ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ! φ.1710
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
«θα τα καταφέρω»!
Το εξοχικό σπίτι όπου έμεινε ο παππούς ήταν πάντοτε δελεαστικό για το μικρό Γιαννάκη που λαχταρούσε πότε θα έρθει η ώρα για να βρεθεί εκεί και να ριχτεί στο παιχνίδι.
Η ευρύχωρη αυλή του σπιτιού αλλά και το γήπεδο μπάσκετ του σχολείου που ήταν ακριβώς απέναντι , ήταν ότι καλύτερο για το μικρό που μεγάλωνε μέσα στην πόλη και δεν είχε συχνά ευκαιρίες για να τρέξει , να κλωτσήσει την μπάλα ή να την πετάξει ψηλά με όλη του τη δύναμη ! Τι άλλο θέλει ένα τετράχρονο ; Να παίζει ελεύθερα ! Αλλά δεν ήταν μόνο το παιχνίδι ! Ο παππούς τον έπαιρνε κοντά του για να ποτίσουν τον κήπο με τα λαχανικά , να ταίσουν τις κοτούλες και τις κατσικούλες ή ακόμα να μαζέψουν στον κατάλληλο καιρό τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια από το κτήμα .
Πόσα μάθαινε κοντά στον παππού! Στην αρχή μόνο τον παρακολουθούσε , τώρα όμως μπορούσε και μόνος του να καταφέρει πολλά
Με πόσο καμάρι έφερνε στους γονείς του τα «λάφυρα» των κατ,ορθωμάτων του! Κοιτάξτε ! Αυτές τις ντομάτες τις μάζεψα μόνος μου , και τα μαρούλια …Τώρα θα πάμε να φέρουμε και αυγά από τις κότες… Ναι Γιάννη , φέρ’ τα και έλα να παίξουμε μπάσκετ , είπε ο πατέρας και ο μικρός δεν άργησε να έλθει κοντά του . Του άρεσε να παίζει μαζί με τον πατέρα του . Κι εκείνος χαιρόταν που έβλεπε τον πρώτο του γιό τόσο δραστήριο. Αν και μικροκαμωμένος , ο Γιαννάκης ήταν πολύ ζωηρός και τολμηρός .
΄Ηθελε πάντα να πετύχει κάτι περισσότερο Έτσι και τώρα που έπαιζε στην αυλή κάτω από την μπασκέτα. Μόλις που μπορούσε να κρατήσει την μπάλα του μπάσκετ και άρχισε να σημαδεύει το καλάθι.
Δεν ήταν εύκολο . Η μπασκέτα ήταν ψηλά και η μπάλα του μπάσκετ έχει αρκετό βάρος για ένα νήπιο….
Ο πατέρας που παρακολουθούσε τη σκηνή , έσπευσε να βοηθήσει. Έλα , Γιαννάκη , να σε σηκώσω ψηλά για να βάλεις καλάθι … Όχι θα τα καταφέρω ! απάντησε ο μικρός και συνέχισε την προσπάπεια .Ο πατέρας κάθισε στην άκρη κουβεντιάζοντας με τον παππού . Βλέποντας όμως τον μικρό να πασχίζει χωρίς να καταφέρνει τον στόχο του , επανήλθε .
Έλα , Γιαννάκη ,θα σε πάρω στους ώμους μου και θα δεις πόσο εύκολα θα βάλεις καλάθι. Όχι , θα τα καταφέρω ! επανέλαβε ο μικρός με βεβαιότητα που σε έκανε να τον θαυμάζεις. Και πράγματι , σε λίγο ένα θριαμβευτικό επιφώνημα τους καθήλωσε όλους . Μόλις είχε βάλει το πρώτο του καλάθι . Πράγματι τα είχε καταφέρει !...
Ένα από τα πιο δυνατά και ωραία συναισθήματα για κάθε παιδί είναι η χαρά της δημιουργίας , η ικανοποίηση για κάποιο προσωπικό του κατόρθωμα . Όσο κουραστικό κι αν ήταν να ρίχνει συνεχώς αποτυχημένες βολές , ο Γιαννάκης δεν σταμάτησε να προσπαθεί και μάλιστα χωρίς να προτιμήσει την εύκολη λύση του πατέρα – διότι ήθελε να νιώσει αυτήν ακριβώς τη χαρά της επιτυχίας!
Πολλές φορές, οι μεγαλύτεροι έχουμε την τάση να τα δίνουμε όλα έτοιμα στα παιδιά Δεν τα αφήνουμε να κάνουν ακόμη και τις πιο απλές δουλειές ,να μην τυχόν και κουραστούν. Έτσι όμως τα παιδιά γίνονται άτολμα , φοβισμένα και μαλθακά .Αποκτούν χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στον κοινωνικό περίγυρο . Έτσι αισθάνονται παντού αναγκαία την παρουσία των γονέων , είτε από ανασφάλεια είτε από ραθυμία , καθώς βολεύονται σε μια κατάσταση όπου όλα προσφέρονται άκοπα και ανέδοξα. Αντίθετα , όταν δίνουμε πρωτοβουλιές στα παιδιά ,τα βοηθάμε να αναπτύσσουν δεξιότητες , να ανακαλύπτουν τα χαρίσματά τους , να γίνονται δραστήρια και ευεργετικά στο περιβάλλον τους. Ειδικά στην εποχή μας που οι νέοι εύκολα σαγηνεύονται από τα ψηφιακά μέσα ( τηλεόραση, ηλεκτρονικά παιχνίδια , κινητό τηλέφωνο, διαδίκτυο) , είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να μάθουμε στα παιδιά από μικρά να ενεργοποιούνται και να αναλαμβάνουν δράσεις ,ώστε να μην εγκλωβίζονται στην παθητικότητα και την αδράνεια .
