ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ φ.1766

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 

Η ΕΠΟΠΟΙIΑ ΤΟΥ 1940 

Αντιστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, 

Διοικητής ΥΙΙΙ Μεραρχίας (1938-41)

  

του Γεώργιου Λίκκα*

Ο Αντιστράτηγος Χαρ. Κατσιμήτρος υπήρξε ένας πολύπειρος Αξ/κόςτου ελληνικού στρατού, με σημαντική απόκτηση εμπειρίας από τους Α & Β Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), τον Μακεδόνικο Μέτωπο (1917-18) και από την εκστρατεία της Μ. Ασίας (1919-1922) στην οποία και τραυματίστηκε. Διετέλεσε Διοικητής της ΥΙΙΙ Μεραρχίας, με τον βαθμό του Υποστρατήγου, από 9-2-38 μέχρι 30-4-1941, όπου, ως γνωστό την περίοδο αυτή, εξελίχθησαν ιστορικά πολεμικά γεγονότα, που η τροπή τους άλλαξε την πορεία των ευρωπαϊκών εξελίξεων στο πεδίο των μαχών. Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες στρατιωτικές ικανότητες είχε το χάρισμα της προσέγγισης και επικοινωνίας με απλούς πολίτες, τους οποίους κατονόμαζε με το μικρό τους όνομα και ρωτούσε πάντα για προβλήματα καθημερινότητας, κερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη τους Είχε κατορθώσει μάλιστα, σε εθελούσια βάση, να συγκεντρώνονται πολίτες σκαπανείς των γύρω περιοχών, με πενιχρά μέσα διατροφής, για να ανοίγουν δρόμους και ορύγματα (Καλπάκι), για μελλοντική χρήση, που αποδείχθηκαν στη συνέχεια, σωτήρια. Στη συνέχεια και σε συνθήκες πολέμου, τη σκυτάλη πήραν οι γυναίκες της Πίνδου.

Στον τομέα της παρακολούθησης των κινήσεων του αντιπάλου, είχε δημιουργήσει άριστο δίκτυο πληροφοριών, με στελέχη που γνώριζαν από στρατιωτικές δραστηριότητες και όχι μόνο και ενημέρωναν με κάθε εχεμύθεια τους αρμοδίους και τον ίδιο προσωπικά. Μεταξύ αυτών , σύμφωνα με έγγραφες πληροφορίες του ίδιου, συγκαταλέγονταν και ο δάσκαλος, ΓΚΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, που υπηρετούσε την περίοδο αυτή στο παραμεθόριο χωριό Μολυβδοσκέπαστο Ιωαννίνων. Ο φλογερός αυτός πατριώτης, που τίμησε τον Διδασκαλικό Κλάδο, με την Ομάδα του, δεν κουράστηκε να προσφέρει επικίνδυνες για τη ζωή του υπηρεσίες.( Έκοψε τις τηλεφωνικές γραμμές του εχθρού ) Εργάστηκε με ένθερμο ζήλο, ως αληθινός στρατιώτης της Πατρίδας, γνωρίζοντας ότι η ευγνωμοσύνη της Πατρίδας είναι η ωραιότερη αμοιβή νια το θνητό άνθρωπο. Για θέματα καθαρά επιτελικά, ο τότε Υποστράτηγος Κατσιμήτρος αντιστάθηκε με κάθε σεβασμό στην Ιεραρχία και στον Κεντρικό Σχεδιασμό άμυνας της περιοχής του, δικαιολογώντας λεπτομερειακά, τις δικές του θέσεις και αντιρρήσεις, αφού γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, όσο κανένας άλλος, αφού ζούσε και μελετούσε το κάθε τι. Είχε περπατήσει σχεδόν όλα τα κατσάβραχα και είχε στήσει πολυβολεία, αόρατα στα μάτια του εχθρού.

Η εμμονή και εφαρμογή στο δικό του επιτελικό σχέδιο, τον δικαίωσε πλήρως στο πεδίο της μάχης, αφού ο αντίπαλος νικήθηκε κατά κράτος, σ’ όλες τις φάσεις του πολέμου. Η πατρίδα ευγνωμονούσα, του έστησε μετέπειτα, ανδριάντα στο χώρο της Μεραρχίας, ο οποίος είναι εύκολα επισκέψιμος, αλλά χωρίς επισκέπτες. Τούτο οφείλεται από ιστορική άγνοια ; Από αδιαφορία; Από έλλειψη ευγνωμοσύνης ;Από πολιτική Ιδεοληψία; Τι κρίμα !.. Και τις πταίει; « Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω ».

* Ο κ Γεώργιος Λίκκας, είναι Συνταξιούχος Εκπ/ κος από την Κόρινθο