Header Ads

25η Μαρτίου 1821! Η μεγάλη Εθνική μας Επέτειος


Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΑΡΑΝΤΑΤΟΥ *

Διπλήν εορτή γιορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα το φιλόχριστο και ένδοξο Έθνος των Ελλήνων, τον Ευαγγελισμό της ασήμαντης, πτωχής και αγνής Μαρίας, που ο μέγας, αλλά και ταπεινός αρχάγγελος Γαβριήλ, της μετέφερε το χαρμόσυνο θεϊκό μήνυμα, με τον ενθουσιώδη χαιρετισμό «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου!». Και έτσι από τη στιγμή εκείνη, ο Λόγος σαρκούται στη μήτρα της Παναγίας Παρθένου.
Εορτάζομεν, όμως, και το χαίρε των Ελλήνων προς την Ελευθερίαν για την απόκτηση της οποίας ξεσηκώθηκε ολόκληρο το έθνος, χωρίς να υπολογίση και να σκεφθή, ότι είχε να αντιμετώπιση μίαν αυτοκρατορία και την άρνηση των ευρωπαϊκών κρατών και της Ιεράς Συμμαχίας.
Μέσα από την μακραίωνη ιστορία της ελληνικής φυλής, μέσα από τα πυκνά σκοτάδια των αιώνων, αιώνιος και ανέσπερος προβάλλει η ακτινοβολία του ελληνικού πνεύματος, αθάνατον και ακατάλυτον το ελληνικό έπος, πανύψηλη και φωτεινή στην πανανθρώπινη κοινωνία η πυραμίδα του ηρωισμού, παγκόσμιο και ασύλληπτο το όραμα της ελληνικής ευψυχίας και της ελληνικής ανδρείας.
Υπάρχουν στιγμές στο βίο των ατόμων και των λαών, που αποτελούν είδος επισήμων σταθμών. Στη μακραίωνη πορεία του ελληνικού έθνους, υπάρχουν σταθμοί που λάμπουν σαν φωτεινά μετέωρα στο διεθνές στερέωμα και αστραποβολούν με την άφθιτο δόξα τους στο παγκόσμιο πνεύμα, το οποίο ποτέ, ουδέποτε, όσο και αν οι ηθικές αξίες χλευάζονται και καταπατούνται θα λησμονήση, ότι η Ελλάς υπήρξεν ο μέγας διδάσκαλος και το λίκνο των μεγάλων ιδανικών της ανθρωπότητος, δηλαδή της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, της ΦΙΛΑΝΟΡΩΠΙΑΣ, της ΑΡΕΤΗΣ και της ΛΟΓΙΚΗΣ.
Βουρκωμένη από συγκίνηση, εκστατική από θαυμασμό και ευγνωμοσύνη, στρέφεται πάλι η σκέψη μας προς τους αθανάτους προγόνους μας, οι οποίοι προ 198 ετών ηγέρθησαν σαν ένας άνθρωπος, για να αποτινάξουν τον μακροχρόνιο ζυγό της δουλείας, προτιμήσαντες «τεθνάναι καλώς μάλλον ή ζην αισχρώς».
Το 1453 το ένδοξο και εκλεκτό έθνος των Ελλήνων υπεδουλώθη από τα στίφη των Οθωμανών του Μωάμεθ, ο δε αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, με τους ολίγους υπερασπιστές της Κωνσταντινουπόλεως, έπιπτε νεκρός στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, μόνος και αβοήθητος, εγκαταλελειμμένος από την χριστιανική Ευρώπη, η οποία έμεινε ασυγκίνητος προς τους ευεργέτες της και έτσι ο Ελληνισμός κατεδικάσθη έκτοτε στο μαρτύριο της μακράς δουλείας υπό το φοβερό πέλμα του Τούρκου δυνάστη.
Δάκρυα, αίμα, διώξεις, καταστροφές, ανελέητες και ομαδικές σφαγές, βιασμοί, εξανδραποδισμοί, μία συνεχής φρικώδης και απάνθρωπος ατμόσφαιρα επικρατούσε σε ολόκληρη την σκλαβωμένη πατρίδα με βίαιες αρπαγές και εγκλεισμούς των νέων γυναικών στα χαρέμια των σουλτάνων και των πασάδων και με το στυγνό και αποτρόπαιο έγκλημα της δημιουργίας στρατιάς γενιτσάρων.
Πολλές εξεγέρσεις των Ελλήνων αναγράφει η ιστορία καθ’ όλη τη μακρά περίοδο του μαρτυρίου μέχρι της ευλογημένης ημέρας της μεγάλης και καθολικής επαναστάσεως του ‘21. Η αναφορά τους όμως, εκφεύγει των ορίων του παρόντος σημειώματος μας. Υπενθυμίζονται η επανάσταση του 1667 στην Πελοπόννησο, που προσέδραμαν να βοηθήσουν και οι Ενετοί και του 1870 (Ορλωφικά).
