ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ : Η αγάπη και ο Θαυμασμός των ξένων για τους επαναστατημένους Έλληνες και τον αγώνα τους δημιούργησε τον «Φιλελληνισμό»...

Του Ιωάννη Ασλανίδη * 

-Τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης η «Ιερή Συμμαχία» της Ευρώπης καταδι­κάζει επίσημα την Ελληνική Επανάστα­ση, με επικεφαλή τον Αυστριακό καγκε­λάριο Μέτερνιχ. Η αγάπη όμως των ξέ­νων για τους επαναστατημένους Έλλη­νες και τον αγώνα τους δημιούργησε ό­πως προείπαμε τον «Φιλελληνισμό». Με­γάλη συμβολή για την δημιουργία αυ­τού του φιλελληνικού ρεύματος έχουν οι περιηγητές του 17ου και 18ου αιώνα, οι οποίοι έγραψαν τις εντυπώσεις τους για τους Έλληνες και τα προβλήματά τους εξ αιτίας της Τουρκικής Σκλαβιάς. Ο Φρανσουά Πουκεβίλ, Γάλλος Φιλέλλη­νας, ιστορικός, ιατρός, διπλωμάτης και ακαδημαϊκός, περιήλθε την Ελλάδα ως περιηγητής και χάρη στις προσπάθειές του για την δικαίωση του αγώνα των Ελ­λήνων θεωρείται ο Πατέρας του Φιλελ­ληνισμού. 
-Ο Φιλελληνισμός βοήθησε σημαντι­κά τους Έλληνες, τόσο με την αποστο­λή χρημάτων και εθελοντών, αλλά και με την πίεση που άσκησε στις ευρωπα­ϊκές Κυβερνήσεις υπέρ των Ελλήνων. Είναι αλήθεια ότι ο Ρομαντισμός βρήκε στην επανάσταση του υπόδουλου Ελ­ληνικού Έθνους μια άξια πηγή έμπνευ­σης για να εκφράσει, το δράμα, το θάρ­ρος και τον αγώνα των Ελλήνων για Ε­λευθερία… Η Ελλάδα ξαναζούσε κάτι α­πό την αρχαία της δόξα. 
-Όπως γνωρίζουμε, η συνδιάσκεψη του Βερολίνου (Μάρτιος 1881) επιδίκα­σε στην Ελλάδα, την Θεσσαλία μέχρι τον Όλυμπο και την Ήπειρο μέχρι τον ποτ. Καλαμά. Βέβαια τελεσίδικα τότε παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα μόνο το διαμέρισμα της Θεσσαλίας και από την Ήπειρο το διαμέρισμα της Άρτας. 
Στην «Ιστορία του Ελληνικού Έ­θνους», ο Παπαρρηγόπουλος γράφει: τούτο επιτεύχθη, χάριν των προσπαθει­ών της Αγγλίας, και ειδικότερα του φι­λέλληνα Πρωθυπουργού αυτής Γλάδ­στωνα. Διότι! οι Γάλλοι και οι Ρώσοι πα­ρά τις εκκλήσεις του αδιαφόρησαν, η δε Γερμανία και Αυστρία στάθηκαν εναντί­ον της Ενώσεως. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε ο Γλάδστων μετά την Ε­πέκταση των Ελληνικών συνόρων στην Θεσσαλία και την Άρτα: «Ποτέ άλλοτε στην ζωή μου δεν αισθάνθηκα μεγαλύ­τερη χαρά, από αυτήν που ένοιωσα όταν έγινε η αναίμακτη ένωση της Θεσσαλίας με την Μητέρα Ελλάδα». 
Τα λόγια αυτά είναι γραμμένα με χρυσά γράμματα στον Ανδριάντα του Φι­λέλληνα Γλάδστων που τοποθετήθηκε μπροστά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εις ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, προς τον μεγάλο φιλέλληνα. Περνώντας έξω από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρόσεξα τρεις φοιτητές να κάθονται στο πεζούλι του Ανδριάντα μπροστά στο Πανεπιστή­μιο και να κουβεντιάζουν, ήταν ένα κο­ρίτσι και δύο αγόρια. 
Την στιγμή εκείνη δεν άντεξα στον πειρασμό, και αφού τους χαιρέτησα, τους ρώτησα «μπορώ να σας κάμω μια ε­ρώτηση;». Οι φοιτητές ευγενέστατα μου απαντούν «ευχαρίστως κύριε»… και! τό­τε τους ερωτώ: «Μήπως γνωρίζετε ποιος είναι αυτός του ανδριάντα και τι ρόλο έ­παιξε στην Ελληνική Ιστορία;» Οι φοιτη­τές κοιτάζονται μεταξύ των, με απορί­α, γυρίζουν, κοιτάζουν το άγαλμα, γυρί­ζουν και με αμηχανία με απαντούν: «Δυ­στυχώς κύριε δεν γνωρίζουμε τίποτε». 
