ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ πολιτών και φορέων φ.1681
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ
ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
-Το μέγεθος του Μεταναστευτικού Προβλήματος, σε μια εποχή που η τεχνολογία τόσο πολύ έχει προοδεύσει, το κέρδος έγινε αυτοσκοπός και δεν συνδέεται με την ηθική και τις ανθρώπινες αξίες, μοιάζει με την προ του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου Ναζιστικής εποχής, που η Κοινωνία των Εθνών αδυνατούσε πλέον να χαλιναγωγήσει την έξαρση της Παγκόσμιας εξουσίας κάποιων Ηγετών, οι οποίοι δεν δίστασαν προ των συμφερόντων των να αιματοκυλήσουν την Ανθρωπότητα.
- Σήμερα! Διερωτάται ο Σκεπτόμενος πολίτης, τα εγκλήματα που γίνονται με το μεταναστευτικό, η διατήρηση των εστιών πολέμου όπου σκοτώνονται και εξανδραποδίζονται χιλιάδες αθώοι και εγκαταλείπουν τις εστίες των, δεν μπορούν να τα σταματήσουν οι Μεγάλες δυνάμεις; Δυστυχώς δεν μπορούν, για ένα και μοναδικό λόγο˙ χρόνια τώρα η εξουσία των Κρατών από τους φυσικούς Ηγέτες, αφού μειώθηκε η αξία και η δύναμη αυτή μεταφέρθηκε στο Κεφάλαιο, το οποίο εξουσιάζει πλέον των πάντων, προωθεί την παγκοσμιοποίηση και δεν διστάζει να χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα, αδιαφορώντας για την δυστυχία χιλιάδων ανθρώπων, φθάνει να πετύχει τον κύριο Σκοπό του που είναι το κέρδος.
-Η έννοια του ΗΓΕΤΗ, όπως μας την παρουσιάζει η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, δεν υπάρχει πλέον, έχει πεθάνει. Διότι! οι Ηγέτες των Κρατών, με καλή πρόθεση, δεν τους κατηγορώ, έκαμαν το λάθος να πιστέψουν ότι η ευτυχία των Ανθρώπων εξαρτάται από την οικονομική και μόνο ευμάρεια, χωρίς τις ανθρώπινες αρχές και αξίες και μακράν των θεϊκών καλεσμάτων.
- Τα δημοσιευθέντα προ καιρού, αδιάσειστα στοιχεία στο εξαίρετο από πάσης πλευράς περιοδικό «ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ» όργανο του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΤ. ΕΘ. ΑΜΥΝΗΣ, μαρτυρούν το τεράστιο και αξεπέραστο πρόβλημα με την εμπορεία όπλων και τα επακόλουθα προβλήματα του Μεταναστευτικού, που κανείς πλέον δεν ελέγχει. Προσπάθειες υπάρχουν, αποτέλεσμα δεν υπάρχει.
- Άρα! εδώ έχουμε ένα εμπόριο όπλων, αντίθετο με τις αποφάσεις του Ο.Η.Ε., το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Ε.Ε. και παρά το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας (2253/2015), περί μέτρων ασφαλείας και ενισχυμένης επαγρύπνησης, για μη διοχέτευση όπλων και πυρομαχικών προς εγκληματικές ομάδες.
-Βέβαια, οι Ηγέτες των πωλητριών χωρών, ισχυρίζονται ότι ακολουθούνται οι διαδικασίες που καθορίζονται από το διεθνές δίκαιο, ότι δηλ. οι χώρες που προμηθεύονται τα όπλα, δεν είναι σε καμία διεθνή μαύρη λίστα και δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι εάν τα όπλα έχουν εκτραπεί από τον προορισμό τους. Δυστυχώς! από τις δηλώσεις αυτές προκύπτει, του λόγου το αληθές, ότι! το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος δια της εισροής συναλλάγματος. Αυτό σημαίνει ή οι ηγέτες αυτοί δεν μπορούν ν’ αντιδράσουν ή στην ουσία η εξουσία μεταφέρθηκε στο Κεφάλαιο, εκείνο! ενεργεί χωρίς ανθρώπινες αρχές και αξίες, με μοναδικό σκοπό και στόχο το Κέρδος.
