ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Η κρατική επιβουλή κατά της Ορθοδόξου Συνειδήσεως
Ποινικοποίηση και χαρακτηρισμός ως απόπειρας ομαδικού προσηλυτισμού η εισαγωγή προγραμμάτων μεικτής διαθρησκειακής παιδείας.
Καταιγισμός αρνητικών αντιδράσεων προέκυψε ύστερα από την δημοσίευση της απόφασης 660/2018 του ΣτΕ, δια της οποίας ακυρώθηκαν τόσο τα κείμενα των προγραμμάτων των θρησκευτικών όσο και η συνολική λογική τους. Κατά τη γνώμη μας η ένταση και ο όγκος των αντιδράσεων οφείλεται στο γεγονός ότι η απόφαση αυτή δυσαρέστησε κατεστημένες αντιλήψεις του πολιτικού συστήματος περί δημοσίας εκπαιδεύσεως αλλά και τμήμα της ακαδημαϊκής ελίτ, η οποία αναπτύχθηκε μετά τη μεταπολίτευση. Μετά τη μεταπολίτευση προέκυψε μία τερατογένεση ελληνικού τύπου, στην οποία σύγκλιναν κρατιστές και νεοφιλελεύθεροι στο να θεωρούν πολιτικώς ορθό, προοδευτικό και δημόσιο καθήκον την αποδόμηση του ομολογιακού χαρακτήρα της ορθοδόξου πίστεως στο ελληνικό σχολείο. …
Η απόφαση του ΣτΕ προβαίνει σε μία εντυπωσιακά λεπτομερή ανάγνωση των προγραμμάτων σπουδών και αφενός μεν εντοπίζει τις λογικές τους αντιφάσεις αφετέρου δε κάνει διαπιστώσεις, οι οποίες βασίζονται στον κοινό νου. Π.χ. λέει η απόφαση ότι δεν είναι δυνατόν μουσουλμάνοι, εβραίοι και ρωμαιοκαθολικοί να έχουν το δικαίωμα αυτόνομης εκπαίδευσης και μάλιστα με θρησκευτικά εργαλεία που παρέχουν οι θρησκευτικές τους κοινότητες και οι ορθόδοξοι νέοι να υποχρεούνται να κολυμπήσουν μέσα σε μία διαθρησκειακή σάλτσα, για να μη ενοχλήσουν τους ετεροδόξους και τους ετεροθρήσκους. Αυτό συνιστά κραυγαλέα και άνιση μεταχείριση εις βάρος των ορθοδόξων. Η απόφαση του ΣτΕ όχι μόνο δεν αποτελεί οπισθοδρόμηση, αλλά μας εναρμονίζει με τις τελευταίες εξελίξεις του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτές εκφράστηκαν από το δικαστήριο του Στρασβούργου βάσει των οποίων το δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της ατομικής θρησκευτικής συνειδήσεως του κάθε παιδιού ανήκει στους γονείς και στα παιδιά και όχι στο κράτος ούτε στα κόμματα ούτε στις ιδεολογίες ούτε στους προοδευτικούς η μη πανεπιστημιακούς…
Το ΣτΕ διευκρίνισε για τους αθέους και τους αγνωστικιστές ότι καλύπτονται με το δικαίωμά τους να ζητήσουν εξαίρεση ακυρώνοντας και σε αυτό το σημείο την προσπάθεια του υπουργείου να επιβάλλει στους πάντες την ίδια ιδεολογική ατζέντα. Η απόφαση του ΣτΕ όχι μόνο δεν ανάγεται στο παρελθόν, αλλά αντιθέτως είναι το νέο υπερπροοδευτικό εργαλείο προστασίας του ορθόδοξου νέου και της οικογένειάς του από την λαίλαπα των πολιτικοκοινωνικών ιδεολογιών και της ακαδημαϊκής αυθαιρεσίας έναντι της υποβάθμισης της ακεραιότητος της πίστεώς τους και της συμπίεσής τους είτε σε μία διαθρησκειακή χοάνη είτε σε μία εξίσου προβληματική κοινωνιολογία…
Όταν μιλάμε για δημοκρατία αυτομάτως πρέπει να εννοούμε μία πολυεπίπεδη σκέψη, η οποία κατοχυρώνει τόσο το δικαίωμα του πιστού να εκφράζει και να βιώνει ιδιωτικά και δημόσια την πίστη του όσο και το δικαίωμα του αθέου να μη έχει καμία πίστη. Η ειρωνεία, από όπου και να προέρχεται, του δικαιώματος του ενθέου από αθέους η δήθεν από προοδευτικούς ορθοδόξους συνιστά μορφή μικρονοϊκού, μικρόψυχου, και χυδαίου φασισμού με τον οποίο οι πολλές συζητήσεις είναι χάσιμο χρόνου…
Οι απειλές περί συνταγματικής μεταρρυθμίσεως εις βάρος της Εκκλησίας μετά την διεθνή κατοχύρωση του δικαιώματος της θρησκευτικής συνειδήσεως συνιστούν από εδώ και πέρα συνήθη ιδεολογικό εκφοβισμό και όχι σοβαρή νομική απειλή κατά της Εκκλησίας.
Στα χεριά του πλέον ο ορθόδοξος λαός έχει ένα δυνατό εργαλείο, το οποίο τελειώνει άπαξ δια παντώς την κομματική ιδεολογική πατρωνεία, τον στυγνό κρατισμό και την ανεξέλεγκτη προσπάθεια της αλώσεως της ορθόδοξης νεανικής ψυχής από δημόσιες υπηρεσίες και ποδηγέτησή της εις οδούς αλλοτρίας.
(βλ. Εφημ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 25 Απριλίου 2018)
Αναδημοσίευση από τις Κοινωνικές Τομές τ. 15ο Μάιος 2018
Αφήστε ένα σχόλιο