Στην εξέγερση του 1667 συνετελέσθη το μεγαλύτερο ανοσιούργημα των αιώνων, γιατί τότε εβομβαρδίσθη ο μέχρι τότε διατηρούμενος ακέραιος Παρθενών από τον Ενετό στρατηγό Φραγκίσκο Μοροζίνι (16 Σεπτεμβρίου).
Μέσα στην αιωνιότητα μία μόνον στιγμή κρίνει την τύχη των τυράννων και γκρεμίζει σε συντρίμμια και σε χαλάσματα την υλική δύναμη της ωμής βίας. Και η στιγμή αυτή επέστη διά την Οθωμανική Αυτοκρατορία την 25η Μαρτίου 1821, κατά την χρυσή ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η οποία έκτοτε ανεδείχθη η υπέρμαχος στρατηγός του Γένους.
Στην Αγία Λαύρα υψώθηκε στον γαλάζιο ελληνικό ουρανό το άγιο λάβαρο της ωραίας πύλης του ιερού Βήματος και η Εκκλησία μας έδωσε την ευλογία της στα φλογισμένα Ελληνόπουλα και το σύνθημα της Επαναστάσεως: «Ελευθερία ή Θάνατος!». Το σύνθημα αυτό διέσχισε τους αιθέρες και ηλέκτρισε τα ευγενή αισθήματα των προγόνων μας, οι οποίοι ρίχτηκαν στον υπέρ όλων αγώνα με όλες τους τις δυνάμεις και με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν. Η 25η Μαρτίου είναι ημέρα κατά την οποία ανέτειλεν ο τρισλαμπής της αναστάσεως ήλιος, είναι η ημέρα που σαν να ξαναγεννιότανε η πλάση, αντιλαλεί μια βροντή και ακούγεται ένα σάλπισμα που καλούσε τους πανέλληνες στον μεγάλο επικόν αγώνα για πίστη και πατρίδα, για τιμή κι ελευθερία.
Ένα λάβαρο υψώθηκε, ο επενδύτης αυτός της εθνικής θεότητος, η εικών αυτή που συμβολίζει τον ορίζοντα των εθνικών ονείρων, η πόρτα που άνοιξε για να θαυμάση ο κόσμος τα λησμονημένα κατορθώματα των τιτάνων και ημιθέων. Το εύοσμον θυμίαμα της θείας μυσταγωγίας, που εξήρχετο από το θυσιαστήριο της Αγίας Λαύρας εξάγνιζε τις ελληνικές Ψυχές, τις ανέβαζε στα ύψη του ελληνικού στερεώματος και τις ξαναβάπτιζε στα ρείθρα της εθνικής κολυμβήθρας.
Η Χίος, η Κρήτη, η Κύπρος χάριν της ελευθερίας βυθίζονται στο αίμα. Τα θρυλικά Ψαρά ερημώνονται και δεν απομένει ζωντανή ψυχή, παρά η ολόμαυρή τους ράχη, για να περπατά εκεί πάνω -κατά τον ποιητή- η ελληνική δόξα μονάχη. Αρματολοί και Κλέφτες ζωντανεύουν τον ακριτικό κύκλο. Νέοι Διγενείς Ακρίτες στις επάλξεις της αιματοβαμμένης γης. 0 Λεωνίδας ξαναζεί στην ηρωική μορφή του Κολοκοτρώνη, του Διάκου, του Ανδρούτσου, του Παπαφλέσσα, του Νικηταρά, του Μπότσαρη, του Καραϊσκάκη και τόσων άλλων ηρώων. Νέοι θεμιοτοκλείς και Ευρυβιάδες, οι Κανάρης, Μιαούλης και λοιποί θαλασσόλυκοι που με τα πυρπολικά τους καίνε την τουρκική αρμάδα.
Η Φιλική Εταιρεία της Οδησσού, με τους Τσακάλωφ, Σκουφά, Ξάνθον, Αναγνωστόπουλον και τόσους άλλους ένθερμους πατριώτες έσπειρε τον σπόρον της ελευθερίας, με τα τραγούδια του φλογερού βάρδου Ρήγα Φεραίου, με τον Υψηλάντην, τον Καποδίστρια και τους άλλους πρωτοπόρους της μεγάλης Ιδέας.
Οι αρματολοί και οι κλέφτες έγιναν στρατηγοί και οι μεταφέροντες τον σίτον πλοίαρχοι έγιναν ναύαρχοι.