-Επομένως, το πρόβλημα αυτό, εάν δεν γίνει κάτι στο επίπεδο O.H.E., E.E., ΟΑΣΑ και μεγάλες Δυνάμεις Αμερική, Ρωσία, Κίνα, το μεταναστευτικό θα συνεχίζει να μεγαλώνει, με τα μύρια προβλήματα, ως ατέρμων κοχλίας και από τις τραγικές και ανεξέλεγκτες συνέπειές του, δεν θα γλιτώσουν, ούτε αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται, αλλά ταυτόχρονα τροφοδοτούν την διαιώνιση του μεταναστευτικού προβλήματος, χωρίς συναίσθηση της ευθύνης των.
-Άρα εμείς οι Έλληνες, για το Μεταναστευτικό, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι, η σωστή οργάνωση για την διαχείριση του προβλήματος, με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες.
-Αυτό! κατά την γνώμη μου, μπορεί ίσως να επιτευχθεί με τις παρακάτω προτεινόμενες βασικές ενέργειες:
- Φύλαξη πάσι θυσία των συνόρων μας και ουσιαστική συνδρομή της της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Αυστηρές ποινές στους διακινητές(ισόβια).
- Αν είναι δυνατόν οι διαδικασίες χορηγήσεως άδειας ασύλου ή μη στην παραλία και εντός μιάς ώρας.
- Η Ευρωπαϊκή Ένωση που πληρώνει την Τουρκία για το μεταναστευτικό,ν’ απαιτήσει και να επιτύχει ώστε ο διαχωρισμός παροχής ασύλου ή μη να διεξάγεται στην Τουρκία και γενικώς εκτός χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτό τον τρόπο εκτός των άλλων, θα επιτευχθεί εκ μέρους της Ευρώπης, μία τεράστια ανθρωπιστική επιτυχία, διότι! θ’ απαλλάξει τους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους, από την εκμετάλλευση των αδιστάκτων διακινητών.
- Nα λέει την αλήθεια στον Ελληνικό Λαό
- Nα διοικεί δια του Παραδείγματος
- Nα ενώνει τους Έλληνες στα Εθνικά Θέματα που τους ενώνουν, έξω από τα Κόμματα που τους χωρίζουν
- Να επιμένει με πράξεις ουσίας στην αμυντική θωράκιση της χώρας.
- Να σέβεται την θρησκευτική παράδοση του λαού μας, να εκτιμά τον ρόλο της Ελληνικής Εκκλησίας και δεν θα κλείνει τα μάτια στα σημερινά της προβλήματα.
- Να περιφρουρεί τον θεσμό της Οικογένειας και την δημογραφική μας επιβίωση, από την διαλυτική θεωρία της «εξατομίκευσης».
- Τέλος, να εμπνέει την Ελληνική Κοινωνία με αρχές και αξίες που αρμόζουν σε Ανθρώπους και όχι σε καταναλωτικές Μονάδες, διαποτίζοντας με αυτές την λειτουργία του Κράτους και την εκπαίδευση των νέων γενεών.
* του Ιωάννη Μ. Ασλανίδη Αντγου ε.α. Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η Περίοδος του Τριωδίου ...
Το Τριώδιον είναι ένα ιερό λειτουργικό βιβλίο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, που περιλαμβάνει τις ακολουθίες που ψάλλονται από της Κυριακής του Τελώνου και Φαρισαίου (9/2) μέχρι και του Μεγάλου Σαββάτου (11/4). Ονομάζεται Τριώδιον, διότι οι υμνογραφικοί κανόνες του Όρθρου αποτελούνται μόνον από τρεις ωδές, αντί των συνήθων εννέα. Όλη η περίοδος του Τριωδίου των δέκα εβδομάδων ανήκει στις κινητές εορτές, όπως και του ακολουθούντος Πεντηκοσταρίου, που αρχίζει την ημέρα του Πάσχα (12/4) και τελειώνει την Κυριακή των Αγίων Πάντων (14/6).
Κατά την περίοδον του Τριωδίου έχομεν αρχικώς τις εξής τέσσαρες Κυριακές: του Τελώνου και Φαρισαίου, του Ασώτου, της Απόκρεω και της Τυρινής. Μέχρι και της Απόκρεω επιτρέπεται η κατάλυσις κρέατος και των παραγώγων του, στη συνέχεια δε μέχρι της Τυρινής η κατάλυσις τυρού, γαλακτικών και αυγών. Από της επομένης, ήτοι από της Καθαράς Δευτέρας, αρχίζει η μεγάλη Τεσσαρακοστή του Πάσχα (Νηστεία).
