Μητροπολιτικά νέα Φ.1782
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ
Στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Απ. Παύλου Κορίνθου λειτούργησε, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος την Κυριακή της Τυρινής, 6 Μαρτίου 2022, πλαισιούμενος από τους Ιερείς του Ι. Ναού. Τον Ι. Άμβωνα παρεχώρησε ο Σεβασμιώτατος στον Νομικό Σύμβουλο της Ιεράς Μητροπόλεως μας κ. Πέτρο Θωμαΐδη, ο οποίος αναφέρθηκε στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως στάδιο άθλησης, περισυλλογής, αυτοσυγκράτησης και αυτοελέγχου. Η περίοδος αυτή είναι μια ευκαιρία αποκατάστασης των σχέσεων μας με τον Ουράνιο Πατέρα μας και με τους συνανθρώπους μας. Είναι ακόμα μια περίοδος που νηστεύουμε, ησυχάζουμε και συμμαζεύουμε τον σκορπισμένο νου μας προκειμένου να συναντήσουμε τον Νυμφίο της Εκκλησίας. Είναι μια προσμονή που με την άσκηση και την νηστεία μας αλλάζει την ζωή. Αυτή η προσμονή δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά εκκλησιαστικά συλλογική, καθώς πορευόμαστε όλοι μαζί, ως μέλη του Σώματος του Χριστού δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα έργα αγάπης και στην μεταξύ μας συγχώρηση. Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής προέτρεψε τους πιστούς να συμμετάσχουν στον Α΄ Κατανυκτικό Εσπερινό για να λάβουν την αλληλοσυγχώρηση και την ευλογία του Μητροπολίτου μας, τον οποίο παρεκάλεσε να δεηθεί στον Κύριο να πορευθούμε όλοι συντεταγμένα προς την Ανάσταση του Κυρίου μας!
Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος, αφού ευχαρίστησε τον ομιλητή, επεσήμανε ότι, ακόμα και ο Μητροπολίτης σας οφείλει, όπως όλοι, να ζητήσει συγχώρεση, καθώς πικράθηκε από την στάση κάποιων, που προσπάθησαν να επιβληθούν στην Εκκλησία και να υπερκεράσουν όσα επί αιώνες τώρα βιώνει η Εκκλησία μας, ως περιεχόμενο της Πίστεώς μας. Αυτές οι παρεκτροπές με έκαναν να πικραθώ, ακόμα και να κλάψω, γι’ αυτό και το απόγευμα στον Εσπερινό της Συγγνώμης θα διαβάσω την συγχωρητική Ευχή, ώστε να ξεκινήσουμε το στάδιο καθαροί και ανάλαφροι. Ακόμα, προέτρεψε τους Πιστούς να συμμετάσχουν στο σύνολο των Ι. Ακολουθιών, όπως οι Προηγιασμένες Θ. Λειτουργίες, οι Χαιρετισμοί, οι Κατανυκτικοί Εσπερινοί, τα Μ. Απόδειπνα κ.ά., ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να μένουμε ενωμένοι, να προσευχόμαστε, να μετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και να λαμβάνουμε την Χάρη, την Ευλογία και τον Αγιασμό, που έχουμε πλέον τόσο μεγάλη ανάγκη, ιδιαιτέρως μετά τα «σχίσματα» και τον «εγωισμό» των επικεφαλής Εκκλησιών, από τα οποία η Ορθοδοξία μας χειμάζεται αυτές τις δύσκολες μέρες!
Α’ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Το απόγευμα της ίδια μέρας και στον ως άνω Ι. Ναό, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος ,πλαισιούμενος από τον Θεοφ. Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεως μας άγιο Κεγχρεών κ. Αγάπιο και όλο το Ιερατείο της Πόλεως Κορίνθου, τέλεσε τον Α’ Κατανυκτικό Εσπερινό, γνωστό ως Εσπερινό της «Συγγνώμης».
