ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ φ.1721

 

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

  

Καιρός να αρχίσουμε το έργο της ανόρθωσης και της εξύψωσης του εαυτού μας και του έθνους μας.

Βρισκόμαστε μπροστά σε καταστροφές, ατομικές και γενικές. υλικές και πνευματικές . Οι ηθικές και πνευματικές βλάβες είναι βαρύτερες όλων , διότι κατανοούνται με πολλή δυσκολία , και με πολύ κόπο .

Δυσκολεύεται ο άνθρωπος να ερευνήση τον εαυτό του , να εισχωρήση μέσα στη ψυχή του , να καταλάβει τον χαρακτήρα του. Η αυτοκριτική έχει ανεκτίμητη αξία για τη γενική πρόοδο μας, την πνευματική αλλά και την υλική.

Ας μου επιτραπεί να θυμηθώ από παλαιά τούτο.

Σε κάποιο συνέδριο της Γαλλίας παρουσιάστηκε με τα μαύρα χρώματα ή θλιβερή κατάσταση της χώρας. Η πρώτη γαλλική εφημερίδα που εξεδόθη στο Παρίσι μετά τη πτώση έγραφε: « Θα πληρώσουμε τώρα πολλών ετών σφάλματα. Την περιφρόνηση μας προς τα χριστιανικά παραγγέλματα και τον οικογενειακό θεσμό , την καταβαράθρωση μας στην αθεϊα και τον υλισμό και την κομματική αναρχία .

Τα τελευταία χρόνια , εμείς δεν κάναμε τίποτα άλλο παρά να διακηρύττουμε την αθεϊία και τον υλισμό και να ακολουθούμε τυφλά την ηθική και πολιτική αναρχία .

Πότε ο «΄Υψιστος θα ευδοκήσει να μας συγχωρήσει και να βοηθήσει στην αναγέννηση της Γαλλίας;»

΄Αραγε εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε λόγους να κάνουμε μια αυτοκριτική; Και αν έχουμε, τότε μήπως μας λείπει το θάρρος μιας αμερόληπτης αυτοκριτικής; Οι Έλληνες είμαστε πολύ πρόθυμοι και πολύ συνηθισμένοι στην κριτική .

Εύκολα βρίσκουμε το εσφαλμένο και το ψεύτικο , και το κάνουμε θέμα των συζητήσεων μας . Κρίνουμε και κατακρίνουμε. Και ο καθένας μας συνηθίζει να βγάζει τον εαυτό του έξω από κάθε ευθύνη και να καταλογίζει τα σφάλματα στους άλλους. Και όταν ακόμα ακούγεται να λέει « όλοι έχουμε τα σφάλματά μας» , πάλι κάτω από τις λέξεις αυτές εννοεί κυρίως τους άλλους και πολύ λίγο τον εαυτό του.

Αλλά αυτή η δειλία , προκειμένου να αναγνωρίζουμε τα σφάλματά μας, πρέπει να σταματήσει. Έπειτα , εμείς οι ως Έλληνες έχουμε παράδοση αυτοκριτικής κληρονομιάς των προγόνων μας . Ο Πυθαγόρας λ.χ. υπόδειγμα αυτός αυτοκριτικής , δίδασκε τους μαθητές του να εξετάζουν καθημερινά τη ζωή τους και να κρίνουν , τι παρέβησαν ,τι έπραξαν και το από όσα έπρεπε να κάμουν ,τι δεν έκαμαν. Κυρίως όμως σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί , γνωρίζουμε ότι η αυτοκριτική πρέπει να έχει κεντρική θέση στη πνευματική ζωή μας .

Για να προαχθεί κανείς στην αρετή πρέπει να εξετάζει και να κρίνει με αμεροληψία τον εαυτό του. Βασική προϋπόθεση της οποιασδήποτε ανόρθωσης και προόδου , είναι η αυτοκριτική. Μερικοί άνθρωποι , έχουν μεταβάλει σε κοσμοθεωρία την παραστρατημένη ζωή και είναι πρόθυμοι να δικαιολογήσουν ή και να υποδαυλίζουν κάθε εκτροπή , και να παριστάνουν το κακό ως καλό και το καλό ως κακό… Μας περιμένει πάντοτε έργο βαρύ αλλά και σπουδαίο. Το έργο της ανορθώσεως μας .

Είναι ανάγκη να μάθουμε καλά τον εαυτό μας, και τα ελαττώματα μας. Η αυτοκριτική που γίνεται με χριστιανικό πνεύμα , δεν είναι άκαρπη θρηνολογία , αλλά σωτήρια διάγνωση πνευματικής ασθένειας . Είναι αφορμή και προσπάθεια για εξυγίανση και πρόοδο . Είναι εσωτερική δημιουργική εργασία για ένα καλύτερο αύριο. Ας τη δεχτούμε και να τη καθιερώσουμε με προθυμία αρχίζοντας πρώτα από τον εαυτό μας και την οικογένειά μας, με τη δέουσα προσοχή και ευθύνη

Πηγή:Κοινωνικές τομές- Τεύχος 106 Νοέμβριος 2020 

Ελένη Κ. Αρμπή