Στη συνέχεια, έχομεν τις πέντε Κυριακές των Νηστειών, ήτοι Α΄της Ορθοδοξίας (8/3), Β΄του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά (15/3), Γ΄της Σταυροπροσκυνήσεως (22/3), Δ΄του Οσίου Ιωάννου, συγγραφέως της Κλίμακος (29/3) και Ε΄της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας (5/4), τέλος δε την Μεγάλη Εβδομάδα, από της Κυριακής των Βαΐων, όπου υπεδέχθησαν τον Ιησού τα πλήθη των Ισραηλιτών ερχόμενον εις Ιεροσόλυμα και καθήμενον επί πώλου όνου, ψάλλοντα το «Ευλογημένος ο ερχόμενος βασιλεύς του Ισραήλ, ωσαννά εν τοις υψίστοις!».
Κατά την διάρκειαν της Μ. Τεσσαρακοστής λαμβάνουν χώρα τα εξής:
α) Η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, ο οποίος σύγκειται εκ προοιμίου με ίδιον ρυθμόν και μέτρον («Τη Υπερμάχω») και των 24 οίκων ή στροφών (Α έως Ω), που ψάλλεται ολόκληρος κατά το εσπέρας της Παρασκευής της Ε΄Εβδομάδος (3/4), οι δε 24 οίκοι εις 4 μέρη ή στάσεις διαιρούμενοι, αναγιγνώσκονται κατά τις προηγούμενες 4 Παρασκευές (οι γνωστοί μας «Χαιρετισμοί»).
Κατά την επικρατήσασα παράδοση, ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται με την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως από την Παναγίαν μας την Οδηγήτριαν, εκ της επιδρομής των υπό τον Χοσρόην Β΄(590–628) Περσών μετά των Αβάρων το 622, όπου ετελέσθη εις τον ναόν των Βλαχερνών παννύχιος ευχαριστήριος τελετή, υπό του Πατριάρχου Σεργίου Α΄(αποβιώσας το 638), όστις είχε αναλάβει την άμυνα της Κωνσταντινουπόλεως, καθ’ όσον ο αυτοκράτωρ Ηράκλειος (575–641) απουσίαζε στον πόλεμο κατά των Περσών.
Συγγραφεύς του Ακαθίστου Ύμνου είναι κατά πάσαν πιθανότητα ο εκκλησιαστικός υμνογράφος Ρωμανός ο Μελωδός (5ος αιών), ο αποκαλούμενος Πίνδαρος της εκκλησιαστικής ποιήσεως. Ονομάσθηκε Ακάθιστος Ύμνος, διότι κατά την ώραν της τελετής το εκκλησίασμα παρέμεινεν όρθιον.
Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι μία από τις πλέον δημοφιλείς ακολουθίες της Εκκλησίας μας, το δε κείμενόν του εξέδωσε το πρώτον εν Βενετία το 1501 ο ελληνιστής λόγιος και τυπογράφος Άλδος Μανούτιος (1450–1515).
β) Οι Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες δις της εβδομάδος (Τετάρτη και Παρασκευή), καθώς και κατά την Μεγ. Δευτέραν, την Μεγ. Τρίτην και Μεγ. Τετάρτην. Η Προηγιασμένη Λειτουργία έχει ίδιον τυπικόν, ονομάζεται δε έτσι, διό τα τίμια δώρα έχουν προετοιμασθεί από της προηγούμενης Κυριακής (δηλ. η Θεία Κοινωνία).
γ) Κατά την Δ΄εβδομάδα των Νηστειών ψάλλεται ο εκτενέστατος Μέγας Κανών, έργον του ποιητού και υμνογράφου Αγίου Ανδρέου Κρήτης ή Ιεροσολυμίτου (600–720/740), μητροπολίτου Γόρτυνος, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 4 Ιουλίου.
δ) Το πρώτον Ψυχοσάββατον την παραμονή της Κυριακής της Τυρινής, όπου επιτελούμε την μνήμην πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών ημών. Δύο ψυχοσάββατα δέχεται η Εκκλησία μας, το Β΄είναι την παραμονήν της Πεντηκοστής (6/6).
ε) Το Σάββατον (7/3) της Καθαράς Εβδομάδας έχομεν την ανάμνηση του διά Κολλύβων θαύματος του Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος (Νεοσυλλέκτου), το δε Σάββατον παραμονής των Βαΐων (11/4) την Ανάστασιν του φίλου του Χριστού Λαζάρου.
