AIΩΝΕΣ ΜΕΤΑ ΗΧΗΣΕΝ ΥΜΝΟΣ /Φ.1803
Κι οι πέτρες της Δωδώνης τον αντιλάλησαν στης Οικουμένης τα πέρατα!
Ήταν της φηγού των φύλλων το θρόισμα ή ήταν του θεάτρου του αρχαίου η ασύγκριτη ηχώ, που προσωποποίησε την ιερή στιγμή της απόδοσης τιμής κι ευγνωμοσύνης στην γενέτειρα μιας ποιήτριας και στο Μαντείο της Δωδώνης;Ή μήπως ήταν η επίκληση του «θείου» για επούλωση των πληγών της ανθρωπότητας, για επίτευξη της Ενότητας των Ελλήνων;
Ό,τι κι αν ήταν, οι στιγμές στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης το βράδυ της 16ης Ιουλίου 2022, κάτω από τον έναστρο ουρανό της Ηπείρου, υποβλητικές, μεγαλειώδεις, θεραπευτικές στάλαξαν ίαμα και μέθη και κατάνυξη στις ψυχές όλων, όσοι ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα της Δωδωναίας ποιήτριας Γιώτας Παρθενίου και παραβρεθήκαμε στην Παγκόσμια Πρώτη Εκτέλεση του « Ύμνου εις το Ιερόν και ΜαντείονΝαΐου Διός και Διώνης». Ενός Ύμνου εμπνευσμένου, που μελοποιήθηκε από τον Κώστα Λώλη και απογειώθηκε κυριολεκτικά με την επιτυχημένη παρέμβαση-ενορχήστρωση του μεγάλου μαέστρου-ενορχηστρωτή-συνθέτη της Συμφωνικής Ορχήστρας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας κ. ΆλκηΜπαλτά και την μελωδική απόδοση της πολυμελούς Δημοτικής Χορωδίας Κερκύρας «ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ», υπό τη Δ/νση της κ. Δήμητρας Καλογεροπούλου.
Συρρεύσαμε από νωρίς στο ιερό χώρο, με χτυποκάρδι κι εμείς και δέος. Πέσαμε πάνω στις πρόβες της ορχήστρας που τις παρακολουθήσαμε με ευχαρίστηση. Την ώρα εκείνη ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα ζωγράφιζε με χέρι αόρατο, με μαγευτικές πινελιές και χρώματα, το τοπίο. Αυτή ήταν η πρώτη , μεγάλη ικανοποίηση που γευτήκαμε!
Η έναρξη σηματοδοτήθηκε από την παρουσία και τους χαιρετισμούς των σημαντικών παραγόντων που συνδράμανε στη διοργάνωση της Συναυλίας υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων και κηρύχτηκε από την Πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών κ. Ελένη Ακονίδου με την ανάγνωση του χαιρετισμού του Πρόεδρου της Βουλής κ. Κώστα Τασούλα, που μεταξύ άλλων τόνιζε: « Αμετάθετες υποχρεώσεις δεν θα μου επιτρέψουν τελικά να είμαι μαζί σας, ωστόσο επωφελούμαι της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω και να συγχαρώ όλους τους συντελεστές αυτής της υψηλού επιπέδου πολιτιστικής πρωτοβουλίας που μέσα σε έναν ιστορικά και πνευματικά υποβλητικό χώρο αναγνωρίζει και διδάσκει. Ο Ύμνος σε εξαίρετη τόσο ποίηση , όσο και σύνθεση της Γιώτας Παρθενίου και του Κώστα Λώλη, που ακούγεται σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση, είναι η έκφραση του δέους και του απέραντου σεβασμού και αναγνώρισης προς τη Δωδώνη, μιας άξιας και ευαίσθητης πλαστουργού του λόγου, της γνωστής σε όλους μας Γιώτας Παρθενίου, ενώ «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» του ανεπανάληπτου Μίκη Θεοδωράκη, μας διδάσκει , ήδηαπό το 1962, όταν και πρωτακούστηκε «με μουσικές εξαίσιες , με φωνές» το βηματισμό της ενότητας μέσα από τα πάθη της σύγκρουσης».