Αξίζει να σημειωθεί ότι στους Κατανυκτικούς αυτούς Εσπερινούς, θα προΐστανται εναλλάξ ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Διονύσιος και ο Βοηθός Επίσκοπος και Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας άγιος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, ενώ Θεολόγοι Κληρικοί της πόλεως Κορίνθου θα αναπτύσσουν θέματα πνευματικής οικοδομής προς ενδυνάμωση και ψυχική ωφέλεια των Πιστών. Στην εκκίνηση αυτής της πνευματικής δράσεως, ως πρώτος ομιλητής, ορίσθηκε ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Αρκάδιος Ραζνύ, Προϊστάμενος του Ι. Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρων Κορίνθου, ο οποίος και ομίλησε στους Πιστούς με θέμα: «Η συγχώρηση των αδελφών προϋπόθεση της ενώσεώς μας με τον Χριστό». Με την χρήση Αγιογραφικών χωρίων και με την εμπειρία της πολυετούς παρουσίας του στην Εκκλησία μας ο Πανοσιολογιώτατος ομιλητής επεσήμανε ότι, ανώτερος, ύψιστος, μεγάλος και τελικός σκοπός της ζωής μας είναι η ένωση μας με τον Θεό. Η ένωση με τον Θεό είναι συγχρόνως και ένωση με τους συνανθρώπους μας. Δεν μπορούμε να ενωθούμε με τον Θεό, αν δεν είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας. Κάθε τι το οποίο μας χωρίζει από τους συνανθρώπους μας, μας χωρίζει κι από τον Θεό. Η συγχωρητικότητα, η ανοχή, η επιείκεια και η κατανόηση μας κάνει όμοιους με τον Χριστό που «χωράει» όλον τον κόσμο ακόμα και εκείνους που Τον σταύρωσαν και Τον σταυρώνουν με τις πράξεις του. Επομένως, οφείλουμε να συγχωρούμε τους αδελφούς μας, καθώς η ένωση μας με τον συνάνθρωπο μας είναι ουσιαστικά η ένωση μας με το Θεό.
Πριν την απόλυση του Εσπερινού και αφού ο Ποιμενάρχης μας διάβασε την Συγχωρητική Ευχή ευχαρίστησε τον ομιλητή επισημαίνοντας ότι όλα, όσα ανέφερε, δεν είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν, καθώς «αι εντολαί του Κυρίου βαρείαι ουκ εισί» (Α’ Ίω. 5,3). Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας τα ανωτέρω μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτή την Σαρακοστή και αυτή την Ανάσταση θα την ζήσουμε τελείως διαφορετικά, γιατί μπορεί οι περιστάσεις της ζωής να μας κούρασαν, ωστόσο έχουμε την θέληση και την ελπίδα να ανανήψουμε από τα μεγάλα προβλήματα μας με την βοήθεια του Θεού. Τα τελευταία δύο χρόνια μας κούρασαν πολύ, έφεραν διχόνοιες, μίση, πάθη ακόμα και τον θάνατο αλλά η σημερινή ημέρα είναι μια ευκαιρία, συμφιλιωμένοι, μετανοιωμένοι και αγαπημένοι να πορευθούμε με την Εκκλησία και το Ευαγγέλιο του Χριστού στο δρόμο προς την Σωτηρία και τον Παράδεισο!
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
«Ὅπως εἶδαν οἱ Προφῆτες, ὅπως δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι, ὅπως παρέλαβε ἡ Ἐκκλησία, ὅπως δογμάτισαν οἱ Διδάσκαλοι... ὅπως ἔχει ἀποδειχθεῖ ἡ ἀλήθεια… ἔτσι φρονοῦμε, ἔτσι λαλοῦμε, ἔτσι κηρύσσουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός μας... τιμᾶμε δέ τούς ἁγίους του μέ λόγια, μέ συγγράμματα, μέ τή θυσία τῆς θείας Εὐχαριστίας… καί τόν μέν Χριστό προσκυνοῦμε ὡς Θεό καί Δεσπότη, τούς δέ ἁγίους του τιμᾶμε καί ἀπονέμουμε σέ αὐτούς σχετική προσκύνηση», ὅπως διαβάζουμε στό Συνοδικό τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου
Κυριακή Α΄ τῶν Νηστειῶν ἡ σημερινή, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, καί γνωρίζουμε ὅλοι καλά ἀπό τήν ἱστορία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων ὅτι ὑπῆρξε μία μακρά περίοδος πού ταλαιπώρησε καί ταλάνισε τήν ἑνότητα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας ἡ περί τῶν εἰκόνων συζήτηση. Ἀπό τή μία πλευρά οἱ ἀποκληθέντες «εἰκονομάχοι», ἄνθρωποι αἱρετικῶν πεποιθήσεων καί πιστευμάτων, οἱ ὁποῖοι ἀρνούμενοι κατ’ οὐσίαν τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ βρῆκαν χῶρο, τρόπο καί χρόνο γιά νά ἐκφράσουν τήν αἵρεσή τους, ἀρνούμενοι καί βλασφημοῦντες τήν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων. Μαζί μέ αὐτούς καί ἱκανός δυστυχῶς ἀριθμός ἀρχόντων, κληρικῶν καί λαϊκῶν τῆς περιόδου ἐκείνης.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἁγιώτατοι πατέρες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, διάκονοι καί μοναχοί, ἀλλά καί πλῆθος τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ ἔμειναν ἑδραῖοι στήν ἀληθινή πίστη. Προεξάρχοντες τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ ἀναδείχθηκαν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἡ ἁγία ἑβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδος καί ἐκεῖνοι διακήρυξαν κατηγορηματικά ὅτι ἡ προσκύνηση τῶν ἱερῶν λειψάνων καί τῶν ἁγίων εἰκόνων εἶναι θεόσδοτη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εὐλογημένη καί μεταδοτική τῆς χάριτος. Καθόλου δέν ἀντιβαίνει πρός τό δόγμα τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ἀποτελεῖ εἰδωλολατρία, ὅπως ὑποστήριζαν καί ὑποστηρίζουν μέ φαυλότητα οἱ εἰκονομάχοι κάθε ἐποχῆς.
