Στήνονται τα δώδεκα τσεκούρια

Όταν επέστρεψε ντυμένος μέ κουρέλια, φανερώθηκε μόνο σέ τρεις έμπιστους και αγαπητούς: στον γιό του Τηλέμαχο, στον χοιροβοσκό Εύμαιο και στον βουκόλο Φιλοίτιο.
Τήν ώρα πού περνούσε άγνωστος μέσα στό παλάτι του, ό σκύλος του ‘Άργος τόν αναγνώρισε, κούνησε ευτυχισμένος τήν ουρά του και έσβησε γιά πάντα. Δάκρυσε ό Οδυσσέας. Στην Πηνελόπη παρουσιάστηκε ώς γνωστός τοΰ Οδυσσέα, γιά τόν όποιο μάλιστα είχε ακούσει τελευταία ότι σύντομα επιστρέφει στην Ιθάκη. Ή πονεμένη πιστή σύζυγος δέν χόρταινε νά ακούει και νά κλαίει. Παρήγγειλε δέ σέ μιά άπό τις υπηρέτριες, τή γερόντισσα Ευρύκλεια, νά πλύνει τά πόδια του ξένου. Εκείνη ήταν ή τροφός τοϋ Οδυσσέα και άπό ένα νεανικό τραύμα τοΰ ποδιού του τόν αναγνώρισε. Πήγε νά φωνάξει χαρούμενη. Όμως ό Οδυσσέας τής επέβαλε αυστηρά σιωπή.
Οι μνηστήρες τόν υποδέχθηκαν μέ γέλια, ειρωνείες και χλευασμούς. Γι’ αυτούς ήταν ένα καινούργιο ενδιαφέρον στή διασκέδαση τους. Όταν ζητούσε ένα κομμάτι κρέας, τοϋ πετούσαν κόκκαλα και σκαμνιά γιά νά τόν χτυπήσουν.
Ώσπου έφτασε ή κρίσιμη μέρα. Ή Πηνελόπη, περιμένοντας νά φανεί ό Οδυσσέας, είχε εξαντλήσει όλα τά τεχνάσματα της γιά νά κερδίσει χρόνο. Μήν έχοντας πλέον άλλον τρόπο νά αντιμετωπίσει τήν ασφυκτική πίεση τών μνηστήρων, κατέφυγε σέ ένα τελευταίο τέχνασμα: Κατέβασε τό μέγα τόξο τοϋ Οδυσσέα στην αυλή, και έδωσε εντολή νά στήσουν σέ ευθεία γραμμή δώδεκα τσεκούρια πού είχαν μιά τρύπα στην κορυφή τους. Όποιος άπό σας, είπε στους μνηστήρες, κατορθώσει νά τεντώσει τό, μέγα τόξο του Όδυσσέα, και πετύχει σάν τόν Όδυσσέα να στείλει τό βέλος μέσα από τις τρύπες τών δώδεκα τσεκουριών, αυτός θα γίνει άντρας μου και βασιλιάς της Ιθάκης. Και ανέβηκε στό δωμάτιο της.
Οι κακότροποι σφετεριστές πήραν τό τόξο. Όμως τά χέρια τους, μαθημένα μόνο στό φαγοπότι, αδυνατούσαν ακόμη και νά τό τεντώσουν.
Τότε ό κουρελής γερο-ζητιάνος ζήτησε νά τό δώσουν και σ’ αυτόν. «Δώστε μου καί μένα τό τόξο, παλληκάρια», είπε- «νά δώ, μου έχει μείνει καθόλου δύναμη άπ’ αυτήν πού είχα στά νιάτα μου;». Εκείνοι τόν περιγέλασαν και τόν άποπήραν. Όμως ό Τηλέμαχος έδωσε εντολή καί ό Εύμαιος τοϋ έδωσε τό τόξο.
Ό Οδυσσέας τό πήρε και τό εξέτασε προσεκτικά. «Επειτα χωρίς βία τό τέντωσε. «Ώς άρ’ άτερ σπουδής τάνυσεν μέγα τόξον Όδυσσεύς. Δεξιτερή δ’ άρα χειρί λαβών πειρήσατο νευρής»- μέ τό δεξί του χέρι δοκίμασε τή χορδή του. Κι αυτή, γράφει ό Όμηρος, γλυκοτραγούδησε απαλά σάν νά ‘ταν χελιδόνι: «ή δ’ ύπό καλόν άεισε, χελιδόνι είκέλη αύδήν». Τήν επόμενη στιγμή τό βέλος έφυγε σφυρίζοντας καί πέρασε μεμιάς «μέσα άπό τις τρύπες τών 12 τσεκουριών. Οι μνηστήρες πάγωσαν!
