Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ /Φ.1801
Γράφει η Μπεχράκη Παυλίνα
ΩΔΗ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Αηδονολαλούσα Πατρίδα μου, γεμάτη με φως της αυγής, τρέχει η γη σου λεύτερη, ηλιόχαρη λουλουδιασμένη.
Αγκαλιαστές όλες οι ομορφάδες σου, στεριάς κι ακρογιαλιές, Οι καρπερές πεδιάδες σου, τα χαμηλά βουνά σου φθάνουν στ’ακροθαλάσσι, Ο Λόγος σου, η Ποίηση, η λύρα, κελάηδημα αηδονιών.
Από τους ηλιοστεφάνωτους, τους βλογημένους κάμπους σου, στη γη τ’ανθρώπινου τοπίου, οι αξίες, για αιώνες ταξιδεύουν, με των ανέμων τα φτερά, του απαλού νοτιά κύμα το κύμα.
Κι αν αλαφροθαμπώθηκε η λαμπράδα σου στους τωρινούς καιρούς, και σε φοβίζει το σκοτάδι το βαθύ π’απλώνεται και γύρω σου βουίζει, αυτά τα χρόνια της οργής, που η ανθρωπότητα είναι έτοιμη ν’αυτοκτονήσει το ιστορημένο φέγγος σου, και πάλι θα φωτίσει, τη στράτα της, και της ζωής της ίδιας τη δυσκολοχάλαστη που σε προσμένει.
ΕΛΛΗΝΑ ΛΑΕ
Αγκαλιαστές όλες οι ομορφάδες σου, στεριάς κι ακρογιαλιές, Οι καρπερές πεδιάδες σου, τα χαμηλά βουνά σου φθάνουν στ’ακροθαλάσσι, Ο Λόγος σου, η Ποίηση, η λύρα, κελάηδημα αηδονιών.
Από τους ηλιοστεφάνωτους, τους βλογημένους κάμπους σου, στη γη τ’ανθρώπινου τοπίου, οι αξίες, για αιώνες ταξιδεύουν, με των ανέμων τα φτερά, του απαλού νοτιά κύμα το κύμα.
Κι αν αλαφροθαμπώθηκε η λαμπράδα σου στους τωρινούς καιρούς, και σε φοβίζει το σκοτάδι το βαθύ π’απλώνεται και γύρω σου βουίζει, αυτά τα χρόνια της οργής, που η ανθρωπότητα είναι έτοιμη ν’αυτοκτονήσει το ιστορημένο φέγγος σου, και πάλι θα φωτίσει, τη στράτα της, και της ζωής της ίδιας τη δυσκολοχάλαστη που σε προσμένει.
ΕΛΛΗΝΑ ΛΑΕ
Έλληνα Λαέ, στεφανωμένε με των Μεγάλων Ποιητών το πολύτιμο διάδημα φτιασμένο, με λέξεις μαγικές μαργαριταρένιες, και σμιλεμένο με δάκρυα θυσίας υπέρτατης, για τη λευτεριά και το ψωμί μονάχα.
Τίμησε για άλλη μια φορά του Ποιητή Πώλ Ελιάρ, τον τρισεύγενο τίτλο!
Στον μικρό μας τόπο φίλε Αναγνώστη, εν έτει 2022, ζούμε ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ο ένας είναι ο υπαρκτός. Μας δίνει χαρές και λύπες έτσι που η πραγματικότητα είναι για τους πολλούς δύσκολη, αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, και καταπιεστική. Ο άλλος είναι της εκπομπής της εικόνας, με μια λάμψη ψυχρή, που μας τυφλώνει από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα.
Είναι ό,τι περιγράφουν με απίστευτη ελαφρότητα οι τηλεοράσεις στα πρωινάδικα και τα περιοδικά του γνωστού είδους, με ένα πλήθος καταναλωτών, που φαντασιώνονται ότι είναι μέρος της παρέας, και σκοτώνουν τον πολύτιμο χρόνο που τους αναλογεί, ψάχνοντας τη τύχη τους στα άστρα, στους ψευτοσυμβούλους, τρυπώνουν στα σαλόνια των «σελέμπριτις» και ύστερα αποσύρονται στην καθημερινότητα, τη χωρίς «ομορφιά» και «λάμψη», σαν αυτή την πλασματική, της εικονικής πραγματικότητας.
Τίμησε για άλλη μια φορά του Ποιητή Πώλ Ελιάρ, τον τρισεύγενο τίτλο!