Αμέσως μετά χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Ιωαννιτών κ. ΜωϋσήςΕλισάφ που αναφέρθηκε λεπτομερώς στη μεγάλη σημασία του γεγονότος, στις δυσκολίες της διοργάνωσης και στο πρόγραμμα της βραδιάς. Ο Δήμαρχος κ. Ελισάφ μεταξύ άλλων είπε: «Είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ, απόψε, μαζί σας, σ’ αυτό τον ιερό χώρο και θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές και ιδιαίτερα την κ. Παρθενίου για τη σύλληψη της ιδέας, τη γενική επίβλεψη κι επιμέλεια της σημερινής εκδήλωσης, την επιμονή και υπομονή της για την υλοποίηση αυτής της εξαιρετικής ιδέας αλλά και τη δημιουργική και καλλιτεχνική της φλέβα που συμβάλλει σήμερα, όπως και τόσα άλλα, άλλωστε, χρόνια στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή της περιοχής μας. Είμαστε τυχεροί που βρισκόμαστε σ’ένα κόσμημα της ανθρωπότητας. Σε μια γωνιά της Ευρώπης που οι ίδιοι συχνά θεωρούμε ξεχασμένη και που ο ίδιος αυτός μαγικός χώρος έρχεται να θυμίσει στον επισκέπτη. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ταξιδεύουν από μακρινές γωνιές του πλανήτη για να ζήσουν αυτή τη μυστικιστική γοητεία του χώρου τούτου, τον πλούσιο πολιτισμό μας που έρχεται από τα βάθη των αιώνων κι αυτή την απαράμιλλη αισθητική..».
Στη συνέχεια χαιρέτησε ο πρόεδρος της Φ. Ετ. Κέρκυρας κ. Σπύρος Παδοβάς που παρουσίασε εν συντομία το ιστορικό και τις σημαντικές επιδόσεις της Συμφωνικής Ορχήστρας Κέρκυρας και της Δημοτικής Χορωδίας «ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ» που έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο σχεδόν, κάνοντας γνωστή την Κέρκυρα παντού!
Κι επιτέλους έφτασε η μεγάλη στιγμή: Ο μαέστρος κ. Άλκης Μπαλτάς πήρε τη θέση του, το ίδιο και ο αφηγητής κ. Χρήστος Μπογδάνος.Με συγκίνηση και δέος το πλήθος των «προσκυνητών» που υπερέβαινε τα 1500 άτομα, παρακολούθησε το Α’ Μέρος της Συναυλίας και καταχειροκρότησε τους εκτελεστές-καλλιτέχνες , την ποιήτρια, τον συνθέτη αλλά και τον νεαρό τραγουδιστή, μέλος της Χορωδίας και σόλο τενόρο κ. Φίλιππο Μπουμπάρα.
Ακολούθησε το Β’Μέρος. Ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον Μεγάλο μας, πρόσφατα εκλιπόντα Μίκη Θεοδωράκη και στην Ενότητα των Ελλήνων, της οποίας ο ίδιος μια ζωή ολόκληρη υπεραμύνθηκε. Ποιο άλλο τραγούδι του συνθέτη, παρά εκείνο το σπαραχτικό «τραγούδι του νεκρού αδελφού»θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικό και πιο κατάλληλο για την περίσταση; Ένα είδος χρησμού, μια φωνή στεντόρεια, ένα μήνυμα περίτρανο:Toμήνυμα της ενότητας και της συμφιλίωσης ανάμεσα σε αδέλφια, σε συντοπίτες, σε ομοεθνείς αλλά και σε αλλοεθνείς, σε αλλόθρησκους και σε αλλόφυλους λαούς, σε όλη την υφήλιο!
Καταπληκτικοί οι ερμηνευτές καλλιτέχνες. Τόσο τα μέλη της χορωδίας, η μετζοσοπράνο κ. Μαργαρίτα Συγγενιώτου και ο βαρύτονος κ. Γιώργος Άνθης , όσο και ο κ. Ζαχαρίας Γερασκλής στο σόλο μπουζούκι προκάλεσαν αίσθηση με την ερμηνεία τους οι πρώτοι και με τη δεξιοτεχνία του ο δεύτερος!