στ) Ακολουθεί η Μεγάλη Εβδομάδα κατά την οποίαν:
- Την Μ. Δευτέρα, που ποιούμεθα μνείαν του Ιωσήφ του Παγκάλου και της υπό του Κυρίου καταρασθείσης και ξηρανθείσης συκής.
- Την Μ. Τρίτη, που ποιούμεθα μνείαν της παραβολής των 10 Παρθένων, ψάλλεται δε το γνωστό μας δοξαστικόν «Κύριε, η εν παλλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή …», ποίημα/τροπάριον της μοναχής Κασσιανής (9ος αιών).
- Την Μ. Τετάρτην, που ποιούμεθα μνείαν της αλειψάσης τον Κύριον με μύρον πόρνης γυναικός.
- Την Μ. Πέμπτην, όπου αναμιμνήσκομεν τον ιερόν νιπτήρα, όπου ο Κύριος έπλυνε τους πόδες των μαθητών Του, τον Μυστικόν Δείπνον, την προσευχήν του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανής και την υπό του Ιούδα του Ισκαριώτου προδοσίαν Του. Κατά την νυχτερινήν ακολουθίαν των Παθών, έχομεν την ανάγνωσιν των 12 περικοπών από τα ιερά Ευαγγέλια, όπου γίνεται σύγχυσις, ότι τα Ευαγγέλια είναι οι 12, ενώ είναι 4 (κατά Ματθαίον, Μάρκον Λουκάν, Ιωάννην).
- Την Μ. Παρασκευήν, όπου τιμούμε τα άγια και σωτήρια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το βράδυ ψάλλομεν τα εγκώμια και γίνεται η περιφορά των Επιταφίων. Την πρωΐαν της Μ. Παρασκευής τελείται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών.
- Τέλος, την πρωΐαν του Μ. Σαββάτου έχομεν τον Εσπερινόν και την Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου, όπου εορτάζομεν την πρώτην Ανάστασιν («Ανάστα ο Θεός …»).
Έτσι τελειώνει η αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και το Τριώδιον. Από δε της νυκτός αρχίζει το Άγιον Πάσχα και το έτερον ιερόν βιβλίον, το Πεντηκοστάριον.
* Ο κ. Χρίστος Φαραντάτος, είναι Υποστράτηγος ε.α. διαμένων στην Αθήνα.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Γιατί συνεχίζεται ο ανόητος πόλεμος, κατά των Θρησκευτικών;
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι σχετικού άρθρου μου με τους επαίνους προς την Υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως για την απόφασή της να εξορθολογήσει τον εορτασμό της ημέρας των Τριών Ιεραρχών και η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων μας θυμίζει ένα μέτωπο, που αδικαιολόγητα κρατάει «ανοικτό» η κ. Υπουργός, ενώ θα έπρεπε να το είχε «κλείσει» προ πολλού. Πρόκειται για τον πόλεμο κατά των Θρησκευτικών που κήρυξε αμέσως μετά την άνοδό της στην εξουσία η προηγούμενη Κυβέρνηση των αθέων και, δυστυχώς, τον συνεχίζει με άλλη μορφή η σημερινή Κυβέρνηση !
Είναι γνωστές οι συνθήκες, υπό τις οποίες οδηγηθήκαμε στον πόλεμο αυτό. Πριν από πέντε περίπου χρόνια ο Ελληνικός Λαός, αγανακτισμένος από την οικονομική κατάσταση, στην οποία είχε περιέλθει, πίστεψε τις ψευδείς υποσχέσεις εκείνων που δεν μπορούσαν να υφαρπάσουν με άλλο τρόπο την εξουσία και τους εμπιστεύθηκε, για να του λύσουν το οικονομικό πρόβλημα. Οι τυχάρπαστοι αυτοί άνθρωποι, αφού δεν μπόρεσαν να «σχίσουν» τα Μνημόνια, όπως είχαν υποχεθεί στον Λαό, αποφάσισαν να «σχίσουν» τελικά κάτι άλλο που τούς ήταν βολικό: Την εθνική ταυτότητα του Ελληνισμού, συστατικό στοιχείο της οποίας αποτελεί η πίστη στην Ορθοδοξία. Και το έπραξαν αυτό καθ’ υπέρβαση της εντολής που τούς είχε δοθεί. Βάλθηκαν λοιπόν να «ξερριζώσουν» τα παραδοσιακά πιστεύματα του Ελληνισμού από την ψυχή του λαού. Και αυτό έπρεπε φυσικά να ξεκινήσει από το «έδαφος», στο οποίο βρίσκονται οι «ρίζες» των σχετικών πιστευμάτων, δηλ. από την Παιδεία. Με περισσή θρασύτητα αντικατέστησαν αυθαίρετα (εφ’ όσον ενήργησαν κατά τρόπο κατηγορηματικά αντίθετο προς τις επιταγές του άρ. 16 παρ. 2 του Συντάγματος), τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα, έτσι ώστε το Ελληνόπουλα να μη διδάσκονται πια στα σχολεία τις αρχές της Θρησκείας τους, αλλά να ενημερώνονται απλά για τις βασικές δοξασίες των διαφόρων θρησκειών στον κόσμο!