Τα θαύματα της αυτοθυσίας κηρύττουν οι μάρτυρες του Δραγατσανίου, του Σουλίου, των Ψαρών, της Χίου, του Μεσολογγίου .... Όταν καταστή αδύνατος η αντίσταση βάζουν φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και ανατινάσσουν τους εαυτούς τους στον αέρα ή χορεύουν το χορό του Ζαλόγγου και της Αραπίτσας.
«Πού είναι η Ελλάς, πού είναι η επανάστασις» ρωτούσε περιγελών ο Μέττερνιχ το 1824, όταν επληροφορήθη την καταστροφή των Ψαρών. Και όμως, η επανάσταση ευδοκίμησε και η Ελλάς διεσώθη και θα υπάρχει στους αιώνες, διότι είναι ΙΔΕΑ, διότι είναι ΔΙΚΑΙΟΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, το απρόσιτο ΦΩΣ, το φωτίζον τους λαούς και την Οικουμένην.
Εν κατακλείδι, αναφέρονται εν συντομία δύο καυτά θέματα που σχετίζονται με την Επανάσταση του ‘21. Πρώτον, η διχόνοια που κατέλαβε τις ψυχές των επαναστατών, που παρά λίγο να ανατρέψη και αυτό το αποτέλεσμα του αγώνος. Όταν ο Ερνέστος Κούρτιος ετελείωσε το σύγγραμμα του για την ιστορία της Ελλάδος και έστειλε ένα αντίτυπο στον καγκελάριο Βίσμαρκ, του απάντησε: «Εκ της αναγνώσεως του περισπούδαστου υμών έργου, έν εξήγαγον συμπέρασμα, ότι ο λαός, ούτος ο ελληνικός λαός, εάν δεν εσπαράσετο διαρκώς υπό εσωτερικών ερίδων, θα κατέκτα την υφήλιον!». Αυτή την καταραμένη διχόνοια επισημαίνει και ο βαθύς γνώστης των ελληνικών πραγμάτων Διονύσιος Σολωμός, όταν στον Ύμνο προς την Ελευθερία, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με τις δύο ανεπανάληπτες στροφές (144-145). Δεύτερον, οι φρούδες και ανερμάτιστες δοξασίες διαφόρων αντεθνικών αποτυχημένων αριστεράς αποχρώσεως στοιχείων, ότι η επανάσταση του ‘21 είχε κοινωνικές διαστάσεις, ότι δεν ήταν πανεθνικόν, αλλά κοινωνικό κίνημα. Ας αφήσουμε τους μάρτυρες Πατριάρχες και Επισκόπους, τους καπεταναίους, τους πολιορκουμένους του Μεσολογγίου, τους σφαγιασθέντες στην Κρήτη, στα Ψαρά και στη Χίο, οι εξ Εσπερίας προσδραμόντες φιλέλληνες για να συμπολεμησουν με τους μαχόμενους ραγιάδες είχαν αριστεράν ιδεολογίαν ή συνεκλονίθησαν από τους αγώνες και τις θυσίες σύσσωμου του ελληνικού Έθνους για ελευθερία, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια; Δηλαδή, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Δημ. Υψηλάντης, ο Ιωάννης Κωλλέτης, Ό Αδαμάντιος Κοραής, ο Αλεξ. Μαυροκορδάτος, ο Πετρόμπεης, ο Λόντος κ.λ.π. ηγωνίσθησαν για τα προνόμια των Κοτσαμπάσηδων; Είναι όνειδος οι τοιούτες δοξασίες.
Είναι γεγονός, ότι οι ήρωες του ‘21 παρουσιάζουν ανάγλυφες όλες τις αρετές και τις κακίες της ψυχολογίας της ελληνικής φυλής, ήσαν όμως παλληκαρια που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα, ώστε να μας αφήσουν μια γωνία ελεύθερη, η οποία απετέλεσε το εφαλτήριο για τους μετέπειτα απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους.
Σήμερα η Ελλάς ευρίσκεται εκτεθειμένη σε πολλούς κινδύνους, τόσον εσωτερικούς, λόγω της επικρατούσης οικονομικής και κοινωνικής εξαθλιώσεως, όσον και εξωτερικούς, διότι έχουν ξυπνήσει στη γειτονιά μας παλιές αλυτρωτικές δοξασίες και άνομες διεκδικήσεις.
Οι περιστάσεις επιβάλλουν ομόνοιαν, ομοψυχία, συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων και συνεχή εγρήγορση και διατήρηση ισχυρών και ετοιμοπόλεμων Ενόπλων Δυνάμεων.
Ας ευχηθώμεν η μεγάλη επέτειος της 25ης Μαρτίου, να θερμάνη τις καρδιές μας και η Παναγία μας να σκέπη πάντοτε το ευλογημένο έθνος των Ελλήνων.

* Ο κ. Χρίστος Φαραντάτος, είναι Υποστράτηγος ε.α. διαμένων στην Αθήνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια