ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΖΥΜΩΜΕΝΑ

Αφορμή του παρόντος κειμένου είναι, το εφιαλτικό της κατακρημνί­σεως του Σταυρού από αγνώστους στην θέση Απελή της Λέσβου, το θλιβερό όμως για τον Ελληνικό Λα­ό είναι ότι, η Αστυνομία του νησιού, βέβαια κατόπιν εντολής εκ των ά­νω, οι άγνωστοι έμειναν ατιμώρη­τοι, αλλά η Αστυνομία συνέλαβε τα 33 άτομα, που αποκατέστησαν το Σύμβολο της Πίστεως μας, τον ως άνω Σταυρό. 
Επειδή η παιδεία ενός Λαού εί­ναι το θεμέλιο της υπάρξεως του, αξίζει τον κόπο εδώ, να τονίσουμε τον ρόλο του Υπουργείου Παιδεί­ας και τον δεσμό Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Τα επαναλαμβάνουμε συχνά εκ της Ιστορίας του Έθνους μας, μήπως το Υπουργείο Παιδείας καταλάβει κάποτε,το κακό που δι­αχρονικά κάνει στον Ελληνικό Έ­θνος και το μέλλων του. -Με νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδεί­ας σχεδόν επιδιώκεται η κατάργη­ση του Μαθήματος των Θρησκευτι­κών από τα σχολεία. Μετά το θέμα των ταυτοτήτων, των Διαβατηρί­ων, του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους, έρχεται και νέο πλήγμα εξ ιδίων, στο βάθρο της μέχρι σήμερα επιβιώσεώς μας, στον Ελληνοχρι­στιανικό πολιτισμό. 
Δεν είναι η ανεξιθρησκία του Υ­πουργείου Παιδείας για την κατάρ­γηση των Θρησκευτικών. Είναι το ανομολόγητο μένος κατά της εκ­κλησίας της αριστερής διανόησης. Μένος το οποίο δεν τολμούν να εκφράσουν δημοσίως, διότι γνωρί­ζουν πόσο μεγάλο πολιτικό κόστος θα έχει. 
Το αδόκιμο και φθηνό αιτιολο­γικό του υπουργείου Παιδείας, εί­ναι ότι «Έκανε λέει δεκτό, στο πα­ρελθόν, το αίτημα του συνηγόρου το πολίτη ν’ αλλάξει το ισχύον κα­θεστώς στο μάθημα των Θρησκευ­τικών». Επειδή λέει μερικοί γονείς διαμαρτυρηθήκαν στο συνήγορο του πολίτη, διότι με αυτή την διδα­σκαλία πλήττεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων των τέ­κνων των κ.λπ. Και! αυτές οι νέες επιθέσεις στα βάθρα της ορθοδο­ξίας, δεν είναι βέβαια μόνο επιδι­ώξεις της σημερινής Κυβέρνησης, αλλά και άλλων προοδευτικών Κυ­βερνήσεων του παρελθόντος, επη­ρεασμένες από την αριστερή δια­νόηση, απώλεσαν τις αρχές και τις αξίες, επάνω στις οποίες οργανώ­θηκαν, ως εθνικό και πατριωτικό πολιτικό κόμμα.. 
Ενθυμείται ο Ελληνικός λαός την προσπάθεια και το πείσμα ελα­χίστων αυτοαποκαλουμένων προ­οδευτικών κύκλων του πρόσφατου παρελθόντος, για την εξάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, προς εξυπηρέτηση δήθεν κάποιων μειονοτήτων. Με την πρωτάκουστη δημοκρατική δήλωση του ανεκδιή­γητου τότε Υπουργού (26-6-2000) ότι: «και 9 εκατομμύρια υπογραφές να φέρουν, θα υποστηρίξουμε τον ένα που δεν υπέγραψε». 
Πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Ι­ερώνυμος είπε μία μεγάλη αλή­θεια και έχουν σημασία τα λόγια αυτού του ιεράρχη, διότι είναι χα­μηλών τόνων: «Έχουμε και πρέπει να έχουμε Ελληνοχριστιανική παι­δεία. Όχι διότι το επιβάλλει το Σύ­νταγμα των Ελλήνων, αλλά διότι αυτή είναι η βούληση του Ελληνι­κού Λαού στην συντριπτική πλειο­ψηφία του». 
Το πρόβλημα που εγείρεται πά­λι και σήμερα είναι, εάν πιστεύει ο υπουργός ότι υπηρετεί την Δημο­κρατία, με αποφάσεις κόντρα στην θέληση της πλειοψηφίας του Ελ­ληνικού λαού, τότε, οφείλει, κατά την γνώμη μου να δώσει άλλον ο­ρισμό, διαφορετικό από αυτόν που έδωσε ο Περικλής στον επιτάφιο, για την Δημοκρατία. 