Κατά της εθνομηδενιστικής και πραξικοπηματικής πολιτικής των Κυβερνώντων της «αριστεράς του τίποτα» άρχισε αμέσως από όσους ανησυχούσαν για αυτή την κατάσταση και ιδίως από τους θεσμικούς φορείς, ένας πολυμέτωπος αγώνας, που είχε επιτυχή έκβαση σε όλα τα μέτωπα, στα οποία διεξήχθη. Θα υπογραμμίσουμε εδώ, λόγω της ιδιαίτερης σημασίας που έχουν, τα δύο σπουδαιότερα από αυτά τα μέτωπα, ήτοι το νομικό και το πολιτικό μέτωπο. Στο νομικό μέτωπο κερδήθηκαν, όπως είναι γνωστό, όλες οι σχετικές προσφυγές ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο απεφάνθη ότι τα Θρησκευτικά έχουν ομολογιακό και όχι θρησκειολογικό περιεχόμενο, ενώ στο πολιτικό μέτωπο ο αγώνας έληξε με την αποπομπή από την εξουσία των αναιδών «ενοίκων» του Μαξίμου και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την παραδοσιακή Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Τί ώφειλε λοιπόν, ύστερα από αυτά, να πράξει η Κυβέρνηση δια της αρμοδίας Υπουργού Παιδείας στο συγκεκριμένο ζήτημα των Θρησκευτικών, που προκάλεσε ισχυρούς «κραδασμούς» τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην κοινωνία; Δεν θα έπρεπε η κ. Υπουργός Παιδείας να επαναφέρει τα πράγματα, διδακτικά και βιβλιογραφικά, στην προτέρα τους κατάσταση, στην κατάσταση δηλ. που ευρίσκοντο πριν αρχίσουν οι επιδρομές εναντίον της παραδοσιακής πίστης των Ελλήνων από τους άθεους Υπουργούς Παιδείας του προηγουμένου καθεστώτος; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά για όσους προσεγγίζουν λογικά τα γεγονότα είναι αυτονόητη.
Δυστυχώς όμως η Κυβέρνηση δείχνει ότι έχει κάποιο πρόβλημα εναρμόνισης της πολιτικής της με τα αυτονόητα. Δεν εξηγείται αλλιώς η απαράδεκτη εμμονή της Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως να διατηρεί ακόμη σε ισχύ, όπως καταγγέλλει η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα για την διδακαλία των Θρησκευτικών, τα οποία ακύρωσε με τις σχετικές αποφάσεις του το Συμβούλιο της Επικρατείας! Η Κυβέρνηση δεσμεύεται εκ του Συντάγματος από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και είναι υποχρεωμένη να τις σεβαστεί. Προς τί λοιπόν αυτή η προκλητική ασέβεια της Κυβέρνησης όχι μόνο προς τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αλλά και προς την βούληση του Λαού, που της έδωσε την εντολή να διορθώσει τα ημαρτημένα των προκατόχων της στην εξουσία; Συνιστά διόρθωση ημαρτημένων η διατήρηση της κατάστασης που αυτά δημιούργησαν ή η επανάληψη από τους σημερινούς Κυβερνώντες των ιδίων πλημμελημάτων; Φαίνεται ότι στους κόλπους του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έχουν παραμείνει αρκετά «σταγονίδια» εθνομηδενισμού, τα οποία υπό την ιδιότητα υψηλόβαθμων στελεχών του Υπουργείου πλαισιώνουν τις διάφορες επιτροπές, που συγκροτεί ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας.