Ο Φιλελληνισμός, βέβαια, ως ιδεολο­γικό κίνημα δεν έχει ημερομηνία λήξε­ως, έστω κι αν παρουσιάζει διακυμάν­σεις που οφείλονται σε πολιτικές συ­γκυρίες και απογοήτευση ίσως πολλών Φιλελλήνων από τους σύγχρονους Έλ­ληνες. Ας αναφερθούμε στοιχειωδώς σε σύγχρονα παραδείγματα φιλελληνι­σμού, για να κλείσουμε έτσι τα συμπε­ράσματά μας: 
- Η Γερμανίδα Ιστορικός και συγγρα­φέας LEONARDASEELING, εξεγέρθηκε με τα επιτιμητικά δημοσιεύματα του Γερμα­νικού τύπου. Σύμφωνα με δημοσίευμα της DeutscheWelle, η Καθηγήτρια πρό­τεινε την επιβολή σε ευρωπαϊκό επίπε­δο ενός συμβολικού πολιτιστικού φό­ρου, για την διάσωση της Ελλάδος. Πρό­τεινε όποιος χρησιμοποιεί σήμερα στην Ευρώπη ελληνικές λέξεις, να πληρώνει πέντε λεπτά του ευρώ, για κάθε μια λέ­ξη. Δηλ. μόλις ο Ευρωπαίος πει «ιδέα», «ψυχή», «δημοκρατία», «πολιτική», «μου­σείο», κ.λπ. για κάθε μία λέξη να κατα­κυρώνεται 5 σεντς στον Ελληνικό Δημό­σιο Κορβανά. 
- Ο μεγάλος αμερικανός ηθοποιός ΡΟΜΠΙΝ ΟΥΙΛΙΑΜΣ το 2011 είχε εκφρά­σει τον θαυμασμό του και την αγάπη του για την Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστι­κά: «Η ανθρωπότητα οφείλει να υποκλί­νεται στην Ελληνική Ιστορία. Μπορεί η οικονομία της χώρας σας να μην πηγαί­νει καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εί­σαστε ανίσχυροι. Τα οικονομικά δεδομέ­να αλλάζουν συνεχώς για όλους. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η Κληρονομιά, η Ταυτότητά σας. Ο Παρθενώνας δεν φεύ­γει από την Αθήνα. Είναι εκεί, για να θυ­μίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν…». Επίσης είπε: «Στην Αγγλία δεν πήγα πουθενά. Τι να δω; Το παλάτι του Μπάκιγχαμ; Δεν με ενδια­φέρει. Όπως και αν πάω στην Γερμανί­α, δεν θα πάω να δω το τείχος του Βε­ρολίνου. Ωστόσο, την Δήλο, τον Παρθε­νώνα και τις Μυκήνες δεν μπορείς να τις αγνοήσεις». 
Τέλος, λέει ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΙΝΤΕΛ, μό­λις προ ημερών: «Το Ελληνικό τοπίο α­ποτελεί την ωραιότερη παρηγοριά για τον Άνθρωπο που θρηνεί τον χαμένο του Παράδεισο». 
Υπάρχουν όμως και σήμερα μεγάλοι Ελληνιστές, που αγαπούν και προβάλ­λουν τον Ελληνικό πολιτισμό, τα Ελλη­νικά Γράμματα και την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. 
Χρέος μας είναι η ευγνωμοσύνη για τ’ ακριβό αγαθό της ελευθερίας να μην αναφέρεται μόνο στους δικούς μας ή­ρωες προγόνους, αλλά και στους ευγε­νείς Φιλέλληνες που «απώλεσαν το παν, πλην της τιμής». 
Επιβάλλεται σ’ εμάς τους Έλληνες, όταν εορτάζουμε την ημέρα της Έναρ­ξης των αγώνων, της Εθνικής μας παλιγ­γενεσίας και της πολιτιστικής μας ελευ­θερίας, του πιο πολύτιμου αγαθού της ανθρώπινης ζωής, να ενθυμούμεθα, να τιμούμε και να διαιωνίζουμε την Ιστορι­κή γνώση στις νεότερες γεννεές των Ελ­λήνων. Τους αγώνες, την προσφορά και τις θυσίες των Φιλελλήνων εκείνων, για την Ελευθερία και την πολιτική μας α­νεξαρτησία από τον πιο βάρβαρο ζυγό του αλλόφυλου και αλλόθρησκου κα­τακτητή. 
Λέει ο Πλούταρχος για την Ιστορί­α: Ευτυχείς είναι οι λαοί που γνωρίζουν την Ιστορία τους, αλλοίμονο στους λα­ούς που την λησμόνησαν, είναι μοιραί­ο κάποτε να χαθούν από το πρόσωπο της γης. 

* Ο Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Α­ντ/γος ε.α., Επίτιμος Δ/κτής της Σ.Σ.Ευελ­πίδων από τη Δράμα διαμένων στην Α­θήνα.