«Σκυλιά!», τους φώναξε τότε ό Οδυσσέας. «Νομίζατε λοιπόν ότι δέν θά γυρίσω ποτέ, καί γι’ αυτό κατασπαταλάτε τό βιός μου; Ήρθε ή ώρα νά πληρώσετε γιά όλα τά άνομήματά σας».Καί μαζί μέ τόν Τηλέμαχο, τόν Εύμαιο καί τόν Φιλοίτιο τους εξόντωσε... (βλ. Ραψωδία Φ).
Πολλοί άνομοι «μνηστήρες» στην εποχή μας επιβουλεύονται τήν εξουσία τοΰ Χριστού στην πατρίδα μας καί τόν κόσμο, καί κατασπαταλούν τό βιός Του, τά αγαθά τής γής. Ανεβαίνουν θρασεΐς στους θρονίσκους τής εξουσίας, αύθαδιάζουν, μεγαλαυχοϋν, υψώνουν τό σπιθαμιαΐο ανάστημα τους καί βλασφημούν αλλάζοντας τους αιώνιους νόμους τοϋ Θεού.
Άλλοι παραληρούν αύτοανακηρυσσόμενοι πλανητάρχες.
Άφρονες! Δέν σκέφτονται ότι κάποια μέρα θά λογοδοτήσουν όλοι αυστηρά. Ασεβούν οι ίδιοι καί παρασύρουν καί τους λαούς τους σέ ασέβεια καί καταπάτηση τών θεϊκών νόμων. Μύωπες, βαρήκοοι, αναίσθητοι.
Γιά πόσο ακόμη θά αλωνίζουν; Αργά ή γρήγορα θά αναγκαστούν νά υποστούν τις συνέπειες τής αποστασίας τους καί νά πιουν τόν «τρυγίαν», τό πικρό κατακάθι άπό τό «έν χειρί Κυρίου» «ποτήριον» (Ψαλ. οδ’ [74] 9).
Τά σημεία τών καιρών δείχνουν ότι ήδη στήνονται τά «12 τσεκούρια». Έρχεται ή ώρα πού ό μόνος Κυβερνήτης τοϋ κόσμου θά επέμβει δραστικά καί θά σώσει τόν κόσμο άπό τήν κυριαρχία τοϋ κακοϋ. Ήδη τέντωσε τή χορδή τοϋ τόξου Του, τό έχει έτοιμο νά ρίξει. Καί πάνω σ’ αυτό έχει βέλη πύρινα, θανατηφόρα. Φτάνει ή ώρα πού Εκείνος, ό μόνος Κύριος τής Ιστορίας, θά μεταβάλει τήν πορεία της.
Θά έρθεις, Κύριε! Έρχεσαι! «Έντείνων έντενεΐς τό τόξον σου έπί σκήπτρα»· τεντώνεις τέρμα τό τόξο Σου εναντίον τών «μνηστήρων» τής εξουσίας Σου, τών παράνομων εξουσιαστών τής γής (Άββ. γ’ 9).
Έρχεται ό Κύριος τών πάντων! Σύντομα, μέσα άπό τήν πικρή εμπειρία τής άνθρωποκτόνου σατανικής κυριαρχίας, θά οδηγηθεί ή άποστατημένη ανθρωπότητα στην αναζήτηση Του. Καί τότε θά φανερωθεί ή αλήθεια στον κόσμο. Θά ανοίξουν οι καρδιές στό φώς τοϋ Ευαγγελίου. Θά τό δεχτούν όλα τά έθνη, όλοι οι λαοί, κάθε φυλή καί γλώσσα.
Καί ό Σταυρός τής Ορθοδοξίας θά λάμψει σ’ Ανατολή καί Δύση, σέ Βορρά καί Νότο. Παντού! Άπό τό ένα μέχρι τό άλλο άκρο τής γής! 

Πηγή: ΣΩΤΉΡ τεύχος 2199