Header Ads

21 Απριλίου 2019 : ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ


Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

«Ενα σύνθημα πού προπαγανδίζεται άπό όλα τά ΜΜΕ καί κυριαρχεί στή σύγχρονη νοοτροπία κυρίως τών νέων είναι τό γνωστό: «Ή ζωή είναι πολύ μικρή γιά νά είναι θλιβερή. Γι΄ αύτό γλέντησέ την». Κανένας άντίλογος. Ποιός δεν θά ήθελε ή ζωή του νά είναι ένα διαρκές γλέντι; Ή πραγματικότητα όμως δείχνει ότι ή ζωή είναι μάλλον μιά «κοιλάδα κλαυθμώνος», μέσα στήν οποία υπάρχουν μόνο στιγμές χαράς, ένώ τό «πλείον είναι κόπος καί πόνος».

Τό χαροποιό πένθος
Τό παράδοξο είναι ότι σήμερα πού μπαίνουμε στήν Εβδομάδα τών Παθών τοΰ Χριστοΰ, σέ κατεξοχήν ήμέρες πένθους καί πόνου, ή Εκκλησία μάς άποκαλύπτει μέ τό στόμα τοΰ αποστόλου Παύλου τό μυστικό τής παντοτινής χαράς. Τήν υποσχέθηκε ό Χριστός στούς μαθητές του μιλώντας τους γιά τελευταία φορά πρίν άπό τό πάθος του. Είναι ή χαρά πού πήγασε άπό τόν σταυρικό του θάνατο: «ιδού γάρ ήλθε διά τοϋ Σταυροϋ χαρά έν όλω τω κόσμω»·καί έγινε άναφαίρετη μέ τήν άνάστασή του. Τούς είπε άποχαιρετώντας τους: «Τώρα μέν έχετε λύπη- όμως -μετά τήν άνάστασή μου- θά σάς ξαναδώ πάλι καί τότε ή καρδιά σας θά γεμίσει χαρά, τήν οποία κανείς καί τίποτε δεν μπορεί νά σάς τήν πάρει» (Ίω. 16,22). Δικαιολογημένα, λοιπόν, ό άγιος Παϋλος στή σημερινή αποστολική περικοπή «διπλασιάζει» τήν προτροπή του γιά χαρά. Πρόκειται γιά χαρά πού, κατά τόν ιερό Χρυσόστομο, δέν έρχεται σέ αντίθεση μέ τόν μακαρισμό τοϋ Χριστοϋ γιά τούς πενθοϋντες. «Δέν μακάρισε ό Χριστός όσους πενθούν γιά απώλεια προσώπων ή πραγμάτων», θά πεί ό «Αγιος, «άλλα έκείνους πού πενθούν γιά τά άμαρτήματά τους. Καί ή χαρά, γιά τήν οποία μάς μιλάει ό Παϋλος, όχι άπλώς δέν είναι άντίθετη μέ ένα τέτοιο πένθος, άλλα άκριβώς πηγάζει άπό αύτό». Όσο περισσότερο πενθούμε γιά τίς άμαρτίες μας καί μετανοώντας αγαπάμε τό θέλημα τοϋ Κυρίου, τόσο πε-ρισσότερη χαρά άποκτοϋμε «έν Κυρίω».