Δεν θα επαναλάβω εδώ τις εύστοχες επισημάνσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων για τις ποινικές ευθύνες που έχουν τα στελέχη αυτά, εάν δεχθούν να συμμετάσχουν στις νέες επιτροπές του Υπουργείου, μολονότι είχαν λάβει μέρος στις επιτροπές που κατήρτισαν τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα, τα οποία ακυρώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Θα αρκεστώ μόνο να υπομνήσω την ποινική ευθύνη που έχει για το ίδιο ποινικό αδίκημα του άρ. 254 ΠΚ και η ίδια η Υπουργός Παιδείας ως ηθικός αυτουργός, κατά το άρ. 46 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα, των αρμοδίων υπαλλήλων, εφ’ όσον τους ξαναδιορίσει στην ίδια επιτροπή, μολονότι γνωρίζει την συμμετοχή τους στην προηγούμενη «αμαρτωλή» επιτροπή. Βέβαια η στοιχειοθέτηση ποινικής ευθύνης για ηθική αυτουργία προϋποθέτει δόλο του ηθικού αυτουργού. Δεν αρκεί η αμέλεια αυτού. Ύστερα όμως από όσα διαλαμβάνουν στην σχετική καταγγελία τους οι αρμόδιοι της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, δεν θα μπορούσε ασφαλώς να επικαλεσθεί αμέλεια η κ. Κεραμέως, εάν αύριο βρεθεί κατηγορούμενη. Εν πάση περιπτώσει μείζονος σημασίας για ένα πολιτικό είναι το ζήτημα της ηθικήςπολιτικής ευθύνης που έχει για τους εσφαλμένους χειρισμούς του και όχι το ζήτημα της ποινικής του ευθύνης. Η ποινική ευθύνη μπορεί να παραγραφεί. Ουδέποτε όμως παραγράφεται η πολιτική ευθύνη.
Από την άποψη αυτή δεν αντιλαμβάνομαι την τακτική της κ. Κεραμέως να παρακάμπτει τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και τους καθ’ ύλην αρμοδίους Πανεπιστημιακούς Καθηγητές, που αποτελούν τους φυσικούς συμβούλους της στην συνταγματικώς άψογη ρύθμιση της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Ουδεμία σημασία έχουν οι προσωπικές πεποιθήσεις της κ. Κεραμέως επί του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών. Έχω και με άλλη ευκαιρία τονίσει ότι ο πολιτικός, που σέβεται την δημοκρατική νομιμότητα, πρέπει να χαράσσει πάντα με απόλυτη σαφήνεια τα όρια ανάμεσα σε αυτό που φέρει μέσα του ως προσωπική δοξασία με εκείνο που καλείται να υπηρετήσει ως θεσμικό χρέος. Άλλωστε το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, όπως και του άλλου σπουδαίου μαθήματος της Ιστορίας το καθορίζει δεσμευτικά για όλους ο ίδιος ο συντακτικός νομοθέτης στο άρ. 16 παρ. 2 του Συντάγματος, όταν μεταξύ των σκοπών που πρέπει να επιδιώκει η εκπαίδευση στα σχολεία συμπεριλαμβάνει και την «καλλιέργεια της θρησκευτικής και της εθνικής συνείδησης των μαθητών». Τί άλλο νόημα μπορεί να έχει η εν λόγω συνταγματική διάταξη, πέρα από την κατηγορηματική επιταγή του συντακτικού νομοθέτη, που έρχεται ως ευχή και κατάρα από τα χρόνια της Εθνεγερσίας, να κουβαλάνε πάντα τα Ελληνόπουλα μαζί με την σχολική τσάντα τους μέσα σην ψυχή τους τον Χριστό και την Ελλάδα;
Και μια τελευταία παρατήρηση που απευθύνεται προσωπικά στον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη. Εάν πραγματικά πιστεύει στην παραδοσιακή Ελλάδα, που υποσχέθηκε να υπερασπιστεί, πρέπει άμεσα, εδώ και τώρα, να δώσει εντολή στην κ. Κεραμέως να πράξει τα δέοντα, ώστε να λήξει επιτέλους αυτός ο ανόητος πόλεμος των θρησκευτικών, που κήρυξε στην Ελλάδα ο εσμός των εθνομηδενιστών της «αριστεράς του τίποτα». Εάν «σβηστούν» τα δύο «υδατογραφήματα» της εθνικής μας ταυτότητας, ο Χριστός και η Ελλάδα, όπως επιδιώκουν πολλοί, δεν θα χαθεί μόνον η ταυτότητα του Ελληνισμού. Μαζί με αυτήν θα χαθεί και ο ίδιος ο Ελληνισμός.
*Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανειστημίου Θράκης
Αφήστε ένα σχόλιο