθνικό σύμφωνο της Τουρκίας στις θάλασσες». Τρεις απόστρατοι ναύαρχοι δήλωσαν στην εφημερίδα ότι τώρα μεγαλώνει μια γενιά που έχει συνείδηση για τη «Γαλάζια Πατρίδα». Και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης μπορεί να συλλάβει το νόημα αυτής της αρπακτικής πλευράς της Τουρκίας του Ερντογάν.

Καιρός να ξυπνήσουμε και  να αντιδράσουμε δυναμικά σε κάθε προσπάθεια επέκτασης της Τουρκίας. Από το 2006 η Τουρκία εργάζεται  με όλα της τα μέσα, όλες τις διεκδικήσεις σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου σε Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο, θίγοντας  και επηρεάζοντας  συμφέροντα και άλλων κρατών με προεξέχοντα αυτά  του Ισραήλ και της Αιγύπτου. 

Τα λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης κατά τη γνώμη μας, αποτελούν «καραμέλα της Αμερικής», που προσβλέπουν στο γνωστό « Να τα βρείτε μεταξύ σας». Έχουμε δείγματα πως μας έχουν εγκαταλείψει και άλλες φορές γιατί μας θεωρούν και είμαστε δεδομένοι, πιστοί Σύμμαχοι, για να μην πω «Προτεκτοράτο υπάκουο». Για να μην φτάσουμε στο σημείο να ενδώσουμε στις πιέσεις παραχώρησης Εθνικής κυριαρχίας, απαιτείται οι «Πολιτικοί και τα κόμματα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Να πάψουν τις κοκορομαχίες προς άγρα ψήφων και να γίνουν όλοι μια «Ελληνική Εθνική  Ομάδα». Ο κίνδυνος είναι ορατός και αποτελεί καμπανάκι προς όλα τα κόμματα της Βουλής. Από κοινού να εργαστούν με Εθνική συνείδηση με σκοπό  την αντιμετώπιση της εξ Ανατολών προκλητικής απειλής…

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

Ο λιμός 1941 – 1942 με λίγα λόγια…

Απαντώ σε ερώτημα αναγνωστών με περισσότερα λόγια για τον λιμό του 1941-1942, στην Ελλάδα:

Τα στρατεύματα τριπλής κατοχής από την πρώτη στιγμή κατάσχουν και λεηλατούν προϊόντα και αγαθά για τις δικές τους ανάγκες. Η ραγδαία αύξηση των τιμών και ο  υπερπληθωρισμός οφείλονταν τόσο στις ελλείψεις των βασικών ειδών όσο και στην αύξηση κυκλοφορίας του χρήματος που οδήγησε σε απανωτές υποτιμήσεις.

Στις αρχές του 1944 κυκλοφόρησαν χαρτονομίσματα των 50 και 100.000 δρχ. και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς των 500 εκ. και των 2 δισ. Αντίστοιχα. Ειδικές συνθήκες συντέλεσαν να ζήσει η Αθήνα τον χειμώνα του ’41-’42 έναν από τους χειρότερους λιμούς σε ευρωπαϊκό έδαφος, ακόμα και για τα δεδομένα του Β’ Παγκοσμίου.

Νεκροί ανάμεσα σε σκουπίδια και λύματα κείτονταν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, κάποιους από τους οποίους η αστυνομία έκλεινε περιστασιακά διότι «ήτο τρομερό το θέαμα…». Αρκετά μάλιστα πτώματα σαπίζανε άταφα γιατί σε νεκροτομεία και νεκροταφεία επικρατούσε αδιαχώρητο.

Η τιμή του ψωμιού αυξήθηκε 89 φορές μεταξύ 1941-2, ενώ με τρεις τενεκέδες λάδι αγόραζες μονοκατοικία. Τον Δεκέμβριο του ’41 υπήρχαν 400 νεκροί την ημέρα. Τα συσσίτια και τα τρόφιμα που μοίραζαν ο Ερυθρός Σταυρός, η Εκκλησία, υπηρεσίες, επιτροπές μέχρι να  λυθεί κάπως το επισιτιστικό, δεν επαρκούσαν.

Στις ουρές των συσσιτίων του ΕΕΣ πρώτο τραγουδήθηκε το «πατάω ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή και λέει στα παιδάκια νιξ φαϊ…». Σε100.000 υπολογίζονται τα θύματα του μεγάλου λιμού σε Αθήνα-Πειραιά

Σκελετωμένες ανθρώπινες σκιές αργοπέθαιναν σε δρόμους και πλατείες, τα πτώματα σωριάζονταν ομαδικά σε καρότσια, κάρα και καμιόνια. Υπήρξαν φάσεις που η Αθήνα θύμιζε ανοικτό Άουσβιτς, οι δε νεκροθάφτες λάμβαναν διπλό συσσίτιο για να αντέχουν το φόρτο εργασίας.

Σαν «φυσική αντίδραση», ίσως, ενώ στην πρωτεύουσα το α’ εξάμηνο του ’42 είχαμε 7.100 γεννήσεις έναντι 29.600 θανάτων, το β’ εξάμηνο του ’43 οι γεννήσεις εκτοξεύτηκαν ξεπερνώντας και τα προπολεμικά επίπεδα (10.300 έναντι 6.600 θανάτων).

Η κατάσταση τη χρονιά εκείνη χάρη και στην άρση του ναυτικού αποκλεισμού καθώς και τη διεθνή βοήθεια βελτιώθηκε ελαφρώς. Παρά ταύτα, το σωματείο των ζαχαροπλαστών εξέδιδε τον Φλεβάρη «επείγουσα ειδοποίηση να μη εκθέτουν σε βιτρίνες φαγώσιμα ή γευστικές προκλήσεις» προκειμένου να αποφευχθούν λεηλασίες μαγαζιών και αποθηκών, ειδικά όσων υποψιάζονταν ότι έκρυβαν τρόφιμα. Ήταν τραγική η κατάσταση. Οι Έλληνες επέζησαν βασιζόμενοι στην πίστη και ελπίδα τους στον Ιησού Χριστό και την Παναγία!  

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»