Γνωρίζουμε από την Ιστορία μας, πόσο άρρηκτα είναι συνδεδε­μένα, ο Ελληνισμός και η Ορθοδο­ξία. Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού έθνους και στην διατήρηση της ε­θνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων. Όσοι δεν γνωρίζουν να διαβάσουν ιστορία, όχι μόνο τα εξώφυλλα. 
Όταν ο Απόστολος Παύλος ήρ­θε στην Ελλάδα και δίδαξε στο α­νήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό εξέφρασε, αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλ­ληνες. Έτσι! Το Χριστιανικό στοιχεί­ο αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προ­χριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μία νέα ταυτότητα. 
Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε έναν πολι­τισμό που συνεχίζεται μέχρι σήμε­ρα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρ­χαιοελληνική σοφία του αρίστου και τελείου με την χριστιανική του εναρέτου και της αγάπης. Ο Ε. Πα­πανούτσος ο παρεξηγημένος αυ­τός παιδαγωγός και φιλόσοφος ο­μιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, δια­κήρυξε ότι, η ορθοδοξία και ο Ελ­ληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα. Αυ­τό σε καμία περίπτωση δεν σημαί­νει ότι όσοι Έλληνες δεν είναι Χρι­στιανοί δεν είναι Έλληνες αντιθέ­τως μπορεί και ετερόδοξος Έλλην να είναι καλύτερος από έναν ορ­θόδοξο. Ο τέως υπουργός των Η­ΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, ο σύγχρονος Μέτερνιχ της Ευρώπης, ομιλών το 1994 στην Ουάσιγκτον, μεταξύ άλ­λων είπε (Σεπτ. 1994): «Ο ελληνι­κός λαός είναι δυσκολοκυβέρνη­τος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλή­ξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες: Εννοώ δηλαδή να του πλή­ξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του απο­θέματα, ώστε να του εξουδετερώ­σουμε κάθε δυνατότητα να ανα­πτυχθεί, να διακριθεί και να επικρα­τήσει στα Βαλκάνια και την ανατο­λική Μεσόγειο»!...Άρα! γινόμαστε άθελά μας όργανα των Ανθελλή­νων της παγκοσμιοποίησης. 
Αφού λοιπόν από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταύ­τισις του Ελληνισμού και της Ορθο­δοξίας, αποτελεί θετικό και ωφέλι­μο στοιχείο και κεντρικό άξονα πο­λιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώ­τημα: Πώς πρέπει να ενεργήσου­με; Να κατεδαφίσουμε, να αποσυν­δεθούμε και να διαλύσουμε αυτόν τον εθνικό δεσμό, που αποδεικνύ­ει την εθνική μας ταυτότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πολι­τισμού μας; Ή αντιθέτως να ενισχύ­σουμε να τονώσουμε και να ενθαρ­ρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δε­σμόν μεταξύ Ορθοδοξίας και Ελλη­νισμού; 
Η πρόοδος των λαών δεν επι­τυγχάνεται, με καταστρατηγήσεις αρχών, δογμάτων και αξιών, αλλά με την στήριξη στις ιδέες και στις αρχές των προγόνων μας. 
Σήμερα! Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι Πολιτικές μας ηγεσί­ες πρέπει να προσέξουν διότι! Μέ­σα στις δύσκολες ώρες που περνά­με καθημερινά, το άτομο αναπτύσ­σεται λανθασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι του απρόσω­που συστήματος που κανείς δεν ε­λέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντι­ανθρωπισμός που συνθέτει και α­ντικειμενικοποιεί τον άνθρωπο, βρί­σκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχοντες υγιείς τύποι που υπηρετούν το κα­λό των πολλών, θεωρούνται ξεπε­ρασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων. 
Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να επανέλθει και να παραμείνει στις ρίζες του εάν θέλει να έχει μέλλον, στη γεμάτη αγάπη και πίστη θρη­σκεία του που επεξετάχθηκε όχι για να καταπιέζει, αλλά το αντίθε­το, γιατί στην ανθρώπινη ελευθερί­α, αντέτεινε τη θεία, την απόλυτη Ελευθερία. 
Το θλιβερό για το Υπουργεί­ο Παιδεία είναι, ότι! ενώ αδυνατεί να διασώσει την παιδεία της χώρας μας, μετά παρρησίας προβαίνει σε παρόμοιες πράξεις κατά αυτής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. 
«Ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε μί­α Δημοκρατία όταν εναντιώθηκε στους πόθους του λαού. Η προσή­λωση στην λατρεία της Θεότητος της Δημοκρατίας είναι η εγγύηση του μεγαλείου των Δημοκρατών. Η περιφρόνηση όμως της Θρησκείας είναι η αιτία και η πιο θετική της κα­ταστροφή, διότι δεν υπάρχει ο φό­βος του υπερτάτου όντος» (ΜΑΚΙΑ­ΒΕΛΙ ΝΙΚΟΛΟ). 

* Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε. από τη Δράμα, διαμένων στην Αθήνα.