Το θερμό χειροκρότημα του κοινού δεν είχε τέλος. Στο κλείσιμο της Συναυλίας τον λόγο πήρε η ποιήτρια Γιώτα Παρθενίου, η ψυχή της έμπνευσης και της υλοποίησης αυτής της ονειρεμένης και άρτιας καθ’ όλα διοργάνωσης. Βαθύτατα συγκινημένη, ντυμένη στα ολόλευκα ως ιέρεια του Μαντείου, με βλέμμα δυσανάλογα φλογερό σε σχέση με το μικροσκοπικό της δέμας, με φωνή ψιθυριστή που μόλις έβγαινε από τα τρεμάμενα χείλη της , είπε:
«Aπόψε ζω την πιο μεγάλη συγκίνηση της ζωής μου και τη μοιράζομαι μαζί σας, εδώ στη γη της Δωδώνης που με γέννησε, στο ιερό και μαντείο της, αρχαία κοιτίδα του Ελληνισμού. Όραμα ήταν και οφειλή πριν 25 χρόνια.Εσωτερική ανάγκη να βρω τη δύναμη, το χρόνο, την ώρα, την έμπνευση να υμνήσω ένα από τα αρχαία μας ιερά και το αρχαιότερο μαντείο του Ελληνικού κόσμου. Όραμα να φτάσω στην πράξη, στο αποτυπώνειν στο σώμα και στο χαρτί, που γίνηκε πραγματικότητα.Υπήρξεν κάπου ένας Νομπελίστας ποιητής, το όνομά του ΣέιμουςΧήνυ που ομολογεί την πίστη του στην ικανότητα της ποίησηςνα χτίζει χώρους φαντασίας σαν φωλιές εκεί που αύριο θα έρθουν οι πραγματικότητες να κατοικήσουν. Όραμα και ήχησεν απόψε,Θεέ μου, (και που ας άργησε) με θείες μουσικές, ύστερα από χιλιάδες χρόνια ξανά Ύμνος στο Ιερό και Μαντείο της Δωδώνης.
Και ήχησεν ακόμη «το τραγούδι του Νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη, αυτής της γιγάντιας μορφής στη μουσική, με τα χέρια φτερούγες! Ήχησεν στην κοιλάδα της Δωδώνης και ως ψηλά στο όρος Τόμαρος και ως τις άκριες του κόσμου σε παγκόσμια πρώτη, Ύμνος ξανά, υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Βουλής των ΕλλήνωνΚων/νου Τασούλα κι αισθάνομαι για τούτο βαθιά την ευγνωμοσύνη. Αισθάνομαι ακόμη ευγνώμων στη ζωή και τη θεία χάρη που μου δόθηκε η δωρεά της ποιήσεως, ευγνώμων στον μουσικοσυνθέτη Κώστα Λώλη και στον Διευθυντή ορχήστρας και ενορχηστρωτή του Ύμνου Άλκη Μπαλτά».
Και συνεχίζοντας τις ευχαριστίες της προσωπικά σε έναν προς έναν τους λοιπούς συντελεστές τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας «ΠΑΛΑΙΑ», τη Δημοτική Χορωδία Κέρκυρας «ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ», την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων και την Εταιρεία Λογοτεχνών & Συγγραφέων Ηπείρου (ΕΛΣΗ), έδωσε έμφαση στην πρωτοπόρα υποστήριξη του Δημάρχου Ιωαννιτών Μωϋσή Ελισάφ που «μας καλοδέχτηκε με τον συνθέτη, όταν θύρες ήταν κλειστές», στην χορηγό επικοινωνίας ΕΡΤ3, ΕΡΤ Ιωαννίνων και Κέρκυρας και στον σκηνοθέτη Κυριάκο Δημητριάδη πουεπιμελήθηκε το τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σποτ της συναυλίας.
Και κατέληξε: «Απόψε αισθάνομαι πανευτυχής ανάμεσα προσκυνητών, προσκυνητής κι εγώ και βαθειά από την καρδιά μου σας ευχαριστώ. Απόψε , ανάμεσά μας βρίσκονται και δύο μεταφραστές του Ύμνου: Ο Ιταλός Γουλιέλμο Μπιάνκο(GuglielmoBianco)και ο Ισπανός ΤζουάνΡαμόνΛιαντός (JoanR. Lladόs)που ταξίδεψε από τη Βαρκελώνη. Τούτος ο ύμνος είναι το οφειλόμενο χρέος μου στη Γενέτειρα, η συνάντησή μου με την αρχέγονη ιστορία της Δωδώνης. Μια συνάντησηιερού δέους, με λέξεις εξόρυξης.
-Ήταν κάποτε ένα παιδί που πίστευε στα όνειρα και φοβότανμην του κλέψουν το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, που μεγάλωσε πολύ,πολύ. Όμως , τώραπια έμαθε πως κανείς και ποτέ δεν μπορεί να κλέψει το φως της Δωδώνης.
Το φως, το φως,το φως ανεκλάλητο, κάλλος το ανέσπερο,
το φως,το φως,Σελλοί, Ελλοί, Ελλά!»
