Πρωτοσέλιδο άρθρο του «Κορίνθιου» Φ.1788
| ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ |
 |
| Ο «Κορίνθιος» |
| Πάσχα η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης |
H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο τον Χριστιανικό κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην Ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για το θάνατό του. Η ορθόδοξη θεώρηση για την Ανάσταση συμπυκνώνεται στον πασίγνωστο ύμνο:
Όπως αναφέρεται στη σχετική βιβλιογραφία, τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, οι εορτασμοί της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα δεν υπήρχαν, καθώς οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη μειονότητα. Όλα άλλαξαν τις ημέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου και οι πρώτες λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ. Το Χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ.
Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν στις αρχές της Άνοιξης.
Η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση του Πεσάχ και σημαίνει Διάβαση.
Οι Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωσή τους από τη φαραωνική Αιγυπτιακή δουλεία. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την Ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από το προπατορικό αμάρτημα και τον θάνατο. Ο Χριστιανισμός πήρε το Πάσχα από τους Εβραίους και του έδωσε νέο νόημα. Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ’ όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων.
Οι Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι μεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου. Τα ήθη και τα έθιμα, παρά τις διώξεις και προσπάθειες να ξεριζωθούν, κρατάνε μεταξύ του Χριστεπώνυμου πλήθους. Οι Έλληνες ακολουθούν πατροπαράδοτο εορτασμό.
Ο δρόμος της θυσίας ήταν και είναι αυτός που ξεχωρίζει τον Χριστιανό από τους άλλους. Μεγάλο Σάββατο και η κουστωδία του Ιερατίου των Εβραίων πλήρωσε τριάντα αργύρια. Έστησε καραούλι, τον έπιασαν με μπαμπεσιά, τον χλεύασαν, τον βασάνισαν, τον δολοφόνησαν, τον λόγχισαν ακόμα και μετά θάνατον για να βεβαιωθούν ότι τον ξεφορτώθηκαν. Ήταν Αυτός που τα έβαλε μαζί τους. Ήταν τώρα ένα άψυχο σώμα σε έναν σφραγισμένο τάφο, που ζήτησαν οι ίδιοι από τον Πόντιο Πιλάτο να τοποθετήσει φρουρά. Ήταν ανήσυχοι, αφού ακόμα αντηχούσαν στ’ αυτιά τους τα τελευταία λόγια του ληστή πάνω στον σταυρό: «Εσείς τον δολοφονείτε και όμως αυτός προσεύχεται για εσάς»!
Φαίνεται πως δεν τους είχε ξανατύχει κάτι παρόμοιο. Ένας άνθρωπος να φτύνει την εξουσία τους, να αρνείται τα πλούτη και τα αξιώματα που του έταζαν, να κλονίζει την τυραννία τους και να μην κιοτεύει ακόμα και στα πιο φρικτά μαρτύρια. Και αναστήθηκε όπως το είχε προαναγγείλει στους μαθητές του. Ήταν Αυτός που δίδαξε τον δρόμο της θυσίας για τα υψηλά ιδανικά του Δικαίου, της Καλοσύνης, της Αλήθειας, της Αγάπης και της μετάβασης από το θάνατο εις την αιώνια ζωή!
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος!
 |
Αφή Αγίου Φωτός. Ναός Αναστάσεως |
Όπως αναφέρεται στη σχετική βιβλιογραφία, τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, οι εορτασμοί της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα δεν υπήρχαν, καθώς οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη μειονότητα. Όλα άλλαξαν τις ημέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου και οι πρώτες λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ. Το Χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ.
Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν στις αρχές της Άνοιξης.
Η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση του Πεσάχ και σημαίνει Διάβαση.
Οι Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωσή τους από τη φαραωνική Αιγυπτιακή δουλεία. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την Ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από το προπατορικό αμάρτημα και τον θάνατο. Ο Χριστιανισμός πήρε το Πάσχα από τους Εβραίους και του έδωσε νέο νόημα. Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ’ όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων.
Οι Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι μεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου. Τα ήθη και τα έθιμα, παρά τις διώξεις και προσπάθειες να ξεριζωθούν, κρατάνε μεταξύ του Χριστεπώνυμου πλήθους. Οι Έλληνες ακολουθούν πατροπαράδοτο εορτασμό.
Ο δρόμος της θυσίας ήταν και είναι αυτός που ξεχωρίζει τον Χριστιανό από τους άλλους. Μεγάλο Σάββατο και η κουστωδία του Ιερατίου των Εβραίων πλήρωσε τριάντα αργύρια. Έστησε καραούλι, τον έπιασαν με μπαμπεσιά, τον χλεύασαν, τον βασάνισαν, τον δολοφόνησαν, τον λόγχισαν ακόμα και μετά θάνατον για να βεβαιωθούν ότι τον ξεφορτώθηκαν. Ήταν Αυτός που τα έβαλε μαζί τους. Ήταν τώρα ένα άψυχο σώμα σε έναν σφραγισμένο τάφο, που ζήτησαν οι ίδιοι από τον Πόντιο Πιλάτο να τοποθετήσει φρουρά. Ήταν ανήσυχοι, αφού ακόμα αντηχούσαν στ’ αυτιά τους τα τελευταία λόγια του ληστή πάνω στον σταυρό: «Εσείς τον δολοφονείτε και όμως αυτός προσεύχεται για εσάς»!
Φαίνεται πως δεν τους είχε ξανατύχει κάτι παρόμοιο. Ένας άνθρωπος να φτύνει την εξουσία τους, να αρνείται τα πλούτη και τα αξιώματα που του έταζαν, να κλονίζει την τυραννία τους και να μην κιοτεύει ακόμα και στα πιο φρικτά μαρτύρια. Και αναστήθηκε όπως το είχε προαναγγείλει στους μαθητές του. Ήταν Αυτός που δίδαξε τον δρόμο της θυσίας για τα υψηλά ιδανικά του Δικαίου, της Καλοσύνης, της Αλήθειας, της Αγάπης και της μετάβασης από το θάνατο εις την αιώνια ζωή!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
«Ο ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»
Αφήστε ένα σχόλιο