ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ

Άς προσέξουμε έξ αρχής καί τίς απόψεις των αποδεκτών τής Τεχνικής Νοημοσύνης.

Ευφυείς μηχανές, η μεγάλη απειλή

Ο ΜΑΧ ΤEGMARK καθηγητής Φυσικής στο ΜΙΤ, προειδο­ποιεί στο βιβλίο του, Life 3.0. Τι θα σημαί­νει να είσαι άνθρωπος στην εποχή της τεχνη­τής νοημοσύνης· ((βλ. Εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2/4/2019)

Με τη βοήθεια του Προμηθέα, της πρώτης μηχανής υπερανθρώπινης τεχνητής νοημοσύ­νης, η Ομάδα Ωμέγα πρώτα κατακτά την ψηφιακή οικονομία, ύστερα τον κόσμο των τεχνών και του θεάματος, τα ΜΜΕ, την εκπαίδευση, το πολιτικό σύστημα και τελικά τον κόσμο. Ευτυχώς, το δυστοπικό σενάριο με το οποίο ξεκινά το κατά τα άλλα απόλυ­τα ρεαλιστικό και προσγειω­μένο βιβλίο του ο καθηγητής

Της Χριστίνας Σανούδου

Φυσικής στο ΜΙΤ, ειδικός σε θέματα Τεχνητής Νοημο­σύνης και πρόεδρος του Ινστιτούτου για το Μέλλον της Ζωής, Μαξ Τέγκμαρκ, εκτυλίσσεται στη σφαίρα της φαντασίας. Ωστόσο, ο Σουηδο-αμερικανός συγγραφέας μάς προειδοποιεί πως το μέλλον της ανθρωπότητας είναι κάθε άλλο παρά εξασφα­λισμένο και πως η ζωή 3.0, όταν δηλαδή η ευφυΐα των μηχανών θα υπερβεί την ανθρώπινη, δεν αποκλεί­εται να εμφανιστεί μέσα στον επόμενο αιώνα ή και νωρίτερα. Κατά την εκτίμη­ση του, η άνοδος της Τεχνί­της Νοημοσύνης συνιστά μεγαλύτερο κίνδυνο από τους πολέμους, την τρομο­κρατία, τη φτώχεια, την ανεργία, τη μετανάστευση και τα ζητήματα κοινωνι­κής δικαιοσύνης, ακόμα και από την κλιματική αλλαγή, η οποία μπορεί να επιφέρει την καταστρο­φή του πλανήτη...

Τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, το οποίο χαρακτη­ρίστηκε «αξιόλογο» από τον Ελον Μασκ και είχε συμπε­ριληφθεί στη λίστα μπεστ σέλερ των «New York Times», εστιάζουν στην ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης. Στη συνέχεια ο Τέγκμαρκ καταπιά­νεται με τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της τεχνολογικής προόδου, όπως η ανεργία και τα «έξυπνα» όπλα, για να καταλήξει στην εξέταση των πιθανών συνεπειών (θετικών και αρνητικών) της υπερνοημοσύνης στην κοινωνία, την οικονομία και την πολιτι­κή. Μολονότι τα ρομπότ, μάλλον εξαιτίας του ανθρωπομορφισμού τους, έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν θύματα του φόβου και της καχυποψί­ας των «τεχνοσκεπηκιστών», ο συγγραφέας μάς υπενθυμίζει ότι οι ευφυείς αλγόριθμοι δεν έχουν ανάγκη από μηχανι­κά σώματα για να ελέγξουν το Διαδίκτυο. Το «πρόβλημα», διευκρινίζει, δεν έγκειται στο ότι η Τεχνίτη Νοημοσύνη είναι εν δυνάμει «κακόβου­λη», αλλά στο γεγονός ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκο­λο να θέσουμε υπό τον έλεγχο μας ένα σύστημα, η ευφυΐα του οποίου θα μας υπερβαίνει.

Στο τελευταίο κεφάλαιο, ο Μαξ Τέγκμαρκ προτάσ­σει τις αρχές του Ινστιτούτου για το Μέλλον της Ζωής, το οποίο ίδρυσε το 2014 μαζί με τον συνδημιουργό του Skype, Τζάαν Τάλιν, και άλλους διαπρεπείς ερευνητές και πανεπιστημιακούς (θέσεις στο επιστημονικό συμβούλιο του ινστιτούτου κατέχουν, μεταξύ άλλων, ο Ελον Μασκ και ο Μόργκαν Φρίμαν, ενώ ο Στίβεν Χόκινγκ μετείχε έως τον θάνατο του). Στόχος του ερευνητικού προγράμματος του ιδρύμα­τος είναι η ανάπτυξη τεχνη­τής νοημοσύνης που δεν θα είναι απλώς ισχυρή, αλλά ασφαλής και ωφέλιμη για την κοινωνία. ■