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση
Αρχιτέκτων/ποιήτρια/ Μέλος ΕΛΣΗ
Ήταν της φηγού των φύλλων το θρόισμα ή ήταν του θεάτρου του αρχαίου η ασύγκριτη ηχώ, που προσωποποίησε την ιερή στιγμή της απόδοσης τιμής κι ευγνωμοσύνης στην γενέτειρα μιας ποιήτριας και στο Μαντείο της Δωδώνης;Ή μήπως ήταν η επίκληση του «θείου» για επούλωση των πληγών της ανθρωπότητας, για επίτευξη της Ενότητας των Ελλήνων;
Ό,τι κι αν ήταν, οι στιγμές στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης το βράδυ της 16ης Ιουλίου 2022, κάτω από τον έναστρο ουρανό της Ηπείρου, υποβλητικές, μεγαλειώδεις, θεραπευτικές στάλαξαν ίαμα και μέθη και κατάνυξη στις ψυχές όλων, όσοι ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα της Δωδωναίας ποιήτριας Γιώτας Παρθενίου και παραβρεθήκαμε στην Παγκόσμια Πρώτη Εκτέλεση του « Ύμνου εις το Ιερόν και ΜαντείονΝαΐου Διός και Διώνης». Ενός Ύμνου εμπνευσμένου, που μελοποιήθηκε από τον Κώστα Λώλη και απογειώθηκε κυριολεκτικά με την επιτυχημένη παρέμβαση-ενορχήστρωση του μεγάλου μαέστρου-ενορχηστρωτή-συνθέτη της Συμφωνικής Ορχήστρας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας κ. ΆλκηΜπαλτά και την μελωδική απόδοση της πολυμελούς Δημοτικής Χορωδίας Κερκύρας «ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ», υπό τη Δ/νση της κ. Δήμητρας Καλογεροπούλου.
Συρρεύσαμε από νωρίς στο ιερό χώρο, με χτυποκάρδι κι εμείς και δέος. Πέσαμε πάνω στις πρόβες της ορχήστρας που τις παρακολουθήσαμε με ευχαρίστηση. Την ώρα εκείνη ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα ζωγράφιζε με χέρι αόρατο, με μαγευτικές πινελιές και χρώματα, το τοπίο. Αυτή ήταν η πρώτη , μεγάλη ικανοποίηση που γευτήκαμε!
Η έναρξη σηματοδοτήθηκε από την παρουσία και τους χαιρετισμούς των σημαντικών παραγόντων που συνδράμανε στη διοργάνωση της Συναυλίας υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων και κηρύχτηκε από την Πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών κ. Ελένη Ακονίδου με την ανάγνωση του χαιρετισμού του Πρόεδρου της Βουλής κ. Κώστα Τασούλα, που μεταξύ άλλων τόνιζε: « Αμετάθετες υποχρεώσεις δεν θα μου επιτρέψουν τελικά να είμαι μαζί σας, ωστόσο επωφελούμαι της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω και να συγχαρώ όλους τους συντελεστές αυτής της υψηλού επιπέδου πολιτιστικής πρωτοβουλίας που μέσα σε έναν ιστορικά και πνευματικά υποβλητικό χώρο αναγνωρίζει και διδάσκει. Ο Ύμνος σε εξαίρετη τόσο ποίηση , όσο και σύνθεση της Γιώτας Παρθενίου και του Κώστα Λώλη, που ακούγεται σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση, είναι η έκφραση του δέους και του απέραντου σεβασμού και αναγνώρισης προς τη Δωδώνη, μιας άξιας και ευαίσθητης πλαστουργού του λόγου, της γνωστής σε όλους μας Γιώτας Παρθενίου, ενώ «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» του ανεπανάληπτου Μίκη Θεοδωράκη, μας διδάσκει , ήδηαπό το 1962, όταν και πρωτακούστηκε «με μουσικές εξαίσιες , με φωνές» το βηματισμό της ενότητας μέσα από τα πάθη της σύγκρουσης».