Ή απαραίτητη συνεργασία
«Έν Κυρίω», έπομένως, σημαίνει άφενός ότι μοναδική πηγή άληθινής καί μόνιμης χαράς είναι ό Χριστός, καί αφετέρου ότι χρειάζεται καί ή δική μας συνεργασία γιά νά απολαύσουμε αύτή τή χαρά. Δέν τήν επιβάλλει ό Χριστος σε κανέναν άν τήν επέβαλλε, δέν θά ήταν χαρά άλλα κόλαση, γιατί απλούστατα δέν υπάρχει χαρά χωρίς ελευθερία. «Οσο ελεύθερα ζητάμε τόν Χριστό καί τηρούμε τό θέλημα του, τόσο Έκεϊνος μάς χαρίζει τή δική του γνήσια καί αναφαίρετη χαρά. Καί τό μέν θέλημα του τό τηρούμε με τήν άσκηση τής άγάπης, τής έπιείκειας, τής άνεξικακίας καί τής πραότητας. Τόν ζητάμε δέ μέ τήν προσευχή, πού δέν πρέπει νά είναι μόνο παρακλήσεΐς καί αιτήματα άλλα καί δοξολογική ευχαριστία. Ό άγιος Παϊσιος ό Άγιορείτης έλεγε χαρακτηριστικά: ««Τό δόξα σοι ό θεός νά μή λείπει ποτέ άπό τά χείλη σας. Εγώ, καί όταν πονάω, τό δόξα σοι ό θεός έχω γιά χάπι τοΰ πόνου. Είναι ανώτερο καί άπό τό Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, ελέησαν με». «Ελεγε ό γείτονάς μου παπα-Τύχων ό Ρώσος: «Τό Κύριε έλέησον έχει εκατό δραχμές, τό δόξα σοι ό θεός έχει χίλιες δραχμές»». «Εξάλλου, ό άπόστολος Παϋλος μάς θυμίζει τό τοΰ Χριστού «εγγίζει ή άπολύτρωσίς υμών» μέ τά λόγια «ό Κύριος έγγύς» όπου νά «ναι τελειώνει ό καιρός τών θλίψεων, άφοΰ κάθε στιγμή μας φέρνει πιό κοντά στην έλευση τοΰ Κυρίου.
Καρπός τής δοξολογικής προσευχής είναι ή απαλλαγή άπό τό άγχος καί τήν αγωνιώδη μέριμνα γιά τά βιοτικά. «Ετσι, έρχεται εκείνη ή ακατάληπτη άπό τόν ανθρώπινο νοΰ ειρήνη, πού μάς χάρισε ό Χριστός μέ τή σταυρική του θυσία συμφιλιώνοντάς μας μέ τόν Πατέρα του. Αυτή ή ειρήνη περιφρουρεί τίς καρδιές μας άπό κάθε πειρασμό καί άπατη, ώστε νά μένουμε σταθεροί στην πίστη καί στην αγάπη τοΰ θεού. Κι εδώ όμως είναι απαραίτητη ή ελεύθερη συνεργασία μας, μέ τό νά τρέφουμε τούς λογισμούς μας μέ όσα είναι σεμνά, δίκαια, αγνά, προσφιλή στον θεό καί επαινετά. Μόνο μέ τέτοια καθαρή τροφή, λέει ό άπόστολος Παΰλος, μπορούμε νά καρποφορούμε έμπρακτα τίς θεοποιούς άρετές, πού δέν είναι ανεφάρμοστα άλλα τίς είδαμε νά τίς καλλιεργεί πρώτα ό ϊδιοϊ ό «Απόστολος.

Ή άγιότητα τών αισθήσεων
Πόσο θλιβερό είναι, αύτή ή αγιασμένη καί τόσο δοκιμασμένη μέθοδος άπόκτησης γνήσιας εΐρήνης καί χαράς νά περιφρονείται καί νά συκοφαντεΐται άπό κάποιους δήθεν πνευματικούς άνθρώπους. Σέ μιά συνέντευξή του κάποιος βραβευμένος μέ νόμπελ ποιητής παραπονέθηκε ότι στό πνευματικό κλίμα τής έποχής μας τόν ενοχλεί ή απομάκρυνση άπό τή χαρά τών αισθήσεων. «Ή σύγχρονη ποίηση», είπε, «δυστυχώς υποδουλώθηκε σέ κομπλεξικές κατα-στάσεΐς επηρεασμένη άπό τίς ένοχές, πού μάς φόρτωσαν τά δόγματα (χριστιανισμοί, ιδεαλισμοί κ.λπ.). Τό έργο μου, γιά νά πραγματοποιηθεϊ, άπαιτοϋσε μιά ζωή έρωτικά ελεύθερη. Ακολούθησα τήν ιδιωτική μου όδό, ζώντας χωρίς φραγμούς. Αύθεντικά. «Ομως σήμερα δέν καταλαβαίνουν αύτή τήν αγιότητα τών αισθήσεων». Θλίβεται κανείς βλέποντας έναν -ύποτίθεται- πνευματικό άνθρωπο νά διαστρέφει «έξυπνακίστικα» τό νόημα τών λέξεων, όνομάζοντας «άγιότητα τών αισθήσεων» τή χωρίς φραγμούς έρωτική ασυδοσία. Κρίμα πού ό ποιητής αύτός δέν τό «διάβασε» όλο τό τροπάριο. «Αν τό είχε «διαβάσει» καλά, θά είχε προσέξει ότι ή Γυναίκα, πού δοξάζεται μέ αυτόν τόν ϋμνο, αγωνίστηκε περισσότερο άπό κάθε άλλο άνθρωπο γιά τήν αληθινή άγιότητα τών αισθήσεων, τρέφοντας τήν καρδιά της μόνο μέ «όσα αληθή, σεμνά, αγνά καί εύφημα». «Ετσι αξιώθηκε όχι άπλώς νά γευθεί αληθινή χαρά καί ειρήνη, άλλα νά γίνει ή Μητέρα τοΰ θεοϋ τής όντως Εϊρήνης καί ή αιτία τής τών Πάντων Χαράς.

Άρχιμ. Β. Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια