ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Η ΡΩΜΗ ΑΓΗΡΑΣΤΟΣ φ.1695
ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Με αφορμή την χολή που εν μέσω πανδημίας έβγαλαν κάποιοι εις βάρος του επικεφαλής της ομάδας σχεδιασμού και αντιμετώπισης του ιού, καθηγητή κ. Τσιόδρα, αποδεκτού και άξιου συγχαρητηρίων από την πλειονότητα τόσο της ιατρικής κοινότητας όσο και του κόσμου, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις που με βασάνισαν και με οδήγησαν σε τούτη την παρέμβασή μου.
Υπάρχουν κάποιοι γύρω μας που ακούγοντας για αξίες παθαίνουν αναφυλαξία και βγάζουν σπυράκια. Είναι οι ίδιοι που απορρίπτουν την αριστεία μετά βδελυγμίας, λάτρεις του τίποτα, οπαδοί του μηδενισμού και εραστές της ημιμάθειας, γιατί μέχρι εκεί μόνο μπορούν να φτάσουν. Είναι αυτοί που δεν ασχολήθηκαν ποτέ όχι μόνο με τη μάθηση και τη γνώση, με την επιστήμη και την έρευνα σε βάθος και όχι επιδερμικά και φευγαλέα, κυρίως όμως με την πνευματική τους καλλιέργεια, την άσκηση και την ενδυνάμωση της ψυχής. Η περί την ύλη φροντίδα τους, δεν άφησε ποτέ περιθώρια ψυχικής παίδευσης, άδειασε την ψυχή τους από αξίες όπως ηθική, αγάπη, εντιμότητα, δικαιοσύνη κλπ και η μανία και τα θέλγητρα του εύκολου πλουτισμού τους τύφλωσε τόσο, που ποτέ δεν μπόρεσαν ν’ αντιληφθούν την περί ψυχής αλήθεια του Πλάτωνα « ουδέν άλλο έχουσα ες ΄Αδου η ψυχή έρχεται, πλην παιδείας και τροφής» (όπου τροφή = αγωγή). Μήπως αυτή η έλλειψη οδήγησε στην απαξίωση και απόρριψη του κ. Τσιόδρα εκ μέρους κάποιων που αυτοαποκαλούνται αυθεντίες;
Αλλά γιατί αναρωτιέμαι, αφού όλοι αυτοί οι οραματιστές της μετριότητας, έχουν μάθει χρόνια τώρα να λυμαίνονται τον τόπο με χίλιους τρόπους και διαφορετικούς μανδύες ενδεδυμένοι. Είναι οι χαμαιλέοντες, οι ωχαδελφιστές, οι εξυπνάκηδες, που ωθούν και τα παιδιά τους στον ίδιο δρόμο, εκεί που αυτοί με όπλα τους την καπατσοσύνη και την οσφυοκαμψία, πέτυχαν - ουχί αμισθί βέβαια – να βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο, καρπούμενοι τον ιδρώτα των λοιπών ανυποψίαστων κοπιόντων. Αυτοί που ούτε μια τέτοια κρίση τους πτοεί και τους αποπροσανατολίζει από τον γνωστό δρόμο της επιβίωσής τους, εις βάρος των υγιώς σκεπτόμενων και για το καλό του συνόλου εργαζομένων.
Να γιατί απορρίπτουν τον Τσιόδρα και τον κάθε όμοιό του, που με ζήλο, εργατικότητα, ευγένεια και ταπεινότητα χαράσσει καινούριους δρόμους, ταράσσει τα λιμνάζοντα νερά της ραστώνης των πολλών, διαλύει τον περί ψευτομαγκιάς μύθο της επιτυχίας, φέρνοντας στο βασίλειο του ωχαδελφισμού την σοβαρότητα, την συνέπεια και τον προγραμματισμό για κάθε σταθερό και όχι μετέωρο βήμα προς την πρόοδο και την ευημερία.
