ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ φ.1765

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ 

Πως αντιμετωπίζονται τα «ελαφρά αμαρτήματα;(Β’)

  

Γράφουμε σε προηγούμενο άρθρο μας ότι πολύ συχνά δικαιολογούμε τις παρεκτροπές μας λέγοντας: <<Δεν είναι τίποτε» Και εξηγούσαμε στο άρθρο εκείνο ότι είναι εσφαλμένη η αμνήστευτη των «ελαφρών» αμαρτημάτων μας.

Ποια είναι ωστόσο η σωστή αντιμετώπισή τους; Πρωτίστως οφείλουμε να παύσουμε να τα δικαιολογήσουμε . Αφού τα αποστρέφεται , τα βδελυσσόμαστε , να τα μισούμε κι εμείς .

Κι αν από συναρπαγή του νου ή από αδυναμία της θελήσεώς μας γλιστρούμε και πέφτουμε σε κάποια «ελαφρά» αμαρτήματα , να μην τα αμνηστεύσουμε , αλλά να τα αποδοκιμάζουμε , να μετανοούμε , να εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια τα κρίματά μας στο Πνευματικό , για να μας δώσει Χάρι ο Θεός να μην ξανακυλήσουμε στα ίδια.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης συνιστά «να θεωρούμε και να ονομάζουμε και τα ελαφρά αμαρτήματα βαρέα και μεγάλα αμαρτήματα , να φοβούμεθα και τα ελαφρά αμαρτήματα ως θανατηφόρα και ασυγχώρητα αμαρτήματα να μισούμε και τα ελαφρά αμαρτήματα να μισούμε και τα ελαφρά αμαρτήματα ως θανάσιμα αμαρτήματα και να πληρώνουμε με θεληματικόν κανόνα κάποιαν μικράν ταλαιπωρίαν και για τα ελαφρά αμαρτήματα , όπως πληρώνουμε επίτιμον και για τα θανάσιμα αμαρτήματα».

Επίσης οφείλουμε όχι μόνο αρνητικά να αποστρεφόμαστε τη δυσώδη αμαρτία , αλλά και θετικά να εργαζόμαστε το αγαθό . Να αγαπούμε όλα τα θεάρεστα , όλα τα θεοφιλή και τα ενάρετα έργα και να επαναλαμβάνουμε το προφητικό λόγο:

«μεμισήκαμεν τα πονηρά και ηγαπήσαμεν τα καλά».

Πολύ βοηθητικό για τη σωστή αντιμετώπιση των «ελαφρών αμαρτημάτων μας είναι το να το σημειώσουμε στη καθημερινή αυτοεξέτασή μας . Είναι χαρακτηριστική εν προκειμένω η θέση του ιερού Χρυσοστόμου , ο οποίος διδάσκει :<<μηδέ τα μικρά αμαρτήματα νομιζόμενα απλώς παρατρέχομεν , αλλά καθ¨ εκάστην ημέραν εαυτούς ευθύνας απαιτώμεν και ρημάτων και βλεμμάτων , και δίκας εαυτούς εισπραττώμεθα , ίνα της εκείθεν κολάσεως εαυτούς ελευθερώσωμεν» Δηλαδή να μην παρατρέχουμε χωρίς προσοχή ούτε τα θεωρούμενα μικρά αμαρτήματα , αλλά να ζητούμε καθημερινά ευθύνες από τον εαυτό μας και για τα λόγια που μας ξεφεύγουν και για τα απρόσεκτα βλέμματα μας , και να βάζουμε μια τιμωρία στον εαυτό μας , για να απαλλαγούμε από τη μέλλουσα τιμωρία. Γι ¨΄ αυτό γράφει ο απόστολος Παύλος στην Α’ Προς Κορινθίους επιστολή του:

«ει γαρ εαυτούς διεκρίνομεν , ουκ αν εκρινόμεθα». Εάν ανακρίνουμε τον εαυτό μας και τον εξετάζουμε με φόβο θεού , δεν καταδικαζόμασταν από το θεό με τέτοιες τιμωρίες .

Επιπλέον να μη λέμε ότι , αν δεν πάνε οι ορθόδοξοι Χριστιανοί στον Παράδεισο , ποιοι θα πάνε; Είναι εωσφορικός ο λογισμός ότι θα σωθούμε απλώς και μόνο επειδή βαπτισθήκαμε Ορθόδοξοι χριστιανοί. Είναι εξίσου εωσφορικό να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε χωρίς κόπο.

Γράφει πάλι ο άγιος Νικόδημος : Μερικοί νομίζουν ότι η σωτηρία μας είναι «ένα έργον πολύ εύκολον , ένα έργο όπου δεν χρειάζεται κανέναν κόπο , ούτε καμμιά φροντίδα , και ένα έργον όπου αποκτάται αφ’ εαυτού του και κάθε κόπος είναι μάταιος». Όλα αυτά είναι παγίδες του σατανά. Αν δεν κοπιάσουμε , πως θα απολαύσουμε τον γλυκύτατο Παράδεισο; Και αν ο δίκαιος «μόλις σώζεται , ο ασεβής και ο αμαρτωλός που φάνειται;» Να αγωνιζόμαστε ακόμη να καθαρεύουμε «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος Να ζούμε ζωή καθαρότητος και αγιασμού .

Όταν θα παρουσιασθούμε ενώπιον του φοβερού βήματος , ο άγιος θεός δεν θέλει να είμαστε κατάστικτοι από λεκέδες και τραύματα . « Να εντραπής», προτρέπει ο άγιος Νικόδημος , «πως έως τώρα εστάθης ωσάν ένας λεπρός σκεπασμένος από κεφαλής έως ποδών από τας πληγάς αυτάς των συγγνωστών αμαρτημάτων»!

Ό άγιος θέλει να λάμπουμε από κρυστάλλινη καθαρότητα.

Να είμαστε η κάθε ψυχή και όλοι οι πιστοί ως Εκκλησία ωραίοι σαν τη σελήνη , λαμπροί σαν τον ήλιο.

Θέλει να είμαστε σαν βασίλισσα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλιμένη , πεποικιλισμένη Όπως είναι εξόχως η Παναγία μας , άσπιλη , αμόλυντη .

Θέλει να είμαστε «ωσάν πάγκαλος νύμφη», «ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον», «μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων , αλλ ‘ ίνα η αγία και άμωμος». Άς καλλιεργούμε απαραίτητα και τη συναίσθηση ότι «πολλά πταίομεν άπαντες» και να μη λέμε : «Δεν έκλεψα , δεν σκότωσα , δεν χώρισα ανδρόγυνα , άρα είμαι καθαρός».

«Ουθείς καθαρός από ρύπου». Κανένας δεν είναι καθαρός από τον ρύπο της αμαρτίας , ακόμη κι αν είναι μια ημέρα η ζωή του επάνω στη γη. Να μην παίζουμε άλλο με την αμαρτία , αλλά να νήφουμε και να γρηγορούμε για να μην αμαρτάνουμε .

Τέλος , να ελπίζουμε στο έλεος του Θεού . Το έλεος του θεού θα μας σώσει: Το έλεος σου, Κύριε , καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου.

(Πηγή: «Ο ΣΩΤΗΡ ΤΕΥΧΟΣ 2251 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2021») (Επιμελείται : ΕΛΕΝΗ Κ. Αρμπή)