Στον μικρό μας τόπο φίλε Αναγνώστη, εν έτει 2022, ζούμε ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ο ένας είναι ο υπαρκτός. Μας δίνει χαρές και λύπες έτσι που η πραγματικότητα είναι για τους πολλούς δύσκολη, αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, και καταπιεστική. Ο άλλος είναι της εκπομπής της εικόνας, με μια λάμψη ψυχρή, που μας τυφλώνει από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα.
Είναι ό,τι περιγράφουν με απίστευτη ελαφρότητα οι τηλεοράσεις στα πρωινάδικα και τα περιοδικά του γνωστού είδους, με ένα πλήθος καταναλωτών, που φαντασιώνονται ότι είναι μέρος της παρέας, και σκοτώνουν τον πολύτιμο χρόνο που τους αναλογεί, ψάχνοντας τη τύχη τους στα άστρα, στους ψευτοσυμβούλους, τρυπώνουν στα σαλόνια των «σελέμπριτις» και ύστερα αποσύρονται στην καθημερινότητα, τη χωρίς «ομορφιά» και «λάμψη», σαν αυτή την πλασματική, της εικονικής πραγματικότητας.
 |
{Παυλίνα Μπεχράκη}<Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου> |
-ΜΑ είναι αυτή η Ελλάδα; ΄Ενα πλήθος ανθρώπων άβουλων, που αποθαυμάζουν ό,τι ασήμαντο Περιγράφεται με ελαφρότητα στις πρωινές εκπομπές και τα γκλόσι περιοδικά, όπως προείπαμε;
Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτά, τα ασήμαντα που φωτίζονται με προβολείς και φαντάζουν σπουδαία, μέσα σε ένα πλασματικό τοπίο, που λειτουργούν σαν παραισθησιογόνα, αποκοιμίζουν, αποδυναμώνουν και καθιστούν αδύναμο τον δέκτη, αλλά και τα εγκλήματα, η βάναυση παραβίαση της ανθρώπινης προσωπικότητας, ο διασυρμός, η απαξίωση της Πολιτικής και των Πολιτικών, η ρυπαρότητα, η λασπολογία, τα αρνητικά πρότυπα, που δείχνουν αξιοζήλευτα.
Όλα αυτά, που είναι το αίμα, κατά πως φαίνεται, για να χορτάσει την πείνα του το κοινό, που μετατρέπεται σε απόλυτο κενό, και επειδή πουλάνε και φέρνουν χρήμα ζεστό, στους αετονύχηδες, φωτίζονται εκτυφλωτικά, αυτά, και μοιραία συσκοτίζονται οι χώροι, προς τους οποίους θα έπρεπε να έχει το βλέμμα του ο Έλληνας Πολίτης με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για την Κοινωνία και την Πατρίδα. Γιατί Ελλάδα είμαστε εμείς οι τυχεροί, οι ζηλευτοί και ζηλεμένοι, που ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ελλάδα, λοιπόν, δεν είναι αυτή, είναι η άλλη, που συναντάμε οι Έλληνες τους Έλληνες, σε χώρους Πολιτισμού στα Μνημεία, σε εκδηλώσεις Λόγου και Τέχνης, το κάλλος, το υπέροχο τοπίο, ο ήλιος που θερμαίνει τις ελπίδες και τις ψυχές μας!