Αμέσως μετά χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Ιωαννιτών κ. ΜωϋσήςΕλισάφ που αναφέρθηκε λεπτομερώς στη μεγάλη σημασία του γεγονότος, στις δυσκολίες της διοργάνωσης και στο πρόγραμμα της βραδιάς. Ο Δήμαρχος κ. Ελισάφ μεταξύ άλλων είπε: «Είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ, απόψε, μαζί σας, σ’ αυτό τον ιερό χώρο και θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές και ιδιαίτερα την κ. Παρθενίου για τη σύλληψη της ιδέας, τη γενική επίβλεψη κι επιμέλεια της σημερινής εκδήλωσης, την επιμονή και υπομονή της για την υλοποίηση αυτής της εξαιρετικής ιδέας αλλά και τη δημιουργική και καλλιτεχνική της φλέβα που συμβάλλει σήμερα, όπως και τόσα άλλα, άλλωστε, χρόνια στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή της περιοχής μας. Είμαστε τυχεροί που βρισκόμαστε σ’ένα κόσμημα της ανθρωπότητας. Σε μια γωνιά της Ευρώπης που οι ίδιοι συχνά θεωρούμε ξεχασμένη και που ο ίδιος αυτός μαγικός χώρος έρχεται να θυμίσει στον επισκέπτη. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ταξιδεύουν από μακρινές γωνιές του πλανήτη για να ζήσουν αυτή τη μυστικιστική γοητεία του χώρου τούτου, τον πλούσιο πολιτισμό μας που έρχεται από τα βάθη των αιώνων κι αυτή την απαράμιλλη αισθητική..».
Στη συνέχεια χαιρέτησε ο πρόεδρος της Φ. Ετ. Κέρκυρας κ. Σπύρος Παδοβάς που παρουσίασε εν συντομία το ιστορικό και τις σημαντικές επιδόσεις της Συμφωνικής Ορχήστρας Κέρκυρας και της Δημοτικής Χορωδίας «ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ» που έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο σχεδόν, κάνοντας γνωστή την Κέρκυρα παντού!
Κι επιτέλους έφτασε η μεγάλη στιγμή: Ο μαέστρος κ. Άλκης Μπαλτάς πήρε τη θέση του, το ίδιο και ο αφηγητής κ. Χρήστος Μπογδάνος.Με συγκίνηση και δέος το πλήθος των «προσκυνητών» που υπερέβαινε τα 1500 άτομα, παρακολούθησε το Α’ Μέρος της Συναυλίας και καταχειροκρότησε τους εκτελεστές-καλλιτέχνες , την ποιήτρια, τον συνθέτη αλλά και τον νεαρό τραγουδιστή, μέλος της Χορωδίας και σόλο τενόρο κ. Φίλιππο Μπουμπάρα.
Ακολούθησε το Β’Μέρος. Ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον Μεγάλο μας, πρόσφατα εκλιπόντα Μίκη Θεοδωράκη και στην Ενότητα των Ελλήνων, της οποίας ο ίδιος μια ζωή ολόκληρη υπεραμύνθηκε. Ποιο άλλο τραγούδι του συνθέτη, παρά εκείνο το σπαραχτικό «τραγούδι του νεκρού αδελφού»θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικό και πιο κατάλληλο για την περίσταση; Ένα είδος χρησμού, μια φωνή στεντόρεια, ένα μήνυμα περίτρανο:Toμήνυμα της ενότητας και της συμφιλίωσης ανάμεσα σε αδέλφια, σε συντοπίτες, σε ομοεθνείς αλλά και σε αλλοεθνείς, σε αλλόθρησκους και σε αλλόφυλους λαούς, σε όλη την υφήλιο!
Καταπληκτικοί οι ερμηνευτές καλλιτέχνες. Τόσο τα μέλη της χορωδίας, η μετζοσοπράνο κ. Μαργαρίτα Συγγενιώτου και ο βαρύτονος κ. Γιώργος Άνθης , όσο και ο κ. Ζαχαρίας Γερασκλής στο σόλο μπουζούκι προκάλεσαν αίσθηση με την ερμηνεία τους οι πρώτοι και με τη δεξιοτεχνία του ο δεύτερος!