Ισως αυτούς τους μικρόψυχους να είχε κατά νου ο Μενέλαος Λουντέμης (Αγέλαστη άνοιξη) , όταν έγραψε: «το άπλυτο κορμί το πλένεις, καθαρίζει. Η βρώμικη ψυχή πώς πλένεται;»
* Ο κ. Περικλής Καπνιστής είναι Εκπαιδευτικός
Υποσημείωση: Ο τίτλος είναι δανεικός από την πλήρη φράση του Ξενοφώντος : « Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη, αγήραστος »
Της ψυχής η ρώμη αγήραστος
 |
Άρθρο του
Περικλή Καπνιστή* |
Με αφορμή την χολή που εν μέσω πανδημίας έβγαλαν κάποιοι εις βάρος του επικεφαλής της ομάδας σχεδιασμού και αντιμετώπισης του ιού, καθηγητή κ. Τσιόδρα, αποδεκτού και άξιου συγχαρητηρίων από την πλειονότητα τόσο της ιατρικής κοινότητας όσο και του κόσμου, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις που με βασάνισαν και με οδήγησαν σε τούτη την παρέμβασή μου.
Υπάρχουν κάποιοι γύρω μας που ακούγοντας για αξίες παθαίνουν αναφυλαξία και βγάζουν σπυράκια. Είναι οι ίδιοι που απορρίπτουν την αριστεία μετά βδελυγμίας, λάτρεις του τίποτα, οπαδοί του μηδενισμού και εραστές της ημιμάθειας, γιατί μέχρι εκεί μόνο μπορούν να φτάσουν. Είναι αυτοί που δεν ασχολήθηκαν ποτέ όχι μόνο με τη μάθηση και τη γνώση, με την επιστήμη και την έρευνα σε βάθος και όχι επιδερμικά και φευγαλέα, κυρίως όμως με την πνευματική τους καλλιέργεια, την άσκηση και την ενδυνάμωση της ψυχής. Η περί την ύλη φροντίδα τους, δεν άφησε ποτέ περιθώρια ψυχικής παίδευσης, άδειασε την ψυχή τους από αξίες όπως ηθική, αγάπη, εντιμότητα, δικαιοσύνη κλπ και η μανία και τα θέλγητρα του εύκολου πλουτισμού τους τύφλωσε τόσο, που ποτέ δεν μπόρεσαν ν’ αντιληφθούν την περί ψυχής αλήθεια του Πλάτωνα « ουδέν άλλο έχουσα ες ΄Αδου η ψυχή έρχεται, πλην παιδείας και τροφής» (όπου τροφή = αγωγή). Μήπως αυτή η έλλειψη οδήγησε στην απαξίωση και απόρριψη του κ. Τσιόδρα εκ μέρους κάποιων που αυτοαποκαλούνται αυθεντίες;
Αλλά γιατί αναρωτιέμαι, αφού όλοι αυτοί οι οραματιστές της μετριότητας, έχουν μάθει χρόνια τώρα να λυμαίνονται τον τόπο με χίλιους τρόπους και διαφορετικούς μανδύες ενδεδυμένοι. Είναι οι χαμαιλέοντες, οι ωχαδελφιστές, οι εξυπνάκηδες, που ωθούν και τα παιδιά τους στον ίδιο δρόμο, εκεί που αυτοί με όπλα τους την καπατσοσύνη και την οσφυοκαμψία, πέτυχαν - ουχί αμισθί βέβαια – να βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο, καρπούμενοι τον ιδρώτα των λοιπών ανυποψίαστων κοπιόντων. Αυτοί που ούτε μια τέτοια κρίση τους πτοεί και τους αποπροσανατολίζει από τον γνωστό δρόμο της επιβίωσής τους, εις βάρος των υγιώς σκεπτόμενων και για το καλό του συνόλου εργαζομένων.
Να γιατί απορρίπτουν τον Τσιόδρα και τον κάθε όμοιό του, που με ζήλο, εργατικότητα, ευγένεια και ταπεινότητα χαράσσει καινούριους δρόμους, ταράσσει τα λιμνάζοντα νερά της ραστώνης των πολλών, διαλύει τον περί ψευτομαγκιάς μύθο της επιτυχίας, φέρνοντας στο βασίλειο του ωχαδελφισμού την σοβαρότητα, την συνέπεια και τον προγραμματισμό για κάθε σταθερό και όχι μετέωρο βήμα προς την πρόοδο και την ευημερία.
Ισως αυτούς τους μικρόψυχους να είχε κατά νου ο Μενέλαος Λουντέμης (Αγέλαστη άνοιξη) , όταν έγραψε: «το άπλυτο κορμί το πλένεις, καθαρίζει. Η βρώμικη ψυχή πώς πλένεται;»
* Ο κ. Περικλής Καπνιστής είναι Εκπαιδευτικός
Υποσημείωση: Ο τίτλος είναι δανεικός από την πλήρη φράση του Ξενοφώντος : « Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη, αγήραστος »
Αφήστε ένα σχόλιο