Είναι οι αξίες μας, η Ελληνική ψυχή και σκέψη. Είναι το άγγιγμα της Τέχνης, η αίσθηση της Μνημοσύνης, το αίσθημα της περηφάνειας που πατάμε τα ίδια χώματα με αυτά των αρχαίων Προγόνων μας, μιλάμε την ίδια λαλιά, την ίδια γραφή, Ελλάδα είναι η περηφάνεια και η αίσθηση Μνημοσύνης για τους νεότερους αγωνιστές, τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για την Ελευθερία της Πατρίδας.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ εμείς, οι τωρινοί, να βρίσκουμε ως Έλληνες τους Έλληνες, το κάλλος της πραγματικής ζωής, πέρα και μακριά από το ψεύτικο πλασματικό και παραπλανητικό εικονικό τοπίο, που αποπροσανατολίζει, αποκοιμίζει και δεν καταλήγει σε καμία περίπτωση σε όφελος της Ελληνικής κοινωνίας και της Πατρίδας, όπως προείπαμε. Ο Ελληνικός Λαός είναι ξεχωριστός με Παράδοση, που δεν υπάρχει τίποτα πιο υψηλό από αυτή, τίποτα πιο ευγενές. Η Ελλάδα μας έχει λαμπρούς ανθρώπους, καλούς Έλληνες, ωραίους θνητούς, που επιτελούν τον προορισμό τους, Επιστήμονες, Νομικούς, Δημοσιογράφους, Γιατρούς, που θυσιάζονται, που αγρυπνούν στα Νοσοκομεία, που δεν παίρνουν φακελάκι, Δασκάλους όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης που στέκονται στα παιδιά μας με αγάπη, παρά τους πενιχρούς μισθούς, Ιερείς σεμνούς, που προσεύχονται σιωπηλά, και Πολιτικούς έντιμους που δεν φοβούνται το Πολιτικό κόστος, που δεν απιστούν στις ιδέες τους και δεν αρπάζουν την κάθε σημαία ευκαιρίας. Όλοι αυτοί είναι ο κανόνας και όχι οι εξαιρέσεις, όπως συχνά πυκνά ακούγεται από τη μεριά των γνωστών κέντρων και παρουσιάζεται προς τα μέσα και προς τα έξω, μια αρνητική εικόνα της τωρινής Ελλάδας, που δεν έχει καμία σχέση με τη πραγματικότητα.
ΕΚΕΙ ΕΞΩ στη Κοινωνία υπάρχουν όλοι αυτοί οι ωραίοι Έλληνες και άλλοι πολλοί άξιοι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, που κοσμούν το Ελληνικό τοπίο του Πολιτισμού, που ταξιδεύουν την Ελλάδα μας σε όλο τον κόσμο, που δεν πιστεύουν πως το χρήμα είναι αυτό που φέρνει την Ευτυχία, αλλά η καθαρή εσωτερική συνείδηση, η Ελληνική ψυχή και σκέψη, που μόνο αυτή, και δεν είναι υπερβολή να πιστεύουμε, πως μόνο αυτή μπορεί τον κόσμο να σώσει, με τις αξίες που κουβαλάει.
Καί να λάβει επιτέλους σάρκα και οστά ο Λόγος του Νομπελίστα Ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη, αρκεί να πιστέψουμε ότι αξίζουμε ως γνήσιοι Έλληνες αυτή την τύχη. Να επιτελέσει η Ελλάδα μας τον προορισμό της για ένα καλύτερο μελλούμενο, για την πολύπαθη Ανθρωπότητα. «Άπαξ και ένας Λαός σαν τον Ελληνικό, μας λέει ο Ποιητής μας, πέτυχε στον Πολιτισμό, δεν μπορεί παρά να επανέλθει! Σίγουρα θα επανέλθει!». Πίστη στον εαυτό μας λοιπόν ως Έλληνες!
Μόνο η Ελλάδα μπορεί, η ψυχή της και η σκέψη της, να κάνει το θαύμα. Να δει η πολύπαθη Ανθρωπότητα καλύτερες μέρες!
Παυλίνα Μπεχράκη
Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτά, τα ασήμαντα που φωτίζονται με προβολείς και φαντάζουν σπουδαία, μέσα σε ένα πλασματικό τοπίο, που λειτουργούν σαν παραισθησιογόνα, αποκοιμίζουν, αποδυναμώνουν και καθιστούν αδύναμο τον δέκτη, αλλά και τα εγκλήματα, η βάναυση παραβίαση της ανθρώπινης προσωπικότητας, ο διασυρμός, η απαξίωση της Πολιτικής και των Πολιτικών, η ρυπαρότητα, η λασπολογία, τα αρνητικά πρότυπα, που δείχνουν αξιοζήλευτα.
Όλα αυτά, που είναι το αίμα, κατά πως φαίνεται, για να χορτάσει την πείνα του το κοινό, που μετατρέπεται σε απόλυτο κενό, και επειδή πουλάνε και φέρνουν χρήμα ζεστό, στους αετονύχηδες, φωτίζονται εκτυφλωτικά, αυτά, και μοιραία συσκοτίζονται οι χώροι, προς τους οποίους θα έπρεπε να έχει το βλέμμα του ο Έλληνας Πολίτης με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για την Κοινωνία και την Πατρίδα. Γιατί Ελλάδα είμαστε εμείς οι τυχεροί, οι ζηλευτοί και ζηλεμένοι, που ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ελλάδα, λοιπόν, δεν είναι αυτή, είναι η άλλη, που συναντάμε οι Έλληνες τους Έλληνες, σε χώρους Πολιτισμού στα Μνημεία, σε εκδηλώσεις Λόγου και Τέχνης, το κάλλος, το υπέροχο τοπίο, ο ήλιος που θερμαίνει τις ελπίδες και τις ψυχές μας!