Το θερμό χειροκρότημα του κοινού δεν είχε τέλος. Στο κλείσιμο της Συναυλίας τον λόγο πήρε η ποιήτρια Γιώτα Παρθενίου, η ψυχή της έμπνευσης και της υλοποίησης αυτής της ονειρεμένης και άρτιας καθ’ όλα διοργάνωσης. Βαθύτατα συγκινημένη, ντυμένη στα ολόλευκα ως ιέρεια του Μαντείου, με βλέμμα δυσανάλογα φλογερό σε σχέση με το μικροσκοπικό της δέμας, με φωνή ψιθυριστή που μόλις έβγαινε από τα τρεμάμενα χείλη της , είπε:
«Aπόψε ζω την πιο μεγάλη συγκίνηση της ζωής μου και τη μοιράζομαι μαζί σας, εδώ στη γη της Δωδώνης που με γέννησε, στο ιερό και μαντείο της, αρχαία κοιτίδα του Ελληνισμού. Όραμα ήταν και οφειλή πριν 25 χρόνια.Εσωτερική ανάγκη να βρω τη δύναμη, το χρόνο, την ώρα, την έμπνευση να υμνήσω ένα από τα αρχαία μας ιερά και το αρχαιότερο μαντείο του Ελληνικού κόσμου. Όραμα να φτάσω στην πράξη, στο αποτυπώνειν στο σώμα και στο χαρτί, που γίνηκε πραγματικότητα.Υπήρξεν κάπου ένας Νομπελίστας ποιητής, το όνομά του ΣέιμουςΧήνυ που ομολογεί την πίστη του στην ικανότητα της ποίησηςνα χτίζει χώρους φαντασίας σαν φωλιές εκεί που αύριο θα έρθουν οι πραγματικότητες να κατοικήσουν. Όραμα και ήχησεν απόψε,Θεέ μου, (και που ας άργησε) με θείες μουσικές, ύστερα από χιλιάδες χρόνια ξανά Ύμνος στο Ιερό και Μαντείο της Δωδώνης.
Και ήχησεν ακόμη «το τραγούδι του Νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη, αυτής της γιγάντιας μορφής στη μουσική, με τα χέρια φτερούγες! Ήχησεν στην κοιλάδα της Δωδώνης και ως ψηλά στο όρος Τόμαρος και ως τις άκριες του κόσμου σε παγκόσμια πρώτη, Ύμνος ξανά, υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Βουλής των ΕλλήνωνΚων/νου Τασούλα κι αισθάνομαι για τούτο βαθιά την ευγνωμοσύνη. Αισθάνομαι ακόμη ευγνώμων στη ζωή και τη θεία χάρη που μου δόθηκε η δωρεά της ποιήσεως, ευγνώμων στον μουσικοσυνθέτη Κώστα Λώλη και στον Διευθυντή ορχήστρας και ενορχηστρωτή του Ύμνου Άλκη Μπαλτά».
Και συνεχίζοντας τις ευχαριστίες της προσωπικά σε έναν προς έναν τους λοιπούς συντελεστές τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας «ΠΑΛΑΙΑ», τη Δημοτική Χορωδία Κέρκυρας «ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ», την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων και την Εταιρεία Λογοτεχνών & Συγγραφέων Ηπείρου (ΕΛΣΗ), έδωσε έμφαση στην πρωτοπόρα υποστήριξη του Δημάρχου Ιωαννιτών Μωϋσή Ελισάφ που «μας καλοδέχτηκε με τον συνθέτη, όταν θύρες ήταν κλειστές», στην χορηγό επικοινωνίας ΕΡΤ3, ΕΡΤ Ιωαννίνων και Κέρκυρας και στον σκηνοθέτη Κυριάκο Δημητριάδη πουεπιμελήθηκε το τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σποτ της συναυλίας.
Και κατέληξε: «Απόψε αισθάνομαι πανευτυχής ανάμεσα προσκυνητών, προσκυνητής κι εγώ και βαθειά από την καρδιά μου σας ευχαριστώ. Απόψε , ανάμεσά μας βρίσκονται και δύο μεταφραστές του Ύμνου: Ο Ιταλός Γουλιέλμο Μπιάνκο(GuglielmoBianco)και ο Ισπανός ΤζουάνΡαμόνΛιαντός (JoanR. Lladόs)που ταξίδεψε από τη Βαρκελώνη. Τούτος ο ύμνος είναι το οφειλόμενο χρέος μου στη Γενέτειρα, η συνάντησή μου με την αρχέγονη ιστορία της Δωδώνης. Μια συνάντησηιερού δέους, με λέξεις εξόρυξης.
-Ήταν κάποτε ένα παιδί που πίστευε στα όνειρα και φοβότανμην του κλέψουν το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, που μεγάλωσε πολύ,πολύ. Όμως , τώραπια έμαθε πως κανείς και ποτέ δεν μπορεί να κλέψει το φως της Δωδώνης.
Το φως, το φως,το φως ανεκλάλητο, κάλλος το ανέσπερο,
το φως,το φως,Σελλοί, Ελλοί, Ελλά!»
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση
Αρχιτέκτων/ποιήτρια/ Μέλος ΕΛΣΗ
Αφήστε ένα σχόλιο