Βέβαια χρειάζεται προσοχή ,ώστε να αναθέτουμε στα παιδιά εργασίες ανάλογες με την ηλικία και τις δυνάμεις τους . Στο σημείο αυτό χρειάζεται πολλή διάκριση και να τα θεωρούμε ανίκανα ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα , ούτε να τα φορτώνουμε με βάρη δυσανάλογα και δυσβάστακτα . Αρχικά ,το πιο απλό και ασφαλές είναι να συνηθίσουν τα παιδιά να συμμετέχουν στις καθημερινές εργασίες του σπιτιού: Να στρώσουν το κρεβάτι τους , να ταχτοποιούν τα πράγματά τους , να ετοιμάζουν το τραπέζι κλπ. Επίσης θα μπορούσε η μητέρα να προτείνει στο παιδί να δοκιμάσουν μαζί μια καινούργια συνταγή φαγητού ή γλυκού και αντίστοιχα ο πατέρας να ζητήσει βοήθεια για να κάνουν μια επιδιόρθωση ή κάποια άλλη χρήσιμη κατασκευή Με τον τρόπο αυτό ν, τα μεν παιδιά θα αισθάνονται ικανοποιημένα ότι μπορούν να προσφέρουν και να δημιουργούν , ενώ οι γονείς θα ανακουφίζονται από τη βοήθεια των παιδιών .
Αυτές δε οι κοινές δράσεις συντελούν , ώστε να συνδέονται καλύτερα τα μέλη της οικογένειας , και μάλιστα οι γονείς με τα παιδιά . Τα παιδιά μας κρύβουν έναν πλούτο χαρισμάτων. Ας τα βοηθήσουμε να τον ανακαλύψουν . Ας στρέψουμε τη ζωντάνια και την ενεργητικότητά τους σε υγιείς δράσεις και πρωτοβουλίες , ώστε και εκείνα να χαίρονται με τις δημιουργίες τους και οι γονείς να δοξάζουν τον Θεό για την πρόοδο και την εξέλιξή τους.
Πηγή : Σωτήρ 2572
Η ευρύχωρη αυλή του σπιτιού αλλά και το γήπεδο μπάσκετ του σχολείου που ήταν ακριβώς απέναντι , ήταν ότι καλύτερο για το μικρό που μεγάλωνε μέσα στην πόλη και δεν είχε συχνά ευκαιρίες για να τρέξει , να κλωτσήσει την μπάλα ή να την πετάξει ψηλά με όλη του τη δύναμη ! Τι άλλο θέλει ένα τετράχρονο ; Να παίζει ελεύθερα ! Αλλά δεν ήταν μόνο το παιχνίδι ! Ο παππούς τον έπαιρνε κοντά του για να ποτίσουν τον κήπο με τα λαχανικά , να ταίσουν τις κοτούλες και τις κατσικούλες ή ακόμα να μαζέψουν στον κατάλληλο καιρό τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια από το κτήμα .
Πόσα μάθαινε κοντά στον παππού! Στην αρχή μόνο τον παρακολουθούσε , τώρα όμως μπορούσε και μόνος του να καταφέρει πολλά
Με πόσο καμάρι έφερνε στους γονείς του τα «λάφυρα» των κατ,ορθωμάτων του! Κοιτάξτε ! Αυτές τις ντομάτες τις μάζεψα μόνος μου , και τα μαρούλια …Τώρα θα πάμε να φέρουμε και αυγά από τις κότες… Ναι Γιάννη , φέρ’ τα και έλα να παίξουμε μπάσκετ , είπε ο πατέρας και ο μικρός δεν άργησε να έλθει κοντά του . Του άρεσε να παίζει μαζί με τον πατέρα του . Κι εκείνος χαιρόταν που έβλεπε τον πρώτο του γιό τόσο δραστήριο. Αν και μικροκαμωμένος , ο Γιαννάκης ήταν πολύ ζωηρός και τολμηρός .
΄Ηθελε πάντα να πετύχει κάτι περισσότερο Έτσι και τώρα που έπαιζε στην αυλή κάτω από την μπασκέτα. Μόλις που μπορούσε να κρατήσει την μπάλα του μπάσκετ και άρχισε να σημαδεύει το καλάθι.
Δεν ήταν εύκολο . Η μπασκέτα ήταν ψηλά και η μπάλα του μπάσκετ έχει αρκετό βάρος για ένα νήπιο….