Είναι οι αξίες μας, η Ελληνική ψυχή και σκέψη. Είναι το άγγιγμα της Τέχνης, η αίσθηση της Μνημοσύνης, το αίσθημα της περηφάνειας που πατάμε τα ίδια χώματα με αυτά των αρχαίων Προγόνων μας, μιλάμε την ίδια λαλιά, την ίδια γραφή, Ελλάδα είναι η περηφάνεια και η αίσθηση Μνημοσύνης για τους νεότερους αγωνιστές, τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για την Ελευθερία της Πατρίδας.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ εμείς, οι τωρινοί, να βρίσκουμε ως Έλληνες τους Έλληνες, το κάλλος της πραγματικής ζωής, πέρα και μακριά από το ψεύτικο πλασματικό και παραπλανητικό εικονικό τοπίο, που αποπροσανατολίζει, αποκοιμίζει και δεν καταλήγει σε καμία περίπτωση σε όφελος της Ελληνικής κοινωνίας και της Πατρίδας, όπως προείπαμε. Ο Ελληνικός Λαός είναι ξεχωριστός με Παράδοση, που δεν υπάρχει τίποτα πιο υψηλό από αυτή, τίποτα πιο ευγενές. Η Ελλάδα μας έχει λαμπρούς ανθρώπους, καλούς Έλληνες, ωραίους θνητούς, που επιτελούν τον προορισμό τους, Επιστήμονες, Νομικούς, Δημοσιογράφους, Γιατρούς, που θυσιάζονται, που αγρυπνούν στα Νοσοκομεία, που δεν παίρνουν φακελάκι, Δασκάλους όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης που στέκονται στα παιδιά μας με αγάπη, παρά τους πενιχρούς μισθούς, Ιερείς σεμνούς, που προσεύχονται σιωπηλά, και Πολιτικούς έντιμους που δεν φοβούνται το Πολιτικό κόστος, που δεν απιστούν στις ιδέες τους και δεν αρπάζουν την κάθε σημαία ευκαιρίας. Όλοι αυτοί είναι ο κανόνας και όχι οι εξαιρέσεις, όπως συχνά πυκνά ακούγεται από τη μεριά των γνωστών κέντρων και παρουσιάζεται προς τα μέσα και προς τα έξω, μια αρνητική εικόνα της τωρινής Ελλάδας, που δεν έχει καμία σχέση με τη πραγματικότητα.
ΕΚΕΙ ΕΞΩ στη Κοινωνία υπάρχουν όλοι αυτοί οι ωραίοι Έλληνες και άλλοι πολλοί άξιοι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, που κοσμούν το Ελληνικό τοπίο του Πολιτισμού, που ταξιδεύουν την Ελλάδα μας σε όλο τον κόσμο, που δεν πιστεύουν πως το χρήμα είναι αυτό που φέρνει την Ευτυχία, αλλά η καθαρή εσωτερική συνείδηση, η Ελληνική ψυχή και σκέψη, που μόνο αυτή, και δεν είναι υπερβολή να πιστεύουμε, πως μόνο αυτή μπορεί τον κόσμο να σώσει, με τις αξίες που κουβαλάει.
Καί να λάβει επιτέλους σάρκα και οστά ο Λόγος του Νομπελίστα Ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη, αρκεί να πιστέψουμε ότι αξίζουμε ως γνήσιοι Έλληνες αυτή την τύχη. Να επιτελέσει η Ελλάδα μας τον προορισμό της για ένα καλύτερο μελλούμενο, για την πολύπαθη Ανθρωπότητα. «Άπαξ και ένας Λαός σαν τον Ελληνικό, μας λέει ο Ποιητής μας, πέτυχε στον Πολιτισμό, δεν μπορεί παρά να επανέλθει! Σίγουρα θα επανέλθει!». Πίστη στον εαυτό μας λοιπόν ως Έλληνες!
Μόνο η Ελλάδα μπορεί, η ψυχή της και η σκέψη της, να κάνει το θαύμα. Να δει η πολύπαθη Ανθρωπότητα καλύτερες μέρες!
Παυλίνα Μπεχράκη
Εικαστικός Συγγραφέας Ποιήτρια από τη Κόρινθο
Αφήστε ένα σχόλιο