Ἀκόμη, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔλαβε ὑλικό σῶμα γιά τή σωτηρία μας, καί διά τοῦτο ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός κηρύττει δογματίζοντας στούς αἰῶνες: «Δέν θά πάψω ποτέ νά σέβομαι τήν ὕλη μέσω τῆς ὁποίας ἔγινε πραγματικότητα ἡ σωτηρία μου. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, πῆρε ὕλη, ψωμί καί κρασί, καί θεμελίωσε μέ αὐτά στό ὑπερῶο τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τή θεία Εὐχαριστία. Ἡ προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἀπό ὅποια ὕλη καί ἄν εἶναι φτιαγμένες –ξύλο, μέταλλο, χρῶμα–, δέν ἀποτελεῖ λατρεία εἰδωλική, ἀλλά «ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει». Προσκυνώντας ἑπομένως μέ πίστη μία ὡραία ἁγιογραφημένη εἰκόνα δέν προσκυνοῦμε τό ξύλο ἤ τήν αὐγοτέμπερα, ἀλλά τό ἱερό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τοῦ Προδρόμου καί ὅλων τῶν ἁγίων.
Τά δῶρα τῆς πίστεως
Αὐτή λοιπόν ἡ πίστη τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Ὀρθοδόξων, αὐτή ἡ πίστη ἡ ὁποία στήριξε τήν οἰκουμένη, προβάλλεται σήμερα ἀπό τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς θείας Λειτουργίας. Θαυμάζουμε τήν πίστη τῶν δύο μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας, τοῦ Φίλιππου καί τοῦ Ναθαναήλ, μία πίστη τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εὐλόγησε καί καλοδέχθηκε, μία πίστη ἡ ὁποία στεφανώνεται καί ἀποτελεῖ πρόοδο ἁγιοπνευματική γιά ἐκεῖνον πού τήν βιώνει. Μία πίστη πού εἶναι οὐρανόσταλτη γεύση ἀπό τοῦ νῦν αἰῶνος τῆς Βασιλείας καί τῶν ἀγαθῶν πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά αὐτούς πού τόν ἀγαποῦν.
Χρειάζεται πάντοτε νά ἔχουμε κατά νοῦ ὅτι διαχρονικό γνώρισμα αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας εἶναι ἡ προσήλωση στά δόγματα καί τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.
Αὐτό ἀποτελεῖ κατεξοχήν ἔργο τοῦ Χριστιανοῦ, ἡ συνεχής καί μόνιμη προσπάθεια ὑπακοῆς στή διδασκαλία, στά κελεύσματα καί στίς προτροπές τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί πάλι μᾶς παιδαγωγεῖ διδάσκοντας ὅτι «πίστις ἄνευ ἔργων» –ἄεργος– καί «ἔργα ἄνευ πίστεως» –ἄπιστα– μέ τόν ἴδιο τρόπο θά ἀποδοκιμασθοῦν ἀπό τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει χωρίς ἐνδοιασμούς ἤ προϋποθέσεις ζεῖ τήν ἐμπειρία τῆς ἐλευθερίας μέσα ἀπό τόν χρηστό δεσμό καί τό ἐλαφρύ φορτίο τοῦ Κυρίου, δέν ταλαντεύεται στήν πολυπραγμοσύνη καί τή διχογνωμία τῶν δοκησίσοφων τοῦ παρόντος καιροῦ, μιμούμενος τήν ἁπλότητα τῆς πίστης τοῦ Φίλιππου καί τοῦ Ναθαναήλ.
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
Αφήστε ένα σχόλιο