Ο πατέρας που παρακολουθούσε τη σκηνή , έσπευσε να βοηθήσει. Έλα , Γιαννάκη , να σε σηκώσω ψηλά για να βάλεις καλάθι … Όχι θα τα καταφέρω ! απάντησε ο μικρός και συνέχισε την προσπάπεια .Ο πατέρας κάθισε στην άκρη κουβεντιάζοντας με τον παππού . Βλέποντας όμως τον μικρό να πασχίζει χωρίς να καταφέρνει τον στόχο του , επανήλθε .
Έλα , Γιαννάκη ,θα σε πάρω στους ώμους μου και θα δεις πόσο εύκολα θα βάλεις καλάθι. Όχι , θα τα καταφέρω ! επανέλαβε ο μικρός με βεβαιότητα που σε έκανε να τον θαυμάζεις. Και πράγματι , σε λίγο ένα θριαμβευτικό επιφώνημα τους καθήλωσε όλους . Μόλις είχε βάλει το πρώτο του καλάθι . Πράγματι τα είχε καταφέρει !...
Ένα από τα πιο δυνατά και ωραία συναισθήματα για κάθε παιδί είναι η χαρά της δημιουργίας , η ικανοποίηση για κάποιο προσωπικό του κατόρθωμα . Όσο κουραστικό κι αν ήταν να ρίχνει συνεχώς αποτυχημένες βολές , ο Γιαννάκης δεν σταμάτησε να προσπαθεί και μάλιστα χωρίς να προτιμήσει την εύκολη λύση του πατέρα – διότι ήθελε να νιώσει αυτήν ακριβώς τη χαρά της επιτυχίας!
Πολλές φορές, οι μεγαλύτεροι έχουμε την τάση να τα δίνουμε όλα έτοιμα στα παιδιά Δεν τα αφήνουμε να κάνουν ακόμη και τις πιο απλές δουλειές ,να μην τυχόν και κουραστούν. Έτσι όμως τα παιδιά γίνονται άτολμα , φοβισμένα και μαλθακά .Αποκτούν χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στον κοινωνικό περίγυρο . Έτσι αισθάνονται παντού αναγκαία την παρουσία των γονέων , είτε από ανασφάλεια είτε από ραθυμία , καθώς βολεύονται σε μια κατάσταση όπου όλα προσφέρονται άκοπα και ανέδοξα. Αντίθετα , όταν δίνουμε πρωτοβουλιές στα παιδιά ,τα βοηθάμε να αναπτύσσουν δεξιότητες , να ανακαλύπτουν τα χαρίσματά τους , να γίνονται δραστήρια και ευεργετικά στο περιβάλλον τους. Ειδικά στην εποχή μας που οι νέοι εύκολα σαγηνεύονται από τα ψηφιακά μέσα ( τηλεόραση, ηλεκτρονικά παιχνίδια , κινητό τηλέφωνο, διαδίκτυο) , είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να μάθουμε στα παιδιά από μικρά να ενεργοποιούνται και να αναλαμβάνουν δράσεις ,ώστε να μην εγκλωβίζονται στην παθητικότητα και την αδράνεια .
Βέβαια χρειάζεται προσοχή ,ώστε να αναθέτουμε στα παιδιά εργασίες ανάλογες με την ηλικία και τις δυνάμεις τους . Στο σημείο αυτό χρειάζεται πολλή διάκριση και να τα θεωρούμε ανίκανα ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα , ούτε να τα φορτώνουμε με βάρη δυσανάλογα και δυσβάστακτα . Αρχικά ,το πιο απλό και ασφαλές είναι να συνηθίσουν τα παιδιά να συμμετέχουν στις καθημερινές εργασίες του σπιτιού: Να στρώσουν το κρεβάτι τους , να ταχτοποιούν τα πράγματά τους , να ετοιμάζουν το τραπέζι κλπ. Επίσης θα μπορούσε η μητέρα να προτείνει στο παιδί να δοκιμάσουν μαζί μια καινούργια συνταγή φαγητού ή γλυκού και αντίστοιχα ο πατέρας να ζητήσει βοήθεια για να κάνουν μια επιδιόρθωση ή κάποια άλλη χρήσιμη κατασκευή Με τον τρόπο αυτό ν, τα μεν παιδιά θα αισθάνονται ικανοποιημένα ότι μπορούν να προσφέρουν και να δημιουργούν , ενώ οι γονείς θα ανακουφίζονται από τη βοήθεια των παιδιών .
Αυτές δε οι κοινές δράσεις συντελούν , ώστε να συνδέονται καλύτερα τα μέλη της οικογένειας , και μάλιστα οι γονείς με τα παιδιά . Τα παιδιά μας κρύβουν έναν πλούτο χαρισμάτων. Ας τα βοηθήσουμε να τον ανακαλύψουν . Ας στρέψουμε τη ζωντάνια και την ενεργητικότητά τους σε υγιείς δράσεις και πρωτοβουλίες , ώστε και εκείνα να χαίρονται με τις δημιουργίες τους και οι γονείς να δοξάζουν τον Θεό για την πρόοδο και την εξέλιξή τους.
Πηγή : Σωτήρ 2572
Αφήστε ένα σχόλιο