Ημέρα μνήμης Αλεξάνδρου του Μεγάλου φ.1785

  

Γράφει και παρουσιάζει ο Θεόδωρος Σαρέλας

Θέλω να πιστεύω πως οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει στην πλειονότητα τους πως η Ελλάδα από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα έχε» αναχαιτίσει τρεις φορές με επιτυχία την Ασιατική λαίλαπα: η πρώτη ήταν την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου , η δεύτερη στην ανάσχεση της Οθωμανικής επέκτασης και η Τρίτη η σημερινή με την αδιάκοπη μεταναστευτική Ασιατική ροή. Εάν λοιπόν αυτές οι τρεις κορυφαίες ιστορικές πραγματικότητες είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, είναι βέβαιον ότι η Ευρώπη του σήμερα θα είχε άλλα γεωγραφικά, πολιτιστικά και κοινωνικά δεδομένα απλούστατα δεν Θα ήταν η Ευρώπη που γνωρίζουμε.

Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, κατά τη δική μας άποψη θα έπρεπε όπως τίμησαν την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 21, και τους ευχαριστούμε για αυτό, καθώς και για τα ολίγα έστω μέτρα που έχουν λάβει για το μεταναστευτικό σήμερα ,θα έπρεπε το ίδιο να τιμά και την ημερομηνία της 10ης Ιουνίου , ημέρα θανάτου του Μεγάλου , του Μεγίστου όλων των εποχών Αλέξανδρου ,του Έλληνα Αλέξανδρου του Μακεδόνα . Σε αυτούς λοιπόν που ξεχνούν την ιστορία ,στις 29η Μαΐου του 323 π.χ ο Μέγας Αλέξανδρος επιστρέφει από το μέτωπο στην αγαπημένη του Βαβυλώνα, στο κέντρο της αυτοκρατορίας του ,έχει υποσχεθεί να επισκεφθεί τη γιορτή ενός φίλου του. Το πρωί της ημέρας αυτής «παραπονέθηκε » ότι δεν είναι καλά ,παρά την αδιαθεσία του πήγε στη γιορτή αυτή και ήπιε πολύ αλκοόλ. Την άλλη ημέρα ανέβασε υψηλό πυρετό , χωρίς να επανέλθει η υγεία του ποτέ ,παρά τις προσπάθειες των γιατρών• με αποτέλεσμα να πεθάνει μετά από 11 ημέρες .στις 10 Ιουνίου του 323 π.χ .σε ηλικία μόλις 33 ετών. Αυτός λοιπόν, ο Ολυμπιονίκης της αρετής και της στρατηγικής, πέθανε με πιθανότερη αιτία την εκδοχή της δηλητηρίασης και η ουσία που προκάλεσε αυτό τον αργό και βασανιστικό θάνατο ήταν το δηλητηριώδες φυτό ελλέβορος, το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για να σταματούν τον εμετό, που σε μεγαλύτερες δόσεις μπορούσε να οδηγήσει στο θάνατο . Τα συμπτώματα που παρουσίασε ο Αλέξανδρος ταιριάζουν απόλυτα με αυτά που οφείλονται στον ελλέβορο δηλαδή . ναυτία, βραδυπορία, κόπωση, μυϊκή αδυναμία, χαρακτηριστικό δε είναι ότι τις τελευταίες ημέρες δεν μπορούσε καθόλου να κινηθεί.

Οι μελετητές πάντως δεν συμφωνούν απόλυτα για τα αίτια του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου .υπάρχουν θεωρίες δηλητηρίασης του από τους Στρατηγούς του Αντίπατρο ,Κάσανδρο, και Πολυπέρχοντα αλλά και από τις γυναίκες που τον περιβάλλον. Είναι γνωστό πως, εκτός από τη Ρωξάνη που του χάρισε το μοναδικό διάδοχο τον Αλέξανδρο τον Δ ,ο οποίος γεννήθηκε 2 μήνες μετά το θάνατο του. είχε ερωμένη τη Βαρσίνη που γέννησε τον Ηρακλή. τρίτη κατά σειράν την Παρυσατη αλλά και την κόρη του Δαρείου Στάτειρα την οποία επίσης παντρεύτηκε Με αυτές λοιπόν τις επίσημες αλλά και πάρα πολλές ανεπίσημες γυναίκες φυσικό ήταν να δημιουργηθούν αντιζηλίες και αντιπαλότητες .Τώρα. για το έργο της υπονόμευσης των στρατηγών του θα αναφέρουμε τη δολοφονία του Ηρακλή από τον Πολυπέρχοντα μετά από αίτημα του Κάσανδρου ,ο οποίος αργότερα διέταξε τη Γλαυκία αυτή τη φορά να σφάξει τη Ρωξάνη και τον Αλέξανδρο τον Δ, σε ηλικία μόλις 12 ετών Τις τελευταίες ημέρες της ασθενείας του ο Αλέξανδρος συνειδητοποιεί τελικά ότι ο θάνατος του θα είναι αναπόφευκτος και λίγο πριν πεθάνει συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τελευταίες του επιθυμίες:

1. Το φέρετρο μου θέλω να μεταφερθεί στους ώμους από τους καλλίτερους γιατρούς για να δείξουν με αυτό το τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν μπροστά στο θάνατο τη δύναμη να θεραπεύσουν. 

2.Όσους θησαυρούς έχω αποκτήσει (ασήμι - χρυσάφι— πολύτιμοι λίθοι.) , να τους σκορπίσετε κατά τή διάρκεια της διαδρομής μέχρι το τάφο μου για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ ,εδώ παραμένουν . 

3.Να αφήσετε τα χέρια μου ελεύθερα να λικνίζονται στον αέρα έξω από το φέρετρο μου για να μπορούν οι άνθρωποι να• βλέπουν ότι ερχόμαστε με άδεια χέρια και με άδεια χέρια φεύγουμε όταν τελειώσει για εμάς ο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο ΧΡΟΝΟΣ.

Θεόδωρος Σαρέλας